Przejdź do zawartości

Octan etylu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Octan etylu
Ilustracja
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C4H8O2

Inne wzory

CH
3
COOC
2
H
5
, CH
3
CH
2
OC(O)CH
3
, AcOEt

Masa molowa

88,11 g/mol

Wygląd

przezroczysta, bezbarwna ciecz[4] o owocowym zapachu[5]

Identyfikacja
Numer CAS

141-78-6

PubChem

8857

Podobne związki
Podobne związki

octan butylu, maślan etylu, mrówczan etylu, bezwodnik octowy, eter dietylowy

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Octan etylu, CH
3
COOC
2
H
5
organiczny związek chemiczny z grupy octanów, ester kwasu octowego i etanolu. Jest bezbarwną cieczą o charakterystycznym, przyjemnym[20][21][22][23], owocowym[5][21][24] zapachu. Występuje powszechnie w owocach[25]. Bardzo dobry rozpuszczalnik organiczny, słabo rozpuszczalny w wodzie. Obecnie wycofuje się go z użycia w przemyśle z powodu jego działania drażniącego i względnie dużej toksyczności[potrzebny przypis].

Otrzymywany w wyniku estryfikacji etanolu kwasem octowym (konieczny dodatek kwaśnego katalizatora) lub bezwodnikiem octowym:

CH
3
COOH + C
2
H
5
OH → CH
3
COOC
2
H
5
+ H
2
O
CH
3
COOCOCH
3
+ C
2
H
5
OH → CH
3
COOC
2
H
5
+ CH
3
COOH

Stosowany jest jako rozpuszczalnik farb i lakierów, rozpuszczalnik w procesach przemysłowych oraz składnik mieszanin zapachowych, a także w entomologii do zatruwania owadów.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. C. Harrington, Lectures on Materia Medica and Therapeutics, Cambridge 1897, s. 22 [dostęp 2019-09-24].
  2. Essigäther [online], Samuel Hahnemanns Apothekerlexikon [dostęp 2019-09-24].
  3. Henri A. Favre, Warren H. Powell, Nomenclature of Organic Chemistry. IUPAC Recommendations and Preferred Names 2013, wyd. 1, Royal Society of Chemistry, International Union of Pure and Applied Chemistry, 2014, s. 804, DOI10.1039/9781849733069, ISBN 978-0-85404-182-4 (ang.).
  4. a b Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4.
  5. a b octan etylu, [w:] Encyklopedia techniki. Chemia, Władysław Gajewski (red.), Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1965, s. 474, OCLC 33835352.
  6. a b c d e Haynes 2014 ↓, s. 3-250.
  7. Haynes 2014 ↓, s. 5-197.
  8. Haynes 2014 ↓, s. 5-170.
  9. a b c Haynes 2014 ↓, s. 6-65.
  10. a b c d Haynes 2014 ↓, s. 6-232.
  11. a b c d e Haynes 2014 ↓, s. 6-183.
  12. a b Haynes 2014 ↓, s. 6-99.
  13. Haynes 2014 ↓, s. 15-17.
  14. Haynes 2014 ↓, s. 9-56.
  15. ethyl acetate, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2016-08-19] (ang.).
  16. a b c Haynes 2014 ↓, s. 16-22.
  17. a b Ethyl acetate, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2016-08-19] (ang.).
  18. Octan etylu (nr 270989) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2016-08-19]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  19. Ethyl acetate (nr 270989) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2016-08-19]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  20. octan etylu, [w:] Jerzy Chodkowski (red.), Mały słownik chemiczny, wyd. V, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976, s. 362.
  21. a b Dieter Stoye, Solvents, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, 2005, s. 58, DOI10.1002/14356007.a24_437 (ang.).
  22. Hosea Cheung, Robin S. Tanke, G. Paul Torrence, Acetic Acid, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, 2005, s. 22, DOI10.1002/14356007.a01_045 (ang.).
  23. Stanley E. Manahan, Toxicological chemistry and biochemistry, wyd. 3, Boca Raton: Lewis Pub, 2003, s. 321, ISBN 1-56670-618-1, OCLC 49936160.
  24. etylu octan, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2023-01-31].
  25. Karl-Georg Fahlbusch i inni, Flavors and Fragrances, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, 2005, s. 10, DOI10.1002/14356007.a11_141 (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]