Przejdź do zawartości

Miecznik ciemny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Miecznik ciemny
Conocephalus fuscus
(Fabricius, 1793)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Podgromada

uskrzydlone

Rząd

prostoskrzydłe

Rodzina

pasikonikowate

Podrodzina

miecznikowate

Rodzaj

Conocephalus

Gatunek

miecznik ciemny

Synonimy
  • Locusta fusca Fabricius, 1793
  • Conocephalus discolor Thunberg, 1815

Miecznik ciemny, miecznik brązowy (Conocephalus fuscus, często opisywany pod synonimiczną nazwą Conocephalus discolor) – gatunek owada zaliczany do miecznikowatych[1], blisko spokrewniony z miecznikiem łąkowym, od którego różni się dłuższymi skrzydłami. Występuje w Europie i Azji (Chiny, Mongolia, Rosja). W Polsce pospolity niemal w całym kraju, poza częścią południowo-zachodnią (od Sudetów po Tatry) i północno-wschodnią (Pojezierze Mazurskie i Podlasie)[2].

Zasiedla siedliska wilgotne lub strefę pogranicza między środowiskami wilgotnymi i suchymi. Spotykany w wysokich trawach i trzcinach.

Jest to zielony owad z brązowym grzbietem i skrzydłami. Długość jego ciała wynosi 16–22 mm. Gatunek wszystkożerny. Żywi się trawami i małymi owadami[3].

Znane są dwie formy różniące się długością skrzydeł. Obydwie mogą latać, ale osobniki o dłuższych skrzydłach mają większy udział w zajmowaniu nowych siedlisk, a tym samym w poszerzaniu zasięgu występowania[4].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Miecznikowate (mieczniki) klasyfikowane są w randze rodziny Conocephalidae lub w randze podrodziny Conocephalinae w obrębie rodziny pasikonikowatych (Tettigoniidae).
  2. Władysław Bazyluk, Anna Liana: Prostoskrzydłe - Orthoptera. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2000, seria: Katalog Fauny Polski cz. 17, z. 2. ISBN 83-85192-94-8.
  3. Orthoptera and Allied Insects: Conocephalus discolor (Thunberg, 1815). [dostęp 2010-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 marca 2012)]. (ang.).
  4. A. D. Simmons, C. D. Thomas. Changes in dispersal during species' range expansions. „American Naturalist”. 164 (3), s. 378–395, 2004. DOI: 10.1086/423430. (ang.).