Kościół Santa Trinita

Kościół Świętej Trójcy we Florencji
*Basilica di Santa Trinita*
Państwo	Włochy
Miejscowość	Florencja
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Wezwanie	Trójcy Świętej
Dane świątyni
Liczba naw	3
	Położenie na mapie Włoch Kościół Świętej Trójcy we Florencji
	Położenie na mapie Toskanii Kościół Świętej Trójcy we Florencji
	Położenie na mapie Florencji Kościół Świętej Trójcy we Florencji
	43°46′12,31″N 11°15′03,48″E/43,770086 11,250967
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Kościół Santa Trinita – bazylika we Florencji (Włochy).

Historia kościoła

Obecny kościół powstał na bazie wcześniejszego budynku wzmiankowanego po raz pierwszy w 1077 roku, leżącego wówczas poza murami miasta. W 1092 roku został on nabyty przez zakon benedyktynów z Vallombrosa. Obecny kształt został nadany w dużej części w XIV wieku, a bogate fragmenty wystroju w wieku XV. Barokowa^[1] fasada kościoła została zbudowana w 1593 roku przez Bernarda Buontalentiego.

Opis architektoniczny

Kościół został zbudowany na planie krzyża łacińskiego jako bazylika trzynawowa. Przez gęste ustawienie filarów arkad nawa środkowa jest wyraźnie oddzielona od naw bocznych. Boczne kaplice zostały ustawione na podwyższeniu i graniczą ze ścianami środkowej nawy. Kościół posiada kilkanaście kapliczek ufundowanych przez prywatnych sponsorów, udekorowanych licznymi dziełami sztuki znanych ówczesnych malarzy. Znajduje się tu:

Cappella Sasseti z cyklem fresków związanych z legendami franciszkańskimi (Stygmaty św. Franciszka, Zatwierdzenie reguł zakonnych franciszkanów, Cud św. Franciszka)) autorstwa Domenico Ghirlandaio oraz malowidło ołtarzowe Pokłon pasterzy (1485)^[2] tego samego autora, na którym zamieścił swój autoportret – ciemnowłosego pasterza.

Freski z życia św. Franciszka miały być początkowo wykonane w jednej z kaplic w kościele Santa Maria Novella. Pomysłowi temu sprzeciwiali się rezydujący w świątyni dominikanie. W rezultacie freski powstały w sąsiednim kościele Santa Trinita. Prace powierzono w 1482 roku Ghirlandaio. Po śmierci malarza w kaplicy tej pochowano Francesco Sassettiego i jego żonę, a ich sarkofagi zostały wykonane przez Guliana da Sangalle

Sagrestia, kaplica i mauzoleum Strozzich (1418–1423)
Cappella Scali - grobowiec Benozza Federighiego (ok.1455) autorestwa Lucca della Robbia;
Cappella Bartolini-Salimbeni - cykl fresków legendy maryjnej z ok. 1422 roku autorstwa Lorenzo Monaco - Wygnanie Joachima (po lewej stronie), Spotkanie Joachima z Anną (lewa ściana), Urodziny Marii, Miracle of snow, Przedstawienie w świątyni i Ślub dziewicy, Dormition of the Virgin.
Cappella Cielli-Seringi - obraz Madonna ze świętymi z ok. 1465 autorstwa Neri di Bicci;
Desiderio da Settignano - posąg Marii Magdaleny z 1455 roku.

Przypisy

↑ Praca zbiorowa: Przewodniki Wiedzy i Życia - Florencja i Toskania. Warszawa: Hachette Livre Polska sp. z o.o., 2009, s. 108. ISBN 978-83-7575-692-0.
↑ Praca zbiorowa: Przewodniki Wiedzy i Życia - Florencja i Toskania. Warszawa: Hachette Livre Polska sp. z o.o., 2009, s. 109. ISBN 978-83