Lucien Outers
Data i miejsce urodzenia |
9 kwietnia 1924 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
2 kwietnia 1993 |
Przewodniczący Rady Kulturowej Francuskiej Wspólnoty Belgii | |
Okres |
od 21 października 1975 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca |
Emile-Edgard Jeunehomme |
Przewodniczący Demokratycznego Frontu Frankofonów | |
Okres |
od 1983 |
Poprzednik | |
Następca |
Lucien Armand Joseph Outers (ur. 9 kwietnia 1924 w Barchon w gminie Blegny, zm. 9 lutego 1993 w Brukseli[1]) – belgijski polityk, urzędnik państwowy i prawnik, parlamentarzysta. Przewodniczący Rady Kulturowej Francuskiej Wspólnoty Belgii (1975–1976), minister współpracy rozwojowej (1977–1979) i handlu zagranicznego (1979–1980), prezes Demokratycznego Frontu Frankofonów (1983–1984).
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn nauczyciela. W 1942 rozpoczął studia z literatury i filozofii na Uniwersytecie w Liège. Ze względu na odmowę podjęcia pracy przymusowej na rzecz Niemców musiał się ukrywać pod fałszywymi danymi, podjął współpracę z belgijskim ruchem oporu. Po wojnie powrócił na Uniwersytet w Liège, gdzie uzyskał magisterium i doktorat z zakresu prawa. Od 1948 pracował jako sekretarz i dyrektor w ministerstwie komunikacji[2]. Następnie przez wiele lat był zatrudniony w Eurocontrol, organizacji koordynującej sprawy żeglugi powietrznej w Europie. Autor kilku publikacji książkowych[3].
Od lat 50. zaangażowany w działalność chrześcijańskich związków zawodowych, został sekretarzem generalnym Rénovation wallonne (katolickiego, prowalońskiego ruchu społecznego)[4]. W 1964 należał do założycieli Demokratycznego Frontu Frankofonów, zrzeszającego frankofońskie środowiska polityczne Regionu Stołecznego Brukseli oraz Brabancji Flamandzkiej. W latach 1983–1984 pełnił funkcję przewodniczącego ugrupowania[2]. Od 1968 do 1985 członek Izby Reprezentantów. Jednocześnie zasiadał w Parlamencie Europejskim (1972–1976) oraz w Radzie Kulturowej Francuskiej Wspólnoty Belgii (pozostawał jej przewodniczącym w latach 1971–1976). Od 1974 do 1976 członek władz aglomeracji Brukseli, zaś między 1977 a 1978 burmistrz Auderghem. Następnie kierował ministerstwami współpracy rozwojowej (czerwiec 1977–kwiecień 1979) i handlu zagranicznego (kwiecień 1979–styczeń 1980). Od 1985 do śmierci był oficjalnym przedstawicielem Francuskiej Wspólnoty Belgii w Paryżu.
Jego imieniem nazwano ulicę w Auderghem.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Belgique: décès de Lucien Outers ancien ministre. lesoir.be, 5 kwietnia 1993. [dostęp 2023-02-21]. (fr.).
- ↑ a b Henri-François Van Aal: Lucien Outersa. pointculture.be. [dostęp 2023-02-21]. (fr.).
- ↑ Lucien Outers. worldcat.org. [dostęp 2023-02-21]. (ang.).
- ↑ "Le Divorce belge", de Lucien Outers. lemonde.fr, 10 grudnia 1968. [dostęp 2023-02-21]. (fr.).
- Absolwenci i studenci Uniwersytetu w Liège
- Belgijscy dyplomaci
- Belgijscy ministrowie
- Belgijscy parlamentarzyści
- Belgijscy posłowie do Parlamentu Europejskiego
- Belgijscy prawnicy
- Belgijscy publicyści
- Belgijscy samorządowcy
- Belgijscy urzędnicy
- Członkowie ruchu oporu w czasie II wojny światowej
- Ludzie urodzeni w Liège
- Politycy Partii Socjalistycznej (Walonia)
- Urodzeni w 1924
- Zmarli w 1993