Mewa popielata
| Larus smithsonianus[1] | |||
| Coues, 1862 | |||
 Szata godowa | |||
 Szata spoczynkowa | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
mewa popielata | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
 w sezonie lęgowym obecne przez cały rok zimowiska | |||
Mewa popielata (Larus smithsonianus) – gatunek dużego wędrownego ptaka wodnego z rodziny mewowatych (Laridae), występującego w Ameryce Północnej i Azji. Corocznie zalatuje do Europy Zachodniej (Irlandia, Francja, Wielka Brytania). Po raz pierwszy stwierdzona w Polsce w styczniu 2018 roku[3]. Długość ciała 52–58 cm, rozpiętość skrzydeł 120–144 cm.
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Wydzielona jako oddzielny gatunek z mewy srebrzystej (Larus argentatus) ze względu na charakterystyczną szatę w 1. roku i pewne różnice genetyczne[4].
Obecnie zwykle wyróżnia się trzy podgatunki L. smithsonianus[5][6]:
- mewa mongolska (L. s. mongolicus) Sushkin, 1925 – południowo-wschodni Ałtaj, jezioro Bajkał po Mongolię, północno-wschodnie Chiny i Półwysep Koreański; zimuje głównie w południowo-wschodniej Azji.
- mewa tundrowa (L. s. vegae) Palmén, 1887 – północno-wschodnia Syberia; zimuje na południe po Japonię, Koreę i północno-wschodnie Chiny.
- mewa popielata (L. s. smithsonianus) Coues, 1862 – Ameryka Północna od Aleutów i południowych wybrzeży Alaski przez Kanadę aż po Nową Fundlandię oraz dalej na południe po Karolinę Północną (wschodnie USA); zimuje na południe od zasięgu letniego po Amerykę Środkową.
Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wydziela wschodnioazjatyckie podgatunki vegae i mongolicus do osobnego gatunku o nazwie Larus vegae, a tym samym uznaje mewę popielatą za gatunek monotypowy[7].
Status
[edytuj | edytuj kod]Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje mewę popielatą za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) od 2014 roku, kiedy to uznała ją za odrębny gatunek[2]. W 2014 roku organizacja Wetlands International szacowała liczebność populacji na około 430–520 tysięcy osobników. Ogólny trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy[2].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Larus smithsonianus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c Larus smithsonianus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. Raport nr 35. Rzadkie ptaki obserwowane w Polsce w roku 2018. „Ornis Polonica”. 60, s. 125–160, 2019.
- ↑ Lars Svensson: Ptaki Europy i obszaru śródziemnomorskiego. Przewodnik Collinsa. Multico, 2012, s. 184. ISBN 978-83-7073-972-0.
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Larinae Rafinesque, 1815 - mewy (wersja: 2020-01-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-06-20].
- ↑ del Hoyo, J., Collar, N. & Kirwan, G.M.: Arctic Herring Gull (Larus smithsonianus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2020. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-10)].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Noddies, gulls, terns, auks. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-06-20]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia i nagrania audiowizualne; mewa popielata i mewa srebrzysta z Europy (L. argentatus) potraktowane jako jeden gatunek. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).