Marta Pihan-Kulesza

Marta Pihan-Kulesza

Data i miejsce urodzenia	23 lipca 1987 Szczecin
Wzrost	163 cm
Informacje klubowe
Klub	MKS Kusy Szczecin
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Polski złoto B. Podlaska 2003 równoważnia złoto Olsztyn 2004 wielobój złoto Olsztyn 2004 równoważnia złoto Olsztyn 2004 ćw. wolne złoto Iława 2005 wielobój złoto Iława 2005 równoważnia złoto Iława 2005 ćw. wolne złoto Zabrze 2006 równoważnia złoto Kraków 2007 wielobój złoto Kraków 2007 ćw. na poręczach złoto Szczecin 2008 wielobój złoto Szczecin 2008 ćw. na poręczach złoto Szczecin 2008 ćw. wolne złoto Zabrze 2009 wielobój złoto Zabrze 2009 ćw. na poręczach złoto Zabrze 2009 równoważnia złoto Zabrze 2009 ćw. wolne złoto Iława 2010 wielobój złoto Iława 2010 ćw. na poręczach złoto Iława 2010 równoważnia złoto Iława 2010 ćw. wolne złoto Gdańsk 2011 równoważnia złoto Gdańsk 2011 ćw. wolne złoto Kraków 2012 wielobój złoto Kraków 2012 ćw. na poręczach złoto Kraków 2012 ćw. wolne złoto Katowice 2013 wielobój złoto Katowice 2013 równoważnia złoto Katowice 2013 ćw. wolne złoto B. Podlaska 2014 wielobój złoto B. Podlaska 2014 ćw. na poręczach złoto B. Podlaska 2014 równoważnia złoto B. Podlaska 2014 ćw. wolne złoto Gdańsk 2018 wielobój złoto Kraków 2020 wielobój złoto Kraków 2020 ćw. na poręczach złoto Kraków 2020 ćw. wolne złoto Zabrze 2024 wielobój złoto Zabrze 2024 równoważnia srebro Zabrze 2006 wielobój srebro Gdańsk 2011 wielobój srebro Szczecin 2015 wielobój srebro Gdańsk 2018 równoważnia srebro Kraków 2020 równoważnia brąz Zabrze 2023 równoważnia brąz Zabrze 2024 ćw. na poręczach
Multimedia w Wikimedia Commons

Marta Pihan-Kulesza (ur. 23 lipca 1987 w Szczecinie) – polska gimnastyczka, reprezentantka kraju na Igrzyskach Olimpijskich w 2008 i 2012 roku, 12-krotna mistrzyni Polski w wieloboju (2004-2005, 2007-2010, 2012-2014, 2018, 2020, 2024), wielokrotna medalistka Pucharu Świata, wielokrotna finalistka Mistrzostw Świata i Europy.

Reprezentuje klub MKS Kusy Szczecin. W ciągu swojej kariery, zdobyła 46 medali na Mistrzostwach Polski, w tym 39 złotych. Wzięła udział w ośmiu finałach Mistrzostw Europy i trzech finałach Mistrzostw Świata, jednak jej największym sukcesem był awans do finału wieloboju indywidualnego na XXX Igrzyskach Olimpijskich w Londynie. Dużym osiągnięciem zawodniczki jest również zdobycie 20 medali w zawodach Pucharu Świata, w tym siedmiu złotych.

Mimo braku medali na najważniejszych zawodach w gimnastyce sportowej, Pihan-Kulesza jest jedną z ulubienic fanów, co osiągnęła oryginalną i świetnie wykonaną choreografią oraz trudnymi i ryzykownymi elementami na równoważni i w ćwiczeniach wolnych.

Urodziła się 23 lipca 1987 roku w Szczecinie. Od 2009 roku, jest żoną gimnastyka i Olimpijczyka z 2012 roku Romana Kuleszy.

Jest dyrektorem The Little Gym(inne języki) Szczecin, placówki, która organizuje zajęcia gimnastyczne dla dzieci. Pracuje tam wraz z mężem^[1].

W 2017 roku, Marta urodziła córkę Jagnę. W sierpniu 2022, na świat przyszedł jej syn Radzimir.

