Lennart Carleson

Lennart Axel Edvard Carleson (ur. 18 marca 1928 w Sztokholmie) – szwedzki matematyk znany z prac w dziedzinie analizy harmonicznej.

Carleson studiował pod kierunkiem Arne Beurlinga. W 1950 zdobył tytuł doktora na Uniwersytecie w Uppsali. Później został emerytowanym profesorem tej uczelni oraz Królewskiego Instytutu Technicznego w Sztokholmie i Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles. W latach 1968–1984 pracował jako dyrektor Mittag-Leffler Institute w Djursholm koło Sztokholmu, zaś od 1978 do 1982 sprawował funkcję prezydenta Międzynarodowej Unii Matematycznej.

Carleson jest żonaty z Butte Jonsson od 1953, ma z nią dwójkę dzieci: Caspar (ur. 1955) i Beatrice (ur. 1958].

Carleson znany jest z udowodnienia w roku 1966 ważnego twierdzenia analizy harmonicznej mówiącego, iż każda szereg Fouriera każdej funkcji całkowalnej z kwadratem (przy pewnych naturalnych założeniach) jest do niej punktowo zbieżny prawie wszędzie. Carleson pracuje również nad teorią układów dynamicznych. Wyróżnił pewną klasę miar borelowskich w przestrzeniach euklidesowych, zwanych dziś miarami Carlesona, które mają istotne znaczenie w analizie harmonicznej i teorii równań różniczkowych cząstkowych.

Carleson otrzymał:

• Nagrodę Wolfa w roku 1992,
• Medal Łomonosowa w roku 2002,
• Medal Sylvestera w 2003^[1],
• Nagrodę Abela w 2006.

• Informacja o przyznaniu Nagrody Abela oraz biografia
• John J. O’Connor; Edmund F. Robertson: Lennart Carleson w MacTutor History of Mathematics archive (ang.) [dostęp 2021-10-24].