Przejdź do zawartości

Mienie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Mienie – termin oznaczający w zależności od kontekstu:

  • w znaczeniu ogólnym – ogół rzeczy i zwierząt będących czyjąś własnością;
  • w polskim języku prawnym – własność i inne prawa majątkowe (art. 44 kodeksu cywilnego);
  • w ekonomii – aktywa majątkowe.

Mienie obejmuje wszystkie prawa podmiotowe majątkowe. Pasywa nie wchodzą w skład mienia, ale ciążą na majątku. Każdy podmiot ma w zasadzie jeden majątek.

Mienie w ujęciu cywilnoprawnym na podstawie prawa polskiego

[edytuj | edytuj kod]

W ujęciu cywilnoprawnym słowo to ma uszczegółowiony zakres. Definicję mienia zawiera przepis w polskim kodeksie cywilnym (Księga Pierwsza – Tytuł III. Mienie). Art. 44 brzmi „Mieniem jest własność i inne prawa majątkowe”. Oznacza to, że chodzi wyłącznie o aktywa. Pasywa nie wchodzą w zakres tego pojęcia. Ogół aktywów to majątek danego podmiotu. Dodatkowo o mieniu – w przeciwieństwie do majątku – można mówić bez odnoszenia go do określonej osoby.

Mienie w pojęciu karnoprawnym na podstawie prawa polskiego

[edytuj | edytuj kod]

Polskie prawo karne wypracowało system ochrony własności jak i samego mienia ustanawiając je w części szczególnej – rozdziału XXXV – Przestępstwa przeciwko mieniu – Kodeksu karnego.

W tym zakresie znajdują się takie spenalizowane czyny zabronione, jak:

Kodeks karny operuje znaczeniem mienia znacznej i wielkiej wartości. W przypadku popełnienia jednego z przestępstw z zakresu „art. 278 § 1 lub 2, art. 284 § 1 lub 2, art. 285 § 1, art. 286 § 1, art. 287 § 1, art. 288 § 1 lub 3, lub w art. 291 § 1” na mieniu znacznej wielkości kara zostaje obostrzona – od roku do lat 10 pozbawienia wolności (art. 294).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]