Pihan-Kulesza rozpoczęła karierę w rangach seniorek w roku 2003, zdobywając swój pierwszy tytuł na Mistrzostwach Polski w Białej Podlaskiej, gdzie ukończyła zawody na pierwszym miejscu w ćwiczeniach na równoważni. Rok później, zdobyła kolejne dwa złote medale w Olsztynie, broniąc swój tytuł na równoważni i zyskując kolejny w ćwiczeniach wolnych. Wygrała również swój pierwszy złoty medal w wieloboju indywidualnym.

Na Mistrzostwach Polski w Iławie w 2005 roku, Marta obroniła tytuł Mistrzyni kraju w wieloboju indywidualnym i wygrała trzecie złoto z rzędu na równoważni i drugie w ćwiczeniach wolnych. Na Mistrzostwach Europy w Debreczynie, zajęła 20. miejsce w finale wieloboju i uplasowała się na 7. pozycji w finale ćwiczeń wolnych^[2].

Tego samego roku, reprezentowała Polskę na swoich pierwszych Mistrzostwach Świata w australijskim Melbourne, gdzie ukończyła zawody na 18. miejscu w finale wieloboju indywidualnego^[3].

W 2006 roku, Pihan wygrała swój czwarty tytuł w ćwiczeniach na równoważni na Mistrzostwach Polski w Zabrzu oraz zdobyła srebro w wieloboju indywidualnym. Na Mistrzostwach Europy w greckim Wolos, wraz z reprezentacją Polski zajęła 13. miejsce w kwalifikacjach drużynowych. Indywidualnie była 15. w nieoficjalnym rankingu wieloboju indywidualnego, uzyskując punktację 54.675, a zatem najwyższy wynik wśród polskich zawodniczek^[4]. Kilka miesięcy później, Pihan ukończyła kwalifikacje na Mistrzostwach Świata w Aarhus na 47. pozycji w wieloboju indywidualnym i 21. w wieloboju drużynowym.

Na Mistrzostwach Polski w Krakowie w 2007 roku, Pihan wygrała swój trzeci tytuł mistrzyni w wieloboju indywidualnym i pierwszy w finale na poręczach asymetrycznych. Wzięła udział w Pucharze Świata w Gandawie, gdzie zajęła 7. miejsce w ćwiczeniach na równoważni^[5]. We wrześniu, wystąpiła na Mistrzostwach Świata w Stuttgarcie, gdzie zajęła 63. miejsce w wieloboju indywidualnym oraz 22. razem z polską kadrą w kwalifikacjach drużynowych^[6].

W 2008 roku, zdobyła swój czwarty tytuł mistrzyni Polski w wieloboju indywidualnym w swoim rodzinnym mieście i wygrała złote medale w ćwiczeniach wolnych i na poręczach^[7]. Na Mistrzostwach Europy we francuskim Clermont-Ferrand, uplasowała się na wysokim 8. miejscu w wieloboju indywidualnym^[8], natomiast kadra Polski zajęła 12. pozycję drużynowo. Marta była również trzecią rezerwową do finału ćwiczeń na równoważni i zajęła 33. miejsce w ćwiczeniach wolnych i 38. na poręczach^[9]. W kwietniu, wygrała brązowy medal w ćwiczeniach na poręczach na Pucharze Świata w Mariborze^[10]. Zyskała również 4. miejsce w ćwiczeniach wolnych i 6. na równoważni^[11].

W maju, wystąpiła na Pucharze Świata w Moskwie, gdzie uplasowała się na 6. lokacie na równoważni oraz 7. w finałach na poręczach i ćwiczeniach wolnych^[12]. Miesiąc później, Pihan wzięła udział w Pucharze Szczerba w Mińsku, gdzie zajęła 3. miejsce w wieloboju indywidualnym i 2. w ćwiczeniach wolnych^[13].

Marta reprezentowała Polskę na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie^[14]. Zakończyła zawody na etapie kwalifikacji, w których zajęła 46. miejsce w wieloboju indywidualnym^[15], 44. na poręczach asymetrycznych, 73. na równoważni oraz 45. w ćwiczeniach wolnych^[16][17].

