Przejdź do zawartości

Parapiesma variabile

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Parapiesma variabile
(Fieber, 1844)
Ilustracja
Imago
Ilustracja
Larwa
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

pluskwiaki

Podrząd

pluskwiaki różnoskrzydłe

Rodzina

płaszczyńcowate

Podrodzina

Piesmatinae

Rodzaj

Parapiesma

Gatunek

Parapiesma variabile

Synonimy
  • Zosmenus variabile Fieber, 1844
  • Piesma variabile (Fieber, 1844)
  • Piesma (Parapiesma) variabile (Fieber, 1844)
  • Piesma variabile var. brevicornis Rey, 1888

Parapiesma variabilegatunek pluskwiaka z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny płaszczyńcowatych. Zamieszkuje krainę palearktyczną od Półwyspu Iberyjskiego po Syberię i Azję Środkową.

Taksonomia

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1844 roku przez Franza Xavera Fiebera jako Zosmenus variabile[1].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Pluskwiak o ciele długości od 2,25 do 2,9 mm. Ubarwienie miewa od jasnoszarego przez szarozielone po szarobrązowe i może być ono jednorodne lub brązowo plamkowane, przy czym przedplecze jest zawsze jednobarwne co odróżnia go od P. salsolae. Głowa ma prawie równoległe wyrostki policzkowe o zaokrąglonych wierzchołkach. Czułki mają trzeci człon krótszy niż połowa szerokości ciała, od 1,15 do 1,3 raza dłuższy niż czwarty. Ubarwienie czwartego członu jest przynajmniej u wierzchołka ciemne, pozostałych zaś członów w całości jasne. Przedplecze jest silnie uwypuklone, w części przednio-środkowej zaopatrzone w trzy podłużne żeberka, z których środkowe jest krótkie i słabo zaznaczone. W częściach bocznych przedplecza występują blaszki, które na przedzie są szersze i zaopatrzone w jeden lub dwa szeregi oczek, z tyłu zaś węższe, zawsze z jednym szeregiem oczek. Krawędzie boczne przedplecza mają przebieg sinusoidalny, lekko pośrodku wcięty. Zapiersie jest prostokątne, znacznie dłuższe niż szersze[2].

Ekologia i występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Owad ten zasiedla stanowiska suche i nasłonecznione, rzadziej wilgotniejsze, jednak zawsze o piaszczystym podłożu. Jest fitofagiem ssącym soki takich roślin jak bebłek błotny, karmnik rozesłany, komosy, połonicznik nagi i solanka kolczysta[2].

Gatunek palearktyczny o rozsiedleniu eurosyberyjskim[2]. W Europie znany jest z Portugalii, Hiszpanii, Francji, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Danii, Szwecji, Polski, Białorusi, Ukrainy, Czech, Węgier, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Mołdawii, Bułgarii, Macedonii Północnej, Grecji i europejskiej części Rosji[3][4]. W Azji wykazany został z Syberii[2] i Kazachstanu. Niepewne dane pochodzą z Algierii w Afryce Północnej[4]. W Polsce spotykany był jedynie na południu kraju, a jego jedyne współczesne stwierdzenie pochodzi z Górnego Śląska[5]. Z kolei na „Czerwonej liście gatunków zagrożonych Republiki Czeskiej” umieszczony jest jako gatunek krytycznie zagrożony wymarciem (CR)[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. F.X. Fieber: Entomologische Monographien. Leipzig: Verlag von Johann Ambrosius Barth, 1844.
  2. a b c d Barbara Lis. Płaszczyńcowate – Piesmatidae, smukleńcowate – Berytidae, kowalowate – Pyrrhocoridae. „Klucze do oznaczania owadów Polski”. 18 (9), 2007. 
  3. Parapiesma variabile (Fieber, 1844). [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2021-10-10].
  4. a b Pablo M. Dellapé, Thomas J. Henry, David C. Eades: species Parapiesma variabile (Fieber, 1844). [w:] Lygaeoidea Species File (Version 5.0/5.0) [on-line]. [dostęp 2021-10-10].
  5. Grzegorz Gierlasiński: Parapiesma variabile . Rozmieszczenie. [w:] Pluskwiaki Różnoskrzydłe (Hemiptera: Heteroptera) Polski [on-line]. 2013-2021. [dostęp 2021-10-10].
  6. Jan Farkač, David Král, Martin Škorupík: Červený seznam ohrožených druhů České republiky. Bezobratlí. List of threatened species in the Czech Republic. Invertebrates.. Praha: Agentura ochrany přírody a krajiny ČR, 2005. ISBN 80-86064-96-4.