Okręty desantowe typu Foudre

Okręty desantowe typu Foudre

„Foudre”
Kraj budowy	Francja
Użytkownicy	Marine nationale (2)  Armada de Chile (1)  Marinha do Brasil (1)
Wejście do służby	1990-1998
Zbudowane okręty	2
Okręty w służbie	2 (Brazylia, Chile)
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 8190 t pełna: 9300 t
Długość	168 m
Szerokość	23,5 m
Zanurzenie	5,2 m
Napęd	2 silniki wysokoprężne o mocy łącznej 20 800 KM, dwie śruby
Prędkość	21 węzłów
Zasięg	11 000 Mm przy prędkości 15 w
Załoga	210
Uzbrojenie	3 podwójne wyrzutnie Simbad dla pocisków plot obrony bezpośredniej Mistral 3 działka 30 mm 4 wkm 12,7 mm Browning - szczegóły w tekście
Wyposażenie lotnicze	4 śmigłowce Super Puma lub 2 Super Frelon
Multimedia w Wikimedia Commons

Okręty desantowe typu Foudre – typ francuskich okrętów desantowych-doków, składający się z dwóch okrętów. Służyły we francuskiej marynarce wojennej Marine nationale od 1990 i 1998 roku. W latach 2011–2015 zostały sprzedane Chile i Brazylii, gdzie kontynuują służbę.

Okręty desantowe-doki typu Foudre zostały zaprojektowane w celu uzupełnienia starszych i mniejszych jednostek typu Ouragan w roli okrętów transportujących francuskie siły szybkiego reagowania. We Francji klasa okrętów desantowych-doków (ang. LPD) jest określana skrótem TCD. Pierwszy okręt „Foudre” zamówiono 5 listopada 1984. Budowę dwóch dalszych okrętów, zamówionych w 1986 i 1988, wstrzymano, po czym dopiero w 1994 wznowiono budowę drugiej jednostki, rezygnując z trzeciej.

Nazwę "Foudre" nosił wcześniej m.in. okręt desantowy-dok zbudowany w USA, w służbie francuskiej w latach 1953-1969 (numer L 9020).

Zakładana misja bojowa okrętów typu Foudre polega na przerzuceniu pierwszego rzutu desantu śmigłowcowego w celu oczyszczenia terenu dla desantu sił głównych, a następnie na wysadzeniu sił głównych wyposażonych w sprzęt zmechanizowany, za pomocą barek desantowych. Jeden okręt może transportować przykładowo 350 żołnierzy desantu, 6-7 czołgów podstawowych AMX-30, 15 pojazdów rozpoznawczych AMX-10RC, ok. 30 samochodów ciężarowych i 22 samochody terenowe oraz 27 przyczep, lub w innej konfiguracji 470 żołnierzy i 22 pojazdy pancerne - razem ok. 1100 t ładunku. Na niewielkie odległości, liczba zabieranych żołnierzy może być większa. Zakładano przy początkowych planach budowy trzech okrętów, że jeden okręt będzie mógł przewieźć 1/3 pułku zmechanizowanego. Okręty mogą służyć też jako jednostki czysto transportowe lub logistyczne, przewożąc 1800 ton ładunku. Dzięki bogato wyposażonym szpitalom okrętowym z dwoma salami operacyjnymi, mogą także służyć do misji humanitarnych.

