Okręty zaopatrzeniowe typu Wichita

Okręty zaopatrzeniowe typu Wichita

USS „Wichita” (AOR-1)
Kraj budowy	Stany Zjednoczone
Użytkownicy	US Navy
Stocznia	General Dynamics, Quincy National Steel and Shipbuilding
Wejście do służby	1969-1976
Wycofanie	1993-1996
Zbudowane okręty	7
Okręty w służbie	0
Dane taktyczno-techniczne[1]
Wyporność	14 048 t (standardowa) 39 790 t (pełna)
Długość	200,6 m
Szerokość	29,3 m
Zanurzenie	10,1 m
Napęd	2 turbiny parowe, 2 śruby
Prędkość	20 węzłów
Załoga	420, w tym: 22 – oficerowie 398 – pozostały personel
Uzbrojenie	początkowo: 4× podwójna armata kal. 76,2 mm po modernizacji: 1× wyrzutnia przeciwlotniczych pocisków rakietowych Sea Sparrow, 2× system Phalanx CIWS
Wyposażenie lotnicze	2 śmigłowce CH-46 Sea Knight
Multimedia w Wikimedia Commons

Okręty zaopatrzeniowe typu Wichita – typ siedmiu amerykańskich okrętów zaopatrzeniowych, zbudowanych dla United States Navy w latach 60. i 70. XX wieku.

Okręty budowane były w stoczniach General Dynamics Quincy Shipbuilding Division w Quincy (6 jednostek) oraz National Steel and Shipbuilding Company w San Diego (1 okręt)^[2].

Typ Wichita zaprojektowany został z myślą o wspieraniu grup bojowych lotniskowców ZOP typu Essex. Ze względu na specyfikę działań były to okręty mniejsze od pełniących analogiczną rolę w grupach lotniskowców uderzeniowych jednostek typu Sacramento. Okręty typu Wichita rozwijały także mniejszą prędkość i potrzebowały mniejszej załogi, co przekładało się na niższe koszty eksploatacji^[1].

Jednostki rozpoczęły służbę w latach 1969-1976^[2]. Zarówno podczas wojny wietnamskiej jak i po niej, gdy ze względu na cięcia w budżecie zbrojeniowym ze służby wycofano typ Essex, okręty zaopatrzeniowe typu Wichita wykorzystywano do zaopatrywania grup lotniskowców uderzeniowych. Dały się w związku z tym zauważyć problemy wynikające z ich ograniczonej prędkości i niedostatecznej ładowności^[1]. Kolejna fala cięć budżetowych na początku lat 90. była przyczyną wycofania okrętów w latach 1993-1996^[2].

Okręty mogły przewozić 26 880 000 l paliwa (zarówno okrętowego jak i lotniczego), posiadały 1883 m³ przestrzeni ładunkowej do przewozu amunicji, 1741 m³ do przewozu innych materiałów stałych oraz 425 m³ chłodni. Jednostki były początkowo uzbrojone w cztery podwójne armaty kal. 76,2 mm. Na początku lat 80. zostały przezbrojone w dwa systemy Phalanx CIWS oraz wyrzutnię rakietowych pocisków przeciwlotniczych Sea Sparrow. Na pokładzie okrętów znajdowały się lądowiska dla dwóch śmigłowców CH-46 Sea Knight^[1].

• USS „Wichita” (AOR-1)
• USS „Milwaukee” (AOR-2)
• USS „Kansas City” (AOR-3)
• USS „Savannah” (AOR-4)
• USS „Wabash” (AOR-5)
• USS „Kalamazoo” (AOR-6)
• USS „Roanoke” (AOR-7)