Pław
51°59′46″N 15°11′58″E/51,996111 15,199444| wieś | |
 Neogotycki kościół z 2 poł. XIX w. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Strefa numeracyjna |
68 |
| Kod pocztowy |
66-615[2] |
| SIMC |
0909087 |
Położenie na mapie gminy Dąbie  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego  | |
Położenie na mapie powiatu krośnieńskiego  | |
| 51°59′46″N 15°11′58″E/51,996111 15,199444[1]
| |
Pław (niem. Plau)[3] – wieś w Polsce, położona w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Dąbie.
Nazwa
[edytuj | edytuj kod]W kronice łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna w latach 1295–1305 miejscowość wymieniona jest w zlatynizowanej formie Plaw.[4][5]. Miejscowość wzmiankowano jako Ploth około 1300 roku, a w 1351 roku pojawiła się w jednym z dokumentów informacja o przedstawicielu rodu Doberschütz osiadłego we wsi Plaw[3].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Dobra rycerskie w 1565 roku należały do Hansa von Löbena. W późniejszym okresie dosyć często dochodziło do zmian właścicieli dóbr pławskich. Członkowie rodziny von Luck byli właścicielami około 1650, von Berg w 1800, a von Scholten w 1850 roku. Została opublikowana informacja w 1879, że właścicielem dóbr był niejaki Scherz i we wsi pracowała fabryka krochmalu oraz cegielnia[3].
W latach 1954-1958 wieś była siedzibą gromady Pław, po jej zniesieniu w gromadzie Dąbie. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[6]:
- domy, pl. Kasztanowy 8, 17, z XVIII wieku/XIX wieku
- dom, ob. nadleśnictwo, z XVIII wieku/XIX wieku
- dom mieszkalno-gospodarczy, z połowy XIX wieku
- kuźnia, z początku XIX wieku
inne zabytki:
- kościół parafialny pw. św. Elżbiety Portugalskiej, neogotycki z drugiej połowy XIX wieku[3]. Stoi na miejscu starszej świątyni[7]. Trójnawowa budowla z trójbocznie zamkniętym prezbiterium od wschodu i od zachodu prostokątną wieżą. Posiada dwuspadowy dach, a prezbiterium wielospadowy. Pięciokondygnacyjną wieżę nakrywa wysoki hełm ostrosłupowy. Otwory okienne mają kształt ostrołukowy. Przy zachodniej stronie nawy zachowała się drewniana empora organowa, którą wspiera sześć drewnianych słupów[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 102311
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 945 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b c d Krzysztof Garbacz: Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1. s. 222.
- ↑ Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis online
- ↑ H. Markgraf, J. W. Schulte, "Codex Diplomaticus Silesiae T.14 Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis", Breslau 1889
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 12. [dostęp 2013-01-22].
- ↑ a b Krzysztof Garbacz: Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1. s. 223.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Krzysztof Garbacz: Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1. Zielona Góra: Agencja Wydawnicza „PDN”, 2011, s. 222-223. ISBN 978-83-919914-8-0.
