Przejdź do zawartości

Północne Yan

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Północne Yan
Nazwa chińska
Pismo uproszczone

北燕

Pismo tradycyjne

北燕

Hanyu pinyin

Bĕi Yàn

Wade-Giles

Pei Yen

Północne Yan (407-436) – jedno z licznych, krótkotrwałych państw w północnych Chinach, powstałych w okresie podziału po upadku dynastii Han i po nieudanej unifikacji kraju przez Dynastię Jin, w tak zwanym okresie Szesnastu Królestw.

Pod koniec IV w. niechiński lud Murong, odłam Xianbei, posiadał w północno-wschodnich Chinach stosunkowo silne i stabilne państwo, zwane Późniejszym Yan. Na przełomie IV i V wieku osłabło ono i uległo atakom: od zachodu ze strony dawnego lennika północnej dynastii Wei, a od południa ze strony Goguryeo. Część uchodźców z Późniejszego Yan utworzyła w Shandong państwo Południowe Yan[1].

Resztki Późniejszego Yan przetrwały w południowej Mandżurii do roku 407, a następnie przekształciły się w Yan Północne. Zajmowało ono południowy Liaoning i północne Hebei (mniej więcej tereny historycznej prowincji Rehe). W państwach Murongów stosunkowo sprawnie działała chińska administracja, a ludność chińska i Xianbei mieszały się ze sobą. Pierwszy z władców Północnego Yan, Gao Yun, był z pochodzenia Koreańczykiem, a dwaj następni (bracia Feng Ba i Feng Hong) – Chińczykami Han, z rodów zasłużonych w administracji i armii państwa Murongów.

W 436 armie Północnej dynastii Wei uderzyły na Yan i zajęły jego terytorium[1][2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b David A. Graff: Medieval Chinese Warfare, 300 - 900. London and New York: Routledge, 2002, s. 71-72. ISBN 0-415-23954-0.
  2. René Grousset: The Empire of the Steppes: A History of Central Asia. New Brunswick: Rutgers University Press, 2002, s. 61. ISBN 0-8135-1304-9.