Parsowo

Ten artykuł od 2012-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Parsowo

wieś
Pałac w Parsowie
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Powiat	koszaliński
Gmina	Biesiekierz
Liczba ludności (2005)	304
Strefa numeracyjna	94
Kod pocztowy	76-039[2]
Tablice rejestracyjne	ZKO
SIMC	0303730
Położenie na mapie gminy Biesiekierz Parsowo
Położenie na mapie Polski Parsowo
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Parsowo
Położenie na mapie powiatu koszalińskiego Parsowo
54°05′38″N 15°58′21″E/54,093889 15,972500[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Parsowo (do 1945 r. niem.: Parsow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Biesiekierz.

Według danych z 31 grudnia 2005 r. wieś miała 304 mieszkańców^[3].

Parsowo to miejscowość o charakterze turystycznym. Pobliski zabytkowy kościół. W okolicach Parsowa rośnie również ok. 200-letni dąb szypułkowy o obwodzie 7 m. i wysokości 23 m.^{[potrzebny przypis]}

Obecnie na terenie wsi znajduje się punkt biblioteczny oraz świetlica wiejska, przy której działa zespół taneczny „Deja vu”. Organizowane są tu przedsięwzięcia kulturalne, szkolenia i spotkania mieszkańców.^{[potrzebny przypis]}

Siedziba rycerska i wieś Parsowo wymieniona została po raz pierwszy w dokumencie księcia Kazimierza I z 1172 roku. W XIII wieku Parsowo przeszło w posiadanie rodziny rycerskiej von Parsow (do 1658 roku), następnie w ręce starego rodu pomorskiego von Heydenbreck.

W latach 1764–1772 cały majątek stopniowo odkupił Fryderyk Wilhelm von Gerlach, którego pomnik nagrobny zachował się w ruinach rodowego cmentarza (cmentarz obecnie w części odbudowany).

Obecny wygląd zespołu pałacowo-parkowego z pałacem zawdzięcza kolejnym potomkom rodu von Gerlach. Pałac późnobarokowy z końca XVIII w., piętrowy. Budowlę poszerzają skrajne pawilony, w narożach masywne przypory w kształcie ośmiobocznych wież. Elewacja główna na osi fasady z półkolistym ryzalitem z głównym wejściem, nad którym znajduje się kartusz z herbem rodziny von Gerlach, właścicieli od 1764^[4]. Natomiast od strony ogrodu ganek^[5]. Po 1974 roku rozpoczęto remont obiektu. Obecnie pałac pełni funkcję Domu Pomocy Społecznej dla osób starszych, przewlekle chorych somatycznie. Na pomysł założenia w tym pałacu Domu Pomocy Społecznej wpadł Anselm Młodzik, założyciel i wieloletni dyrektor placówki. Dzięki niemu powstał DPS, który również dzięki niemu został wyremontowany i oddany do użytku w listopadzie 1992 roku. W 2008 roku po śmierci dyrektora, dom dostał imię Anselma Alojzego Młodzika. W parku przy pałacu rośnie buk zwyczajny czerwonolistny i jesion wyniosły, które liczą sobie ok. 170 lat, a także 200-letnie trzy zrośnięte jodły pospolite i 250-letni cis pospolity.

• 
  Herb von Gerlach
• 
  Ryzalit z herbem