W środkowej i rufowej części okrętów znajduje się wewnętrzny dok, z opuszczaną furtą rufową, o długości 122 m i szerokości 13,5 m (powierzchnia 1732 m²). Może on pomieścić do 10 małych barek desantowych CTM lub dwie średnie CDIC, standardowo 1 CDIC i 4 CTM. W razie potrzeby może pomieścić okręt patrolowy typu P400 lub holownik typu RR2000. W czasie załadunku lub wyładunku, dok napełniany jest wodą przy pomocy systemu zbiorników balastowych, zwiększających zanurzenie kadłuba. Nad dokiem znajduje się na śródokręciu zakryty pokład ładunkowy, a nad nim pokład śmigłowcowy o łącznej powierzchni 1080 m², z dwoma stanowiskami startowymi. Hangar, mieszczący się w dolnym piętrze nadbudówki dziobowej, może pomieścić 4 średnie śmigłowce Super Puma, zamiast nich mogą z okrętu operować 2 ciężkie śmigłowce Super Frelon. Na rufie dok jest zakryty dodatkowym niższym trzecim lądowiskiem (o powierzchni 400 m²), które służy także jako platforma do przewożenia ładunków lub może być usunięte, odkrywając dok. W załadunku pomaga dźwig o udźwigu 37 ton. Oprócz tego, okręt ma pod nadbudówką podnośnik o 52-tonowym udźwigu, łączący pokłady.

Oba okręty służyły w składzie Morskich Sił Szybkiego Reagowania (Force d'Action Navale), bazując w Tulonie na Morzu Śródziemnym. M.in. między grudniem 2001 a styczniem 2002 „Foudre” transportował do Wybrzeża Kości Słoniowej ogarniętego wojną domową 300 żołnierzy francuskich oraz 5 śmigłowców lotnictwa armii, a następnie 1200 żołnierzy organizacji krajów afrykańskich ECOWAS w celu nadzorowania zawieszenia broni.

W październiku 2011 roku zakończono negocjacje z władzami Chile dotyczące sprzedaży „Foudre” za ok. 80 mln. USD^[1]. 23 grudnia 2011 roku w Tulonie podniesiono chilijską banderę na okręcie „Sergento Aldea” (ex „Foudre”)^[2]. We wrześniu 2015 roku marynarka Brazylii zakupiła drugi okręt tego typu „Siroco”, któremu nadano nazwę „Bahia” i numer G40^[3][4][5]. Cena wynosiła ok. 80 mln euro^[6]. 10 marca 2016 roku w Tulonie podniesiono brazylijską banderę na okręcie^[6]. Brazylia kupiła zarazem trzy łodzie desantowe „Hallebarde”, CTM 14 i CTM 17, które otrzymały nazwy: „Marambaia”, „Icaraí” i „Muriqui”^[6]. W sierpniu 2016 roku w Brazylii przeprowadzono ćwiczenia operacji lotniczych z pokładu okrętu desantowego NAM „Bahia” (G 40)^[7].

• wyporność:
  • okrętu pustego: 8190 t
  • standardowa: 9300 t
  • pełna: 11 880 t
• wymiary:
  • długość: 168 m
  • szerokość: 23,5 m
  • zanurzenie: 5,2 m, maks. 9,1 m
• napęd: 2 silniki wysokoprężne SEMT-Pielstick 16PC 2.5 V400 o mocy łącznej 20 800 KM, dwie śruby
• prędkość: 21 węzłów
• zasięg: 11 000 mil morskich przy prędkości 15 w.
  • załoga: 210 (13 oficerów, 197 marynarzy) + 470 żołnierzy desantu

Uzbrojenie:

• 3 podwójne wyrzutnie Simbad rakiet przeciwlotniczych obrony bezpośredniej Mistral (zasięg 5 km)
• 3 działka 30 mm Breda-Mauser ("Foudre" do 1997 - 1 działko 40 mm i 2 działka 20 mm)
• 4 wkm 12,7 mm Browning
• 4 śmigłowce Super Puma lub 2 Super Frelon

Wyposażenie elektroniczne

• 1 radar dozoru powietrznego i nawodnego DRBV 21
• 1 radar DRBN 34
• 1 radar nawigacyjny Decca(inne języki) 2459
• 2 systemy celownicze DIBC2A
• systemy walki radioelektronicznej (2 x ARBB 36, 1 x AN-SLQ 25 Nixie)

• Robert Rochowicz, Okręt desantowy-dok Foudre w: nowa Technika Wojskowa nr 5/97, s.61
• Net Marine (zdjęcia i informacje). [dostęp 2019-02-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-04)]. (fr.).
• Naval-Technology. [dostęp 2010-10-08]. (ang.).