Przejdź do zawartości

Odporność zbiorowiskowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Odporność zbiorowiskowa, odporność zbiorowa, odporność populacyjna, odporność środowiskowa, odporność grupowa, odporność stadna (kalka[a] z ang. herd immunity) – forma pośredniej ochrony przed chorobami zakaźnymi, która występuje, gdy znaczna część danej zbiorowości (populacji, grupy) stała się odporna na infekcję, zapewniając tym samym ochronę osób niechronionych[1][2] (czyli niezaszczepionych lub takich, u których szczepionka nie działa).

W środowisku, w którym wiele osób jest odpornych, łańcuchy zakażeń prawdopodobnie zostaną przerwane, co zatrzyma lub opóźni rozprzestrzenianie się choroby[3]. Im większa jest proporcja odpornych osób w społeczności, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że ci nieodporni wejdą w kontakt z osobą zakażoną[1].

  1. Z tego względu często w cudzysłowie („odporność stadna” lub odporność „stadna”) albo z wyrażeniem „tak zwana”, zwykle skróconym (tzw. odporność stadna).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b P. Fine, K. Eames, D.L. Heymann, „Herd immunity”: A rough guide, „Clinical Infectious Diseases”, 7, 52, 2011, s. 911–916, DOI10.1093/cid/cir007 [zarchiwizowane z adresu 2016-12-23] (ang.).
  2. L. Gordis: Epidemiology. Elsevier Health Sciences, 2013, s. 26 i 27. ISBN 978-1-4557-4251-6. (ang.).
  3. R.M. Merrill: Introduction to Epidemiology. Jones & Bartlett Publishers, 2013, s. 68–71. ISBN 978-1-4496-4517-5. (ang.).