Przejdź do zawartości

Naby Keïta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Naby Keïta
Ilustracja
Naby Keïta (2015)
Pełne imię i nazwisko

Naby Deco Keïta

Data i miejsce urodzenia

10 lutego 1995
Konakry

Wzrost

172 cm

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Werder Brema

Numer w klubie

8

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2010–2012 Santoba FC
2013 Horoya
2013–2014 FC Istres 23 (4)
2014–2016 Red Bull Salzburg 59 (17)
2016–2018 RB Leipzig 58 (14)
2018–2023 Liverpool 84 (7)
2023– Werder Brema 3 (0)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2013–  Gwinea 54 (12)
  1. Aktualne na: koniec sezonu 2022/2023. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. Aktualne na: 17 czerwca 2023.

Naby Leye Keïta (ur. 10 lutego 1995 w Konakry) – gwinejski piłkarz występujący na pozycji pomocnika w niemieckim klubie Werder Brema oraz w reprezentacji Gwinei, której jest kapitanem.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Swoją karierę piłkarską Keïta rozpoczął w klubie Santoba FC. W 2010 roku zadebiutował w jego barwach w pierwszej lidze gwinejskiej. W 2013 roku przeszedł do klubu Horoya AC. W sezonie 2013 wywalczył z Horoyą mistrzostwo kraju oraz zdobył Puchar Gwinei.

Latem 2013 roku Keïta przeszedł do drugoligowego francuskiego klubu FC Istres. Swój debiut w nim zaliczył 22 listopada 2013 roku w wygranym 4:2 domowym meczu z Nîmes Olympique. W debiucie zdobył gola. Na koniec sezonu 2013/14 spadł z Istres z drugiej do trzeciej ligi.

W 2014 roku Keïta podpisał kontrakt z austriackim Red Bullem Salzburg. Zadebiutował w nim 26 lipca 2014 roku w wygranym 5:0 wyjazdowym meczu z SC Wiener Neustadt. Swojego pierwszego gola w austriackiej lidze strzelił 22 lutego 2015 roku w zremisowanym 2:2 wyjazdowym meczu z SV Ried. W sezonie 2014/15 wywalczył z Red Bullem mistrzostwo Austrii.

Latem 2016 roku Gwinejczyk przeniósł się do siostrzanego klubu, beniaminka niemieckiej BundesligiRB Leipzig. Keïta podpisał wówczas czteroletni kontrakt[1]. Drużyna spod znaku Red Bulla okazała się rewelacją rozgrywek i zajmując drugą lokatę, awansowała do Ligi Mistrzów[2].

W sierpniu 2017 roku klub z Lipska doszedł do porozumienia z Liverpool F.C., w którym uzgodniono, że reprezentant Gwinei dołączy do angielskiej drużyny 1 lipca 2018 roku[3].

19 czerwca 2023 na zasadzie wolnego transferu przeniósł się do Werderu Brema, z którym podpisał kontrakt do 2026[4].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Gwinei Keïta zadebiutował 28 lipca 2013 roku w wygranym 1:0 meczu eliminacji do Mistrzostw Narodów Afryki 2014 z Mali. W 2015 roku został powołany do kadry na Puchar Narodów Afryki 2015. Wystąpił na nim w czterech meczach: zremisowanych po 1:1 z Wybrzeżem Kości Słoniowej, Kamerunem i z Mali oraz w przegranym 0:3 ćwierćfinale z Ghaną.

Statystyki kariery

[edytuj | edytuj kod]
Aktualne na dzień 1 lutego 2020 r.[5]
Liga Puchar Puchar
ligi
UEFA Pozostałe[a] Łącznie
Sezon Klub Liga M G M G M G M G M G M G
2013/14 FC Istres Ligue 2 23 4 0 0 0 0 23 4
2014/15 Red Bull Salzburg Bundesliga 30 5 4 0 10 1 44 6
2015/16 29 12 5 2 3 0 37 14
2016/17 RB Leipzig Bundesliga 31 8 1 0 32 8
2017/18 27 6 2 1 10 2 39 9
2018/19 Liverpool Premier League 25 2 1 0 1 0 6 1 33 3
2019/20 7 1 0 0 2 0 4 1 3[b] 1[c] 16 3
Ogólnie w karierze 172 38 13 3 3 0 33 5 3 1 224 47

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Red Bull Salzburg

[edytuj | edytuj kod]

Liverpool

[edytuj | edytuj kod]

Wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Naby Keita wechselt zu RB Leipzig!. RB Leipzig, 2016-06-20. [dostęp 2017-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-29)]. (niem.).
  2. 2016/17 season review: Leipzig mix it up at the top. Bundesliga, 2017-05-25. [dostęp 2017-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-29)]. (ang.).
  3. James Carroll: Liverpool agree deal to sign Naby Keita. Liverpool F.C., 2017-08-29. [dostęp 2017-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-29)]. (ang.).
  4. Naby Keïta podpisał kontrakt z nowym klubem [OFICJALNIE] [online], Transfery.info, 9 czerwca 2023 [dostęp 2023-06-29] (pol.).
  5. N. Keïta, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2021-01-02].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]