PLZT

Ten artykuł należy dopracować:

od 2010-06 → dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł,
→ napisać/poprawić definicję.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Roztwór stały ceramiki PLZT powstaje po zmieszaniu całkowitym cyrkonianu ołowiu i tytanianu ołowiu, zmodyfikowanym przez rozpuszczenie w postaci np. tlenku lantanu w sieci krystalicznej PZT^[1]. Ceramikę (PbLa)(ZrTi)O₃ przedstawia się następującym wzorem:

Pb_1-xLa_x(Zr_yTi_1-y)_1-0,25xV^B_0,25xO₃
gdzie: V^B   wakansy w miejscach B

Stałe roztwory PLZT mają strukturę typu perowskitu (ABO₃), w której jony ołowiu zostają częściowo zastąpione przez jony lantanu na miejscach A. Ze względu na bardzo zbliżoną wielkość jony lantanu i ołowiu mogą występować wymiennie. Komórkę elementarną roztworu stałego PLZT o strukturze ABO₃ przedstawia rys. 1.

Średnica jonu lantanu La⁺³ wynosi 1,22Å, natomiast jonu ołowiu Pb⁺² 1,32Å. Z powodu znacznej różnicy rozmiarów jest bardzo mało prawdopodobne żeby jon La⁺³ zastąpił jon Zr⁺⁴ lub jon Ti⁺⁴. Różnica elektroujemności kationów Pb⁺² i La⁺³ powoduje, że powstaje ładunek nadmiarowy dla kompensacji, którego w strukturze tworzą się wakansy na miejscach A i B, w zależności od zawartości jonów lantanu. Jeden wakans powstaje, gdy dwa jony Pb²⁺ zostaną zastąpione dwoma jonami La⁺³.