Na Mistrzostwach Polski 2009 w Zabrzu, Marta Pihan-Kulesza wygrała swój piąty tytuł mistrzyni kraju w wieloboju, zdobywając również złote medale na poręczach, równoważni i ćwiczeniach wolnych^[18]. W marcu, wygrała złoty medal na równoważni (14,075) podczas Pucharu Świata w Chociebużu, zajmując również 7. miejsce w ćwiczeniach wolnych^[19]. W tym samym miesiącu, zdobyła dwa brązowe medale – w ćwiczeniach wolnych i na równoważni, na Pucharze Świata w Mariborze^[20].

W kwietniu, wystąpiła na Mistrzostwach Europy w Mediolanie, gdzie zajęła 10. miejsce w finale wieloboju indywidualnego z wynikiem 55,150.^[21] Miesiąc później, zajęła 6. miejsce na poręczach i 7. na równoważni na Pucharze Świata w Moskwie^[22][23].

W lipcu, Pihan reprezentowała Polskę na Letniej Uniwersjadzie w Belgradzie, gdzie zakwalifikowała się na 5. miejscu do finału wieloboju indywidualnego z wynikiem 53,850, 3. na równoważni (14.050) i 4. w ćwiczeniach wolnych (13.900)^[24]. W finale wieloboju, Marta zajęła 7. miejsce z punktację 53,450^[25], po czym uplasowała się na 5. lokacie w ćwiczeniach wolnych (13.725) i 8. na równoważni (12,625)^[26].

We wrześniu, wygrała swój drugi tytuł mistrzowski podczas Pucharu Świata w Dausze, tym razem w ćwiczeniach wolnych. Zajęła również 5. miejsce na poręczach i 6. na równoważni^[27][28]. Pihan wzięła udział w Mistrzostwach Świata w Londynie, jednak duża ilość błędów podczas kwalifikacji nie pozwoliła jej na awans do żadnego finału. Marta zakończyła zawody na 39. miejscu w wieloboju, 13. na poręczach, 68. na równoważni i 36. w ćwiczeniach wolnych^[29].

W listopadzie, Marta wygrała srebrny medal na poręczach na Pucharze Świata w Stuttgarcie i zajęła 5. miejsce w ćwiczeniach wolnych^[30].

Marta rozpoczęła 2010 rok na Pucharze Świata w Chociebużu, gdzie zdobyła złoty medal, dzieląc tytuł mistrzyni ćwiczeń wolnych z Kanadyjką Kristiną Vaculik^[31]. Kilka tygodni później, zajęła 5. miejsce na poręczach i w ćwiczeniach wolnych oraz 6. na równoważni na Pucharze Świata w Dausze^[32][33].

Pod koniec kwietnia, kadra Polski zajęła 10. miejsce w kwalifikacjach drużynowych na Mistrzostwach Europy w Birmingham. Indywidualnie, Pihan zajęła 25. miejsce na poręczach, 24. na równoważni oraz 19. w ćwiczeniach wolnych^[34]. W maju, Marta zdobyła cztery złote medale na Mistrzostwach Polski w Iławie, w tym swój piąty tytuł w wieloboju^[35][36].

W czerwcu, Pihan-Kulesza została jedną z laureatek szczecińskiej Gali Mistrzów Sportu^[37].

We wrześniu, Marta wygrała złoty medal w wieloboju na corocznym Pucharze Szczerba w Mińsku, zdobywając również srebrny medal w skoku^[38]. Na Mistrzostwach Świata w Rotterdamie, Pihan zakwalifikowała się do finału w wieloboju indywidualnym, uzyskując łączny wynik 54,682, natomiast kadra Polski (w składzie z Moniką Frandofert, Katarzyną Jurkowską, Paulą Plichtą, Gabrielą Janik i Joanną Litewką) zajęła 17. miejsce drużynowo. Marta osiągnęła również wielki sukces, będąc trzecią rezerwową do finału na równoważni z wynikiem 14,400.^[39] W finale wieloboju, Pihan-Kulesza zajęła 20. miejsce z notą 54,732.^[40]

Pihan-Kulesza rozpoczęła kolejny rok na Pucharze Świata w Paryżu, gdzie zajęła 7. miejsce w ćwiczeniach wolnych^[41]. Tydzień później, nie udało jej się obronić tytułu mistrzyni Polski w wieloboju, który powędrował do Moniki Frandofert, natomiast Marta zdobyła srebrny medal^[42].

