Mroczek brunatny

Mroczek brunatny

Eptesicus fuscus[1]
(Palisot de Beauvois, 1796)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Gromada	ssaki
Infragromada	łożyskowce
Rząd	nietoperze
Nadrodzina	Vespertilionoidea
Rodzina	mroczkowate
Podrodzina	mroczki
Plemię	mroczki
Rodzaj	Eptesicus Rafinesque, 1820
Gatunek	mroczek brunatny
Synonimy Vespertilio fuscus Palisot de Beauvois[2] Vespertilio carolinensis É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1806[3] Vespertilio phaiops Rafinesque, 1820[4] Eptesicus melanops Rafinesque, 1820[5] Vespertilio caroliniensis[a]: Desmarest, 1820[6] Vespertilio arquatus Say, 1823[7] Vespertilio dutertreus Gervais, 1837[8] Scotophilus cubensis J.E. Gray, 1839[9] Vespertilio ursinus Temminck, 1840[10] Scotophilus Greenii[b] J.E. Gray, 1843[11] Scotophilus miradorensis H. Allen, 1866[12] Vespertilio fuscus bahamensis G.S. Miller, 1897[13] Vespertilio fuscus peninsulae O. Thomas, 1898[14] Eptesicus fuscus melanopterus[c] Rehn, 1904[15] Eptesicus pallidus Young, 1908[16] Eptesicus wetmorei H.H.T. Jackson, 1916[17] Eptesicus hispaniolae G.S. Miller, 1918[18] Eptesicus fuscus pelliceus O. Thomas, 1920[19] Eptesicus lynni Shamel, 1945[20]
Podgatunki E. f. fuscus (Beauvois, 1796) E. f. bahamensis (G.S. Miller, 1897) E. f. bernardinus Rhoads, 1902[21] E. f. dutertreus (P. Gervais, 1837) E. f. hispaniolae G.S. Miller, 1918 E. f. miradorensis (H. Allen, 1866) E. f. osceola Rhoads, 1902[22] E. f. pallidus Young, 1908 E. f. peninsulae (0. Thomas, 1898) E. f. petersoni Silva-Taboada, 1974[23] E. f. wetmorei H.H.T. Jackson, 1916
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[24]
najmniejszej troski
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Mroczek brunatny^[25] (Eptesicus fuscus) – gatunek ssaka z podrodziny mroczków (Vespertilioninae) w obrębie rodziny mroczkowatych (Vespertilionidae).

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1796 roku francuski przyrodnik Palisot de Beauvois nadając mu nazwę Vespertilio fuscus^[2]. Holotyp pochodził z Filadelfii, w Pensylwanii, w Stanach Zjednoczonych^[26]. Jedyny przedstawiciel rodzaju mroczek (Eptesicus).

Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World rozpoznają jedenaście podgatunków^[27]. Podstawowe dane taksonomiczne podgatunków (oprócz nominatywnego) przedstawia poniższa tabelka:

• Eptesicus: gr. επτην eptēn „latać”; οικος oikos „dom”^[29].
• fuscus: łac. fuscus „brązowy, ciemny, czarny”^[30].
• bahamensis: Bahamy (hiszp. baja mar „płytkie morze”)^[31].
• bernardinus: San Bernardino, Kalifornia, Stany Zjednoczone^[21].
• dutertreus: gr. δυτης dutēs „nurek”, od δυω duō „nurkować, zanurzać się”^[32]; τρεω treō „uciec ze strachu”^[33].
• hispaniolae: fr. Hispaniola „Haiti”^[18].
• miradorensis: Mirador, Veracruz, Meksyk^[12].
• osceola: Osceola (1804–1838), północnoamerykański Indianin, wódz Seminolów podczas ich drugiej wojny z białymi Amerykanami^[22].
• pallidus: łac. pallidus „blady”, od pallere „być bladym”^[34].
• peninsulae: łac. paeninsulae lub peninsulae „półwyspowy”, od paeninsula lub peninsula „półwysep”, od paene „prawie, niemal”; insula „wyspa”^[35].
• petersoni: Randolph L. Peterson (1920–1989), kanadyjski teriolog^[23].
• wetmorei: dr Frank Alexander Wetmore (1886–1978), amerykański ornitolog^[17][36].

Mroczek brunatny występuje w Ameryce zamieszkując w zależności od podgatunku^[27]:

• E. fuscus fuscus – południowo-wschodnia Kanada i wschodnie Stany Zjednoczone.
• E. fuscus bahamensis – Bahamy (wyspy New Providence i San Salvador).
• E. fuscus bernardinus – południowo-zachodnia Kanada (Kolumbia Brytyjska) i zachodnie Stany Zjednoczone.
• E. fuscus dutertreus – Bahamy (wyspy Andros, Exumas, Long, Crooked i Acklins), Kuba i Kajmany (Cayman Brac).
• E. fuscus hispaniolae – Jamajka i Haiti.
• E. fuscus miradorensis – większość Meksyku, Ameryka Środkowa i Andy w zachodniej Wenezueli, północnej Kolumbii i północnym Ekwadorze.
• E. fuscus osceola – Floryda, południowo-wschodnie Stany Zjednoczone.
• E. fuscus pallidus – zachodnio-środkowa Kanada, środkowe, zachodnio-środkowe i południowo-zachodnie Stany Zjednoczone oraz północno-zachodni i północno-środkowy Meksyk.
• E. fuscus peninsulae – Kalifornia Dolna Południowa, północno-zachodni Meksyk.
• E. fuscus petersoni – Isla de la Juventud (Kuba).
• E. fuscus wetmorei – Portoryko, Dominika i Barbados.

Długość ciała (bez ogona) 53–82 mm, długość ogona 34–56 mm, długość ucha 10–20 mm, długość tylnej stopy 8–14 mm, długość przedramienia 39–54 mm; masa ciała 11–23 g^[37]. Wzór zębowy: I ${\displaystyle {\tfrac {2}{3}}}$ C ${\displaystyle {\tfrac {1}{1}}}$ P ${\displaystyle {\tfrac {1}{2}}}$ M ${\displaystyle {\tfrac {3}{3}}}$ = 32^[37]. Kariotyp wynosi 2n = 50 i FN = 48 z akrocentrycznymi autosomami i chromosomem Y oraz submetacentrycznym chromosomem X^[37].

Mroczki brunatne dawniej żyły w lasach. Stopniowo przyzwyczajały się do obecności ludzi i dziś spędzają najczęściej lato w pobliżu ich siedzib. Sypiają najczęściej na strychach domów, lub w stodołach, choć również obecnie część z nich wykorzystuje kryjówki naturalne, głównie dziuple drzew.

Śpiące mroczki trzymają się podłoża nogami, w pozycji głową w dół. Niekiedy wiszą samotnie, kiedy indziej w niewielkich skupieniach. W ciągu dnia mogą zawieszać się na korze drzew lub, w regionach pustynnych, na wielkich kaktusach saguaro. Zimą spotkać je można w opuszczonych sztolniach lub tunelach.

Nietoperze te odpoczywają w ciemnych, chłodnych i niezbyt wilgotnych miejscach. Nie lubią mrozów ani temperatur przekraczających 33 °C.

Pokarm mroczka brunatnego składa się wyłącznie z owadów, chwytanych niemal wyłącznie w powietrzu.

• S.N. Rhoads. On the common brown bats of peninsular Florida and southern California. „Proceedings of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia”. 53, s. 618–619, 1902. (ang.). 
• Edmund C.E.C. Jaeger Edmund C.E.C., Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1-256, OCLC 637083062  (ang.).
• The Key to Scientific Names, J.A.J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca  (ang.).