Langwedocja

Ten artykuł od 2021-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Langwedocja (oksyt. Lengadòc, franc. Languedoc) – kraina historyczna w południowej Francji, między Pirenejami, Masywem Centralnym, Rodanem i Morzem Śródziemnym. Do 2015 roku wraz z Roussillon tworzyła region administracyjny Langwedocja-Roussillon, a część obszarów zaliczanych tradycyjnie do Langwedocji należała do regionu Midi-Pireneje. Kraina słynie z produkcji wina.

Langwedocja, określana wówczas jako Hrabstwo Tuluzy, była w średniowieczu (IX-XIV w.) terenem wyjątkowego rozkwitu kultury i życia miejskiego. Pod tym względem mogła się z nią równać jedynie północna Italia i Katalonia.

Rodzimym językiem tej krainy jest oksytański – język trubadurów, który odegrał wielką rolę w historycznym rozwoju poezji katalońskiej, hiszpańskiej i francuskiej. Langwedocja jest częścią Oksytanii, rozległej krainy językowo-kulturalnej obejmującej także Prowansję, Monako, pograniczne doliny Piemontu, skrawek Ligurii i dolinę Aran w pirenejskiej części Katalonii.

Informacje ogólne

Powierzchnia: 27 376 km²
Liczba ludności: 2,3 mln (2000)
Gęstość zaludnienia: 84 os./km²
Ważniejsze miejscowości: Montpellier, Nîmes, Narbonne, Béziers, Tuluza, Perpignan, Carcassonne.

Zobacz też