W kwietniu, wzięła udział w Mistrzostwach Europy w Berlinie, gdzie zakwalifikowała się do finału w wieloboju indywidualnym^[43]. Pihan była również pierwszą rezerwową do finału na równoważni z wynikiem 14,200 oraz zajęła 20. miejsce na poręczach i 42. w ćwiczeniach wolnych^[44]. W finale wieloboju, zajęła 11. pozycję z punktacją 54,525.^[45][46] Ze względu na kontuzję reprezentantki Rosji i mistrzyni świata z 2010 roku, Aliji Mustafiny podczas finału wieloboju, Pihan wystąpiła również w finale na równoważni, gdzie przez upadek zajęła 7. miejsce^[47].

Mimo uzyskania kwalifikacji drużynowej, Polska nie wysłała pełnej kadry na Mistrzostwa Świata w Tokio. Ze względu na duże błędy w kwalifikacjach, Pihan-Kulesza uplasowała się na niskim 65. miejscu w wieloboju indywidualnym^[48].

W listopadzie, Pihan wygrała złoto w ćwiczeniach wolnych oraz brązowy medal na Pucharze Świata w Osijeku^[49][50], po czym zdobyła złoto na poręczach podczas Pucharu Świata w Ostrawie^[51].

W styczniu, Pihan-Kulesza startowała na zawodach testowych do Letnich Igrzysk Olimpijskich w Londynie, gdzie uzyskała kwalifikację jako jedyna polska gimnastyczka po raz drugi w swojej karierze, zajmując 13. miejsce w wieloboju indywidualnym^[52].

W marcu, brała udział Pucharze Świata w Chociebużu, gdzie zajęła 5. lokatę na poręczach asymetrycznych^[53]. Tydzień później, wygrała brązowy medal na równoważni podczas Pucharu Świata w Dausze oraz zajęła 7. miejsce w ćwiczeniach wolnych i 5. na poręczach^[54]. W kwietniu, wygrała kolejny srebrny medal na poręczach na Pucharze Świata w Osijeku^[55].

Podczas Mistrzostw Europy w Brukseli, kadra Polski zajęła 13. miejsce w kwalifikacjach. Indywidualnie, Marta zakwalifikowała się na 8. pozycji w ćwiczeniach wolnych^[56]. Podczas finału, zajęła ostatecznie 7. lokatę^[57].

W czerwcu, wzięła udział w Pucharze Świata w Mariborze, gdzie zdobyła srebrne medale na poręczach i w ćwiczeniach wolnych^[58][59]. Tydzień później, wygrała kolejny srebrny medal na poręczach podczas Pucharu Świata w Gandawie^[60].

Podczas Mistrzostw Polski, Pihan-Kulesza zdobyła swój siódmy tytuł mistrzyni w wieloboju indywidualnym oraz wygrała złote medale na równoważni i w ćwiczeniach wolnych.

Podczas kwalifikacji na XXX Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Londynie, Marta zakwalifikowała się do finału wieloboju indywidualnego, zajmując 26. miejsce^[61][62]. Była również drugą rezerwową do finału w ćwiczeniach wolnych (14,333) oraz zajęła 27. miejsce na poręczach i 64. na równoważni^[63].

W finale, który miał miejsce 2 sierpnia, Pihan-Kulesza uzyskała noty 13,933 w skoku, 14,333 na poręczach i 14,266 w ćwiczeniach wolnych, jednak błędy na równoważni i niski wynik 12,933 sprawiły, że spadła na 19. miejsce z ogólną punktacją 55,465.^[64][65]

Marta nie brała udziału w indywidualnych Mistrzostwach Europy w Moskwie, mając krótką przerwę po Igrzyskach Olimpijskich.

Mimo dobrego startu na Mistrzostwach Polski w Katowicach, gdzie Pihan-Kulesza zdobyła swój ósmy tytuł mistrzyni narodowej w wieloboju i wygrała dwa złote medale w finałach na przyrządach, jej start na Mistrzostwach Świata w Antwerpii nie przyniosły sukcesów. Marta uplasowała się na dalekiej od finału 41. pozycji w wieloboju i zakończyła zawody na 30. miejscu na poręczach i równoważni oraz 68. w ćwiczeniach wolnych^[66].

