Paweł Pelc

Paweł Pelc (ur. 24 lutego 1966 w Warszawie) – polski prawnik, menedżer i urzędnik państwowy, radca prawny, instruktor harcerski.

W latach 1981–1985 uczeń VIII Liceum Ogólnokształcącego im. Władysława IV w Warszawie. Był harcerzem w Szczepie 17 Warszawskich Drużyn Harcerskich, drużynowym 17 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej „Koliba” w stopniu podharcmistrza i Harcerza Rzeczypospolitej.

W 1990 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie w latach 1990-1998 był asystentem. Od 1995 po odbyciu aplikacji uzyskał uprawnienia radcy prawnego. W 2006 ukończył podyplomowe studium zarządzania w administracji publicznej.

W okresie 1991–1998 pracował w Polskim Banku Rozwoju, kończąc pracę na stanowisku dyrektora gabinetu prezesa – radcy prawnego. W okresie 1998–2002 zajmował stanowisko wiceprezesa Urzędu Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi. Pracował następnie w Biurze Polityki Finansowej w Urzędzie Miasta Stołecznego Warszawy w okresie prezydentury Lecha Kaczyńskiego. Był doradcą w zakresie nadzoru nad funduszami emerytalnymi w Macedonii, Bułgarii i na Litwie.

W latach 2005–2006 pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Komisji Papierów Wartościowych i Giełd, Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych oraz członka Komisji Nadzoru Bankowego. Następnie w okresie 2006–2007 był dyrektorem zarządzającym pionem w Urzędzie Komisji Nadzoru Finansowego.

W latach 2007–2009 był doradcą prezesa Narodowego Banku Polskiego, później dyrektorem Departamentu Audytu Wewnętrznego, a w latach 2010–2011 doradcą w NBP. W 2011 zaczął prowadzić prywatną kancelarię radcy prawnego. Został też wiceprezesem Agencji Ratingu Społecznego. W 2018 wszedł w skład zarządu Polskiej Grupy Zbrojeniowej^[1].

Wiceprezes Stowarzyszenia Rynku Kapitałowego UNFE^[2], były wiceprezes Stowarzyszenia Absolwentów WPiA UW. Autor publikacji z zakresu prawa wyznaniowego, prawa bankowego, nadzoru nad funduszami emerytalnymi oraz nadzoru nad rynkiem finansowym.

• Nota biograficzna na stronie Agencji Ratingu Społecznego. [dostęp 2012-12-28].
• Curriculum vitae na stronie prywatnej. [dostęp 2012-12-28].