Kości płaskie
Wygląd
Kości płaskie (łac. ossa plana) – kości, których długość i szerokość znacznie przekraczają ich grubość[1]. Przykładami są kości sklepienia czaszki, mostek, kość biodrowa i łopatka[1][2]. Tego rodzaju kości pełnią przede wszystkim funkcje ochronne i krwiotwórcze. Posiadają płaski trzon. Są wytrzymałe na urazy mechaniczne[potrzebny przypis]. Zewnętrzna i wewnętrzna warstwa kości płaskich zbudowana jest z istoty zbitej. Między tymi warstwami leży istota gąbczasta (choć w cienkich częściach kości płaskich często jej nie ma), w kościach czaszki stanowiąca śródkoście (łac. diploë)[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 189.
- ↑ Olgierd Narkiewicz , Janusz Moryś , Anatomia człowieka. Podręcznik dla studentów. Tom I, wyd. I, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2010, s. 25, ISBN 978-83-200-4106-4 .
- ↑ Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 191.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Adam Bochenek , Michał Reicher , Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, ISBN 978-83-200-4323-5 .