Papirus 4

Papirus 4

Łk 6,4-16
Data powstania	II/III wiek
Rodzaj	Kodeks papirusowy
Numer	${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{4}}$
Zawartość	Ewangelia Łukasza 1-6
Język	grecki
Typ tekstu	tekst aleksandryjski
Kategoria	I
Odkrywca	Vincent Scheil
Miejsce przechowywania	Biblioteka Narodowa Francji

Papirus 4 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem ${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{4},}$ ε 34 (von Soden)^[1][2] – wczesny grecki rękopis Nowego Testamentu pisany na papirusie, w formie kodeksu. Paleograficznie datowany jest na koniec II lub początek III wieku. Zawiera fragmenty Ewangelii Łukasza.

Zachowały się fragmenty kodeksu z tekstem Łukasza 1,58-59; 1,62-2,1; 2,6-7; 3,8-4,2; 4,29-32, 34-35; 5,3-8; 5,30-6,16^[3]. Tekst pisany jest w dwóch kolumnach, co jest rzadkością wśród wczesnych rękopisów Nowego Testamentu. Rękopis prawdopodobnie został sporządzony przez profesjonalnego skrybę^[4]. Stosuje nomina sacra, ale tylko dla „Bóg”, „Pan”, „Jezus”, „Chrystus”, „Duch”^[5].

Reprezentuje aleksandryjski typ tekstu, Kurt Aland zaklasyfikował go do I kategorii^[3]. Tekst jest zgodny z ${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{75}}$ w 93%. Znaczące różnice zachodzą tylko w pięciu miejscach: Łk 3,22.36; 5,39; 6,11.14^[4]. Pod względem tekstualnym bliski jest dla ${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{75}}$ i Kodeksu Watykańskiego^[4].

Philip Comfort i David Barret wskazują na podobieństwa do papirusów ${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{64}}$ i ${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{67}.}$ Wszystkie trzy pisane są w dwóch kolumnach, podobna jest liczba linijek w kolumnie, zbliżona liczba liter w linijce, zbliżony format kart papirusowych, litery mają podobne kształty. Ich zdaniem wszystkie te fragmenty pierwotnie należały do tego samego rękopisu^[6]. Jedynym powodem dla którego Aland wahał się z pełną identyfikacją ${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{4}}$ z ${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{64}}$ jest jaśniejszy kolor ${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{64}}$^[7]. Są to jednak zbyt krótkie fragmenty, aby móc to definitywnie rozstrzygnąć^[8].

Colin Roberts (1979) oraz Teodor Cressy Skeat (1997) datują rękopis na koniec II wieku^[9]. Philip Comfort datuje na lata 150–175^[4]. INTF datuje go na III wiek^[3][10] .

Fragment znaleziony został w 1889 roku przez Vincenta Scheil w Koptos, na wschodnim brzegu rzeki Nil w górnym Egipcie^[11]. Scheil opublikował jego tekst w 1892 roku^[4]. Karty rękopisu zostały później wykorzystane na potrzeby rękopisu Filona z Aleksandrii, datowanego na III wiek^[12].

Rękopis przechowywany jest we Francuskiej Bibliotece Narodowej (Suppl. Gr. 1120) w Paryżu^[3][10] .

• lista kodeksów papirusowych Nowego Testamentu

• Kurt Aland: Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neuen Testaments. Berlin: Walter de Gruyter & Co, 1963, s. 350. (niem.).
• K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Grand Rapids, Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 96. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).
• S.D. Charlesworth. T.C. Skeat, P64+67 and P4, and the Problem of Fibre Orientation in Codicological Reconstruction. „New Test. Stud.”. Vol. 53, s. 582–604, 2007. 
• Philip W. Comfort. New Reconstructions and Identifications of New Testament Papyri. „Novum Testamentum”. Vol. 41, Fasc. 3., s. 214–230, Jul. 1999. 
• Philip W. Comfort, David P. Barrett: The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts. Wheaton, Illinois: Tyndale House Publishers Incorporated, 2001, s. 50–53. ISBN 978-0-8423-5265-9.
• Philip W. Comfort: Encountering the Manuscripts: An Introduction to New Testament Paleography & Textual Criticism. Neshville, Tennessee: Broadman & Holman Publishers, 2005, s. 105. ISBN 978-0-8054-3145-2.
• A. Gregory: The Reception of Luke and Acts in the Period Before Irenaeus. Mohr Siebeck, 2003, s. 28. ISBN 3-16-148086-4.
• C.R. Gregory: Die griechischen Handschriften des Neuen Testament. Leipzig: J.C. Hinrichs, 1908, s. 45. (niem.).
• Peter M. Head. Is P4, P64 and P67 the Oldest Manuscript of the Four Gospels? A Response to T.C. Skeat. „New Test. Stud.”. 51, s. 450–457, 2005. DOI: 10.1017/S0028688505000238. 
• Colin H. Roberts, Manuscript, Society, and Belief in Early Christian Egypt Longwood (June 1979) ISBN 0-85672-710-5 s. 8–23
• T.C. Skeat. The Oldest Manuscript of the Four Gospels?. „New Test. Stud.”. 43, s. 1–34, 1997. 
• G.N. Stanton. The Fourfold Gospel. „New Test. Stud.”. 43, s. 327, 1997. 

• Wieland Willker, A Textual Commentary on the Greek Gospels (undated+unfinished)
• INTF: Papirus 4 (GA). [w:] Liste Handschriften [on-line]. Münster Institute. [dostęp 2012-02-29].