Przejdź do zawartości

Menno Simons

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Menno Simons
Ilustracja
Menno Simons na drzeworycie
Data i miejsce urodzenia

1496
Witmarsum, Holandia

Data i miejsce śmierci

31 stycznia 1561
Wüstenfelde, Niemcy

Menno Simons (ur. 1496, zm. 1561) – reformator religijny, jeden z głównych przedstawicieli pacyfistycznego anabaptyzmu, założyciel mennonitów.

W młodości stracił brata w czasie starć między katolikami a anabaptystami[1]. Początkowo zwolennik Marcina Lutra. Autor „Fundamentbook” (1539), przywódca gminy chrześcijańskiej nazwanej od niego mennonitami, którzy po jego śmierci rozdzielili się na dwie grupy: liberalnych i rygorystycznych. Nawiązując do starotestamentowej tradycji, ogłosił Kościół „społecznością świętych”, co było przejawem antyklerykalizmu i negacją stosunków panujących w Kościele katolickim.

W 1542 przybył do mennonitów osiedlonych na dzisiejszym terytorium Polski w celu rozstrzygnięcia sporu religijnego[2].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Natale Benazzi: 1001 faktów z historii Kościoła. Kraków: Wydawnictwo Salwator, 2010, s. 177.
  2. Part one: Low German Mennonite History. From the Netherlands to Poland. mennopolitan.com, 23 grudnia 2013. [dostęp 2019-09-08].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]