Marcelo Spínola y Maestre

Błogosławiony
Marceli Spínola y Maestre
	biskup, kardynał
Beatyfikacja	29 marca 1987; bazylika św. Piotra na Watykanie; przez Jana Pawła II
Wspomnienie	4 stycznia

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	6 lutego 1881
Konsekrator	Joaquín Lluch y Garriga
Współkonsekratorzy	Manuel María León González y Sánchez; Mariano Miguel Gómez Alguacil y Fernández
Konsekrowani biskupi
Juan Manuel Sanz y Saravia	1905
Współkonsekrowani biskupi
Fernando Hüe y Gutiérrez	1882

Marcelo Spínola y Maestre
	Kardynał prezbiter
	Omni possum in eo; Wszystko mogę w nim
Kraj działania	Hiszpania
Data i miejsce urodzenia	14 stycznia 1835 ; Isle of San Fernando
Data i miejsce śmierci	20 stycznia 1906 ; Sewilla
Miejsce pochówku	Katedra Najświętszej Marii Panny w Sewilli
	Arcybiskup Sewilli
Okres sprawowania	1895–1906
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	21 marca 1864
Nominacja biskupia	16 grudnia 1880
Sakra biskupia	6 lutego 1881
Kreacja kardynalska	11 grudnia 1905; Pius X
	Multimedia w Wikimedia Commons

Marcelo Spínola y Maestre (ur. 14 stycznia 1835 w Isle of San Fernando, zm. 20 stycznia 1906 w Sewilli) – hiszpański duchowny katolicki, arcybiskup Sewilli, kardynał, błogosławiony katolicki.

Życiorys

Święcenia kapłańskie przyjął 21 marca 1864 roku w Sewilli z rąk Luisa de la Lastra y Cuesta arcybiskupa Sewilli. Kapłan archidiecezji Sewilla. 16 grudnia 1880 roku otrzymał nominację na biskupa tytularnego Milos i biskupa pomocniczego archidiecezji Sewilla. Konsekrowany 6 lutego 1881 roku w archikatedrze Sewilli przez kard. Joaquín Lluch y Garriga arcybiskupa Sewilli. 10 listopada 1884 roku mianowany biskupem Coria, zaś 10 czerwca 1886 mianowany biskupem Málagi. 2 grudnia 1895 roku podniesiony do godności arcybiskupa i przeniesiony na stolicę metropolitalną w Sewilli. Na konsystorzu 11 grudnia 1905 roku papież Pius X wyniósł go do godności kardynała prezbitera. Zmarł 20 stycznia 1906 roku w Sewilli. Pochowano go w archikatedrze metropolitalnej Sewilli.

29 marca 1987 roku papież Jan Paweł II beatyfikował go w bazylice św. Piotra na Watykanie.

Bibliografia

Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-04)].
Sylwetka na stronie Davida M Cheneya

Zmarli kardynałowie (XX–XXI wiek)	Sebastián Herrero (1903) Rafael Merry del Val (1903) Marcelo Spínola (1905) Gregorio Aguirre García (1907) José Cos y Macho (1911) Enrique Almaraz Santos (1911) Victoriano Guisasola (1914) Juan Soldevilla (1919) Joan Baptista Benlloch (1921) Francisco Vidal Barraquer (1921) Enrique Reig Casanova (1922) Eustaquio Ilundáin (1925) Vicente Casanova (1925) Pedro Segura (1927) Isidro Gomá (1935) Enrique Pla y Deniel (1946) Agustín Parrado García (1946) Manuel Arce y Ochotorena (1946) Benjamín de Arriba Castro (1953) Fernando Quiroga Palacios (1953) José María Bueno Monreal (1958) Arcadio Larraona (1959) Anselmo Albareda (1962) Ángel Herrera Oria (1965) Vicente Enrique y Tarancón (1969) Arturo Tabera Araoz (1969) Marcelo González Martín (1973) Narciso Jubany (1973) Ángel Suquía (1985) Antonio María Javierre Ortas (1988) Eduardo Martínez Somalo (1988) Ricard Maria Carles (1994) Francisco Álvarez Martínez (2001) Carlos Amigo (2003) Agustín García-Gasco (2007) Urbano Navarrete (2007) José Manuel Estepa Llaurens (2010) Fernando Sebastián Aguilar (2014)
Żyjący kardynałowie bez uprawnień elektorskich	Antonio María Rouco Varela (1998) Julián Herranz Casado (2003) Lluís Martínez Sistach (2007) Santos Abril (2012) Ricardo Blázquez (2015) Luis Ladaria Ferrer (2018) Aquilino Bocos Merino (2018)
Żyjący kardynałowie elektorzy	Antonio Cañizares (2006) Carlos Osoro (2016) Juan José Omella (2017) Miguel Ángel Ayuso Guixot (2019) Cristóbal López Romero (2019) Fernando Vérgez Alzaga (2022) José Cobo Cano (2023) Ángel Fernández Artime (2023)