Natalia Agnieszka Ogrodnik-Popowicz

Natalia Agnieszka Ogrodnik-Popowicz
Data i miejsce urodzenia	17 stycznia 1901 ; Sosnowiec
Data i miejsce śmierci	21 września 1969 ; Katowice
Zawód, zajęcie	nauczycielka, działaczka harcerska, uczestniczka powstań śląskich
	Odznaczenia

Natalia Agnieszka Ogrodnik-Popowicz (ur. 17 stycznia 1901 w Sosnowcu, zm. 21 września 1969 w Katowicach) – nauczycielka i działaczka harcerska, kierowniczka odcinka sanitarnego w II i III powstaniu śląskim^[1]^[2].

Życiorys

Znała język rosyjski^[2].

Od 1919 należała do harcerstwa^[2].

Od lutego 1921 mieszkała w Łubnianach i prawdopodobnie pracowała jako nauczycielka. Tuż przed głosowaniem plebiscytowym, które wyznaczono na 21 marca 1921, działała w Łubnianach i Jełowej. Agitowała tam za przynależnością regionu do Polski. Po głosowaniu, współpracując z Polskim Komitetem Plebiscytowym w Opolu, jednocześnie wykonywała prace zlecone przez Inspektorat Harcerski w Bytomiu. Z ramienia harcerstwa wiosną 1921 przebywała w Poznaniu. Prawdopodobnie działała na rzecz włączenia miejscowych drużyn w akcję niesienia pomocy Górnoślązakom, do czego zachęcano harcerzy z Wielkopolski od 1919^[2].

Jako sanitariuszka brała udział w II i III powstaniu śląskim^[2]. Podczas III powstania śląskiego służyła w Łabędach prawdopodobnie pod nadzorem Janiny Giżyckiej^[3]. Ogrodnik używała pseudonimów „Malowana”, „Kapucyn”, „Stary Kapucyn”^[1]^[2]. Później należała do Związku Powstańców Śląskich^[2].

Wiosną 1923 przebywała w Orzechówku koło Radomska. Pracowała wówczas w szkole powszechnej w Dziepółci. Brała udział w kursach dokształcających dla nauczycieli w kierunkach przyrodniczo-geograficznym (w lipcu 1923 w Małkini) i fizyko-matematycznym (w sierpniu 1923 w Mławie)^[2].

Zachował się jej pamiętnik z okresu działalności w harcerstwie, akcji plebiscytowej, powstań śląskich oraz pracy nauczycielki (1918–1923)^[2].

W 1926 wyszła za mąż z Jana Piotra Popowicza (1900–1987) i zamieszkała w Maluszynie. W 1936 przeprowadzili się do Wolborza. Od września 1939 mieszkała z mężem i dziećmi w Stanisławowie^[2].

W czasie okupacji sowieckiej podczas II wojny światowej pełniła obowiązki zastępczyni dyrektora ds. pedagogicznych w szkole pod Stanisławowem. W czerwcu 1941 zachorowała. Leczyła się w klinice onkologicznej we Lwowie.

Po 1945 mieszkała z mężem w Szczytnie^[2].

Została pochowana na cmentarzu przy ul. Sienkiewicza w Katowicach^[2].

Odznaczenia

Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości (1929)
Medal Niepodległości (1933)
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 (1934)
Srebrny Krzyż Zasługi (1955)
Śląski Krzyż Powstańczy (1958)
Krzyż Kawalerski Orderu „Polonia Restituta” (1965)^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b Kobiety śląskie i Niepodległa – Śląska Biblioteka Cyfrowa [online], www.sbc.org.pl [dostęp 2021-04-10] (pol.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m MartaM. Kasprowska-Jarczyk MartaM., Służba harcerska i plebiscytowa na kartach unikatowego sztambucha Natalii Ogrodnik-Popowicz, „Książnica Śląska”, 31, 2020, s. 157–188 .
↑ JoannaJ. Lusek JoannaJ., Z Kresów przez Galicję na Górny Śląsk: wspomnienie o Janinie Giżyckiej, „Acta Medicorum Polonorum”, 5 (2), 2015, s. 23–34 .

[:0-1] Kobiety śląskie i Niepodległa – Śląska Biblioteka Cyfrowa [online], www.sbc.org.pl [dostęp 2021-04-10] (pol.).

[:1-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m MartaM. Kasprowska-Jarczyk MartaM., Służba harcerska i plebiscytowa na kartach unikatowego sztambucha Natalii Ogrodnik-Popowicz, „Książnica Śląska”, 31, 2020, s. 157–188 .

[:12-3] JoannaJ. Lusek JoannaJ., Z Kresów przez Galicję na Górny Śląsk: wspomnienie o Janinie Giżyckiej, „Acta Medicorum Polonorum”, 5 (2), 2015, s. 23–34 .

[1]