Paweł Kubicki
Biskup tytularny Canathy | |
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
15 stycznia 1871 |
Data i miejsce śmierci |
11 lutego 1944 |
Miejsce pochówku | |
Biskup pomocniczy sandomierski | |
Okres sprawowania |
1918–1944 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Prezbiterat |
16 lipca 1893 |
Nominacja biskupia |
29 lipca 1918 |
Sakra biskupia |
1 grudnia 1918 |
Data konsekracji |
1 grudnia 1918 |
---|---|
Konsekrator | |
Współkonsekratorzy |
Paweł Franciszek Kubicki (ur. 15 stycznia 1871 w Radomiu, zm. 11 lutego 1944 w Sandomierzu) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy sandomierski w latach 1918–1944.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Święcenia kapłańskie przyjął w 16 lipca 1893 w Sandomierzu z rąk biskupa Antoniego Franciszka Sotkiewicza. Pracował jako wikariusz, katecheta i kapelan zakładów wychowawczych, szpitala i więzienia. Studia zaocznie ukończył w Akademii Duchownej w Petersburgu. Był prefektem wszystkich szkół powszechnych istniejących wówczas w Radomiu. W 1904 podjął obowiązki wiceregensa sandomierskiego seminarium duchownego, potem był regensem, a następnie także oficjałem konsystorza generalnego. Był członkiem Komisji Oświatowej Komitetu Obywatelskiego w Sandomierzu. W tamtejszych strukturach kierował sekcją szkół średnich. Był profesorem i rektorem od 1907 seminarium duchownego w Sandomierzu, kanonikiem kapituły katedralnej w 1910, oficjałem sądu i proboszczem w Osieku.
29 lipca 1918 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji sandomierskiej ze stolicą tytularną Canatha. Konsekrowany został 1 grudnia 1918. Zorganizował dom dla księży emerytów. W 1930 był administratorem diecezji.
Był autorem Katechizmu dla uczącej się młodzieży katolickiej, którego pierwsze wydanie ukazało się w 1900. W 1930 katechizm ten został zatwierdzony jako książka pomocnicza dla nauczycieli religii przez Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Najbardziej znany był dzięki swym pracom historycznym, a zwłaszcza dzięki jedenastotomowemu dziełu pod tytułem Bojownicy kapłani za sprawę Kościoła i Ojczyzny w latach 1861–1915. W swych publikacjach poruszał także wiele tematów pastoralnych.
W 1937 zamieszkał w Domu Księży Emerytów w Sandomierzu. Zmarł tam 11 lutego 1944. Został pochowany na cmentarzu rzymskokatolickim przy ul. Limanowskiego w Radomiu.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Nitecki P.: Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999. Słownik biograficzny. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 2000, kol. 233. ISBN 83-211-1311-7.
- Warso A.. Biskupa Pawła Kubickiego troska o oświatę i wychowanie. „Warszawskie Studia Pastoralne”. T. 11, s. 213–240, 2010. ISSN 1895-3204.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Nota biograficzna Pawła Kubickiego na dawnej stronie diecezji sandomierskiej (arch.). [dostęp 2010-12-17].
- Paweł Kubicki [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-12-17] (ang.).
- Publikacje Pawła Kubickiego w bibliotece Polona. [dostęp 2022-02-19].