Na początku 2014 roku, Pihan-Kulesza potwierdziła chęci udziału w swoich trzecich Igrzyskach Olimpijskich w Rio de Janeiro^[67]. Kolejny rok kariery rozpoczęła na Pucharze Świata w Chociebużu, gdzie wygrała złoto w ćwiczeniach wolnych i zajęła 7. miejsce na poręczach asymetrycznych^[68][69].

Podczas kwalifikacji Mistrzostw Europy w Sofii, Pihan-Kulesza zajęła 3. miejsce w nieoficjalnym rankingu wieloboju indywidualnego. Polska kadra zajęła 10. miejsce drużynowo, natomiast Marta zakwalifikowała się na 3. miejscu do finału na równoważni oraz 6. w ćwiczeniach wolnych z wynikami 14,400 i 14,300. Na poręczach asymetrycznych zajęła 14. lokatę, zyskując notę 13,966.^[70] Podczas finału na równoważni, wykonała mniej solidny układ i zajęła 6. miejsce (13,733). W finale ćwiczeń wolnych, Marta zajęła 4. miejsce z wynikiem 14,400, otrzymując 0,100 punkta mniej od brązowej medalistki Giulii Steingruber^[71].

Marta wygrała swój dziewiąty tytuł mistrzyni kraju w wieloboju na Mistrzostwach Polskich w Białej Podlaskiej, gdzie wygrała również trzy złote medale w finałach na równoważni, poręczach i ćwiczeniach wolnych.

Na Mistrzostwach Świata w Nanning, zajęła 16. miejsce w kwalifikacjach wieloboju indywidualnego z wynikiem 55,665, awansując do finału. Mimo kilku błędów w ćwiczeniach wolnych, była również trzecią rezerwową do finału (13,900) i zajęła 25. miejsce na poręczach i równoważni. Kadra Polski zajęła 17. miejsce drużynowo. W finale wieloboju, Marta znalazła się na 14. lokacie z wynikiem 55.156.^[72][73]

W grudniu, wzięła udział w 4. Mexican Gymnastics Open w Acapulco, gdzie wygrała złoty medal w wieloboju indywidualnym z łączną notą 54,450.^[74]

W marcu, Pihan-Kulesza wygrała złoty medal w ćwiczeniach wolnych na Pucharze Świata w Chociebużu^[75]. W kwietniu, wzięła udział w Mistrzostwach Europy w Montpellier, gdzie uzyskała kwalifikacje do finałów w wieloboju indywidualnym i ćwiczeniach wolnych. W finale wieloboju, uzyskała łączną notę 55,198 i zajęła wysokie 5. miejsce^[76]. W finale ćwiczeń wolnych, uplasowała się ponownie na 5. pozycji z wynikiem 14,233.^[77]

W maju, Marta startowała w Mistrzostwach Polski w Szczecinie, gdzie utraciła tytuł mistrzyni i zajęła drugie miejsce, podczas gdy złoto powędrowało do Katarzyny Jurkowskiej-Kowalskiej. Mimo kwalifikacji do finałów na przyrządach, zrezygnowała dalszego udziału w zawodach ze względu na kontuzję^[78].

Wróciła do zawodów w październiku na barbórkowym Pucharze w Zabrzu, gdzie wygrała złoty medal w wieloboju indywidualnym i uzyskała najwyższe noty na równoważni i w ćwiczeniach wolnych^[79].

Pod koniec roku, wzięła udział w Mistrzostwach Świata w Glasgow. Zakończyła zawody na etapie kwalifikacji, w których duża ilość błędów sprawiła, że znalazła się na 38. miejscu w wieloboju indywidualnym. Jej najlepszym wynikiem było 27. miejsce na równoważni. Polska kadra uplasowała się na 19. miejscu, tracąc szansę na walkę o drużynowy udział w XXXI Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Rio de Janeiro^[80].

W marcu, u boku Katarzyny Jurkowskiej-Kowalskiej i Gabrieli Janik, wzięła udział w drużynowym Pucharze Świata w Stuttgarcie. Polki uplasowały się na 4. miejscu za kadrą Rosji, Niemiec i Szwajcarii^[81]. W kwietniu, wystąpiła na Pucharze Świata w Chociebużu, gdzie zakwalifikowała się do finału ćwiczeń wolnych i zajęła 11. miejsce na równoważni i 15. na poręczach^[82]. W finale uplasowała się na czwartej pozycji^[83][84].

Polski Związek Gimnastyczny podjął decyzję o wysłaniu dwóch zawodniczek na zawody testowe do Rio de Janeiro – Jurkowską i Janik. Tym samym, Marta straciła szansę na kwalifikację do Igrzysk Olimpijskich^[85].

W maju, Pihan-Kulesza ogłosiła koniec swojej kariery sportowej^[86].

Po urodzeniu córki w 2017 roku i mimo przejścia na sportową emeryturę, Pihan-Kulesza powróciła do zawodów w 2018 roku podczas dorocznego Pucharu Polski, gdzie uplasowała się na pierwszym miejscu w wieloboju. Pod koniec czerwca zdobyła swój jubileuszowy 10. tytuł mistrzyni narodowej w wieloboju na Mistrzostwach Polski w Gdańsku^[87].

Marta wzięła udział w Mistrzostwach Europy w Glasgow, jednak nie dostała się do żadnego finału, a polska kadra zakończyła kwalifikacje na 13. miejscu w wieloboju drużynowym^[88].

Na mistrzostwach świata w Dausze odpadła w kwalifikacjach we wszystkich sześciu konkurencjach, w których brała udział. Wśród Polek spisała się najlepiej na równoważni, zajmując 24. pozycję^[89].

W listopadzie, wygrała brązowy medal na Pucharze Świata w Chociebużu w finale ćwiczeń wolnych^[90].

W marcu, wzięła udział w Pucharze Świata w Dausze, gdzie zajęła 4. miejsce w finale ćwiczeń wolnych z notą 13,233.^[91]

W kwietniu, Marta startowała w Mistrzostwach Europy organizowanych w Szczecinie. W kwalifikacjach, zyskała noty 13,233 w skoku, 10,866 na poręczach, 11,200 na równoważni i 12,933 w ćwiczeniach wolnych. Z łącznym wynikiem 48,232, uplasowała się na niskiej 39. lokacie w wieloboju i nie awansowała do żadnych finałów. Najbliżej kwalifikacji była w ćwiczeniach wolnych, gdzie zajęła 12. miejsce^[92]. Podczas finałów, Marta wraz z francuskim zawodnikiem Samirem Aït-Saïd zostali nagrodzeni nagrodą Smart Scoring Shooting Star Award, która przyznawana jest zawodnikom z ciekawą historią, inspirującą kolejne pokolenia^[93].

Mimo kwalifikacji otrzymanej przez polską kadrę na Mistrzostwa Świata w Stuttgarcie, Polski Związek Gimnastyczny zdecydował się nie wysyłać pełnego składu na zawody. Początkowo zdecydowano o wysłaniu Pihan-Kuleszy wraz z Gabrielą Janik, jednak ostatecznie ogłoszono, że Marta nie spełnia warunków kwalifikacji, tym samym tracąc jedną z szans na kwalifikacje do XXXII Igrzysk Olimpijskich w Tokio^[94]. Już w lipcu 2019 roku, media pisały o braku środków, które Polski Związek Gimnastyczny jest w stanie przeznaczyć na przygotowania do nadchodzących Igrzysk, a nawet braku profesjonalizmu ze strony organizacji, która w dalszym ciągu nie podpisała umowy trenerowi kadry mężczyzn, Leszkowi Blanikowi^[95].

W październiku, European Gymnastics zawiesił Polski Związek Gimnastyczny ze względu na niespłacone długi po organizacji Mistrzostw Europy w Szczecinie. Mimo dużych szans Pihan-Kuleszy na medal podczas Mistrzostw Europy w Mersin, na które większość krajów się nie zdecydowało ze względu na pandemię COVID-19, polscy zawodnicy nie mogli w nich uczestniczyć ze względu na długi polskiej federacji w wysokości około 160 tysięcy euro^[96].

W tym samym miesiącu, Marta wzięła udział w Pucharze Świata w Szombathely, gdzie wygrała srebrny medal w ćwiczeniach wolnych i uplasowała się na 7. miejscu na poręczach i 8. na równoważni^[97][98].

W listopadzie, zdobyła swój 11. tytuł mistrzyni Polski w wieloboju indywidualnym z notą 53,700.^[99] W finałach na przyrządach, wygrała dwa złote medale na poręczach i w ćwiczeniach wolnych oraz srebro na równoważni^[100].

W marcu, wygrała złoty medal w wieloboju indywidualnym podczas Pucharu Polski w Zabrzu, z wynikiem 50,650. Otrzymała najwyższe noty w ćwiczeniach wolnych i na poręczach, drugi najwyższy wynik w skoku i trzeci w ćwiczeniach na równoważni^[101].

Po zniesieniu zawieszenia Polskiego Związku Gimnastycznego przez Komitet Wykonawczy Europejskiej Gimnastyki^[102], Pihan-Kulesza wzięła udział w Mistrzostwach Europy w Bazylei. Zakwalifikowała się do finału wieloboju indywidualnego z wynikiem 51,032, zajmując 22. pozycję. Zajęła również 9. miejsce na równoważni, będąc drugą rezerwową do finału na przyrządzie^[103]. Podczas ćwiczeń wolnych w finale wieloboju, doznała kontuzji więzadła krzyżowego przedniego w lewym kolanie, przez co zmuszona była do wycofania się z dalszego udziału w zawodach^{[104][105][106]}.

Marta nie startowała w żadnych zawodach w 2022 roku ze względu na ciążę.

Wróciła do zawodów w marcu 2023 podczas Mistrzostw Polski w Zabrzu, podczas których wygrała brązowy medal na równoważni^[107][108].

W kwietniu, Pihan-Kulesza startowała w Pucharze świata w Kairze, gdzie zakwalifikowała się na 6. miejscu do finału ćwiczeń na równoważni z wynikiem 12,400^[109][110]. W finale, Marta uplasowała się na 7. miejscu z notą 11,600^[111].

We wrześniu, wzięła udział w Pucharze świata w Paryżu, jednak nie zakwalifikowała się do finału, ostatecznie zajmując 25. miejsce na równoważni z wynikiem 10,950^[112]. Po kilku tygodniach, Marta reprezentowała Polskę na Mistrzostwach świata w belgijskiej Antwerpii, gdzie zakończyła zawody na 82. miejscu w ćwiczeniach na równoważni^[113].

Marta rozpoczęła nowy sezon w lutym 2024 podczas Pucharu świata w Kairze, gdzie zajęła 43. miejsce na równoważni i 37. w ćwiczeniach wolnych z wynikami 10,933 i 11,100^[114]. W następnych tygodniach, Pihan-Kulesza startowała w dwóch kolejnych Pucharach świata w Chociebużu i Baku, jednak jej wyniki również nie pozwoliły na awans do finałów^[115].

Pod koniec marca, Marta wygrała swój 12. tytuł mistrzyni Polski w wieloboju indywidualnym^[116]. Podczas zawodów zdobyła również brązowy medal na poręczach oraz złoto na równoważni.

Podczas Mistrzostw Europy w Rimini, Polska zajęła 16. miejsce w kwalifikacjach drużynowych kobiet (w składzie Pihan-Kulesza, Maria Drobniak, Wiktoria Grzesikiewicz, Anna Gemza i Brygida Urbańska)^[117]. Indywidualnie, Marta zajęła 22. miejsce w wieloboju oraz 16. w ćwiczeniach na równoważni^[118].

Rok	Zawody	Miejsce	AA	VT	UB	BB	FX	Drużynowo
2003	Indywidualne Mistrzostwa Polski	Biała Podlaska
2004	Indywidualne Mistrzostwa Polski	Olsztyn
2005	Indywidualne Mistrzostwa Polski	Iława
	Mistrzostwa Europy	Debreczyn	20		52	30	7
	Mistrzostwa świata	Melbourne	18		32	22	32
2006	Indywidualne Mistrzostwa Polski	Zabrze
	Mistrzostwa Europy	Wolos	15		49	12	36	13
	Mistrzostwa świata	Aarhus	47		38	30		21
2007	Indywidualne Mistrzostwa Polski	Kraków
	Puchar świata	Gandawa				7
	Mistrzostwa świata	Stuttgart	63		93	78	88	22
2008	Indywidualne Mistrzostwa Polski	Szczecin
	Mistrzostwa Europy	Clermont-Ferrand	8		21	12	33	12
	Puchar świata	Maribor				6	4
	Puchar świata	Moskwa			7	6	7
	Puchar Szczerba	Mińsk
	XXIX Letnie Igrzyska Olimpijskie	Pekin	46		44	73	45
	Puchar świata	Stuttgart			8	22	11
2009	Indywidualne Mistrzostwa Polski	Zabrze
	Puchar świata	Chociebuż			12		7
	Puchar świata	Maribor
	Mistrzostwa Europy	Mediolan	10	22	33	13	27
	Puchar świata	Moskwa			6	7	10
	Letnia Uniwersjada	Belgrad	7		23	8	5
	Puchar świata	Doha			5	6
	Mistrzostwa świata	Londyn	39		13	68	36
	Puchar świata	Stuttgart				17	5
	Puchar Szczerba	Mińsk	7
	Toyota International	Toyota			6	7	4
2010	Puchar świata	Chociebuż			24
	Puchar świata	Doha			5	6	5
	Mistrzostwa Europy	Birmingham	11		25	24	19	10
	Indywidualne Mistrzostwa Polski	Iława		5
	Puchar Szczerba	Mińsk			4
	Mistrzostwa świata	Rotterdam	20		55	14	51	17
	Grand Prix de Gymnastique	Brno
2011	Puchar świata	Chociebuż		12		33
	Puchar świata	Paryż					7
	Indywidualne Mistrzostwa Polski	Gdańsk
	Mistrzostwa Europy	Berlin	11		20	7	42
	Mistrzostwa świata	Tokio	65		117	88	36
	Puchar świata	Osijek				5
	Puchar świata	Ostrawa				12	10
2012	Olympic Test Event	Londyn	30		7	65	47
	Puchar świata	Chociebuż			5	18
	Puchar świata	Doha				5	7
	Puchar świata	Osijek				10
	Mistrzostwa Europy	Bruksela	7		25	15	7	13
	Puchar świata	Gandawa				18
	Puchar świata	Maribor				16
	Indywidualne Mistrzostwa Polski	Kraków
	XXX Letnie Igrzyska Olimpijskie	Londyn	19		27	64	13
2013	Indywidualne Mistrzostwa Polski	Katowice
	Mistrzostwa świata	Antwerpia	41		30	30	68
2014	Puchar świata	Chociebuż			7
	Mistrzostwa Europy	Sofia			14	6	4	10
	5. TWG Austrian Team Open	Linz
	International CZE-AUT-POL-ISR	Brno
	Indywidualne Mistrzostwa Polski	Biała Podlaska
	Mecz Polska-Czechy	Nysa
	Mistrzostwa świata	Nanning	14		25	25	12	17
	4. Mexican Gymnastics Open	Acapulco		6
2015	Puchar świata	Chociebuż			10
	Mistrzostwa Europy	Montpellier	5		13	30	5
	Indywidualne Mistrzostwa Polski	Szczecin
	Barbórka Cup	Zabrze
	Mistrzostwa świata	Glasgow	38		45	27	116	19
2016	Puchar świata – Team Challenge	Stuttgart		7	11		12	4
	Puchar świata	Chociebuż			15	11	4
	1. Italian Serie A Nationale	Rimini						6
2017	nie brała udziału w zawodach
2018	Puchar Polski	Zabrze
	Indywidualne Mistrzostwa Polski	Gdańsk
	Mistrzostwa Europy	Glasgow			55	26	20	13
	Mistrzostwa świata	Doha	61		113	25	36	22
	Puchar świata	Chociebuż				24
2019	Puchar świata	Doha			19	9	4
	Mistrzostwa Europy	Szczecin	39		66	48	12
2020	Puchar świata	Szombathely			7	8
	Indywidualne Mistrzostwa Polski	Kraków
2021	Puchar Polski	Zabrze
	Mistrzostwa Europy	Bazylea	24		46	9	27
2023	Indywidualne Mistrzostwa Polski	Zabrze
	Puchar świata	Kair				7
	Puchar świata	Paryż				25
	Mistrzostwa świata	Antwerpia				82
2024	Puchar świata	Kair				43	37
	Puchar świata	Chociebuż					53
	Puchar świata	Baku				38	19
	Indywidualne Mistrzostwa Polski	Zabrze
	Mistrzostwa Europy	Rimini	22		38	16	38	16

• Marta Pihan-Kulesza [online], olympedia.org [dostęp 2021-07-01]  (ang.).
• Marta Pihan-Kulesza – FIG Athlete Profile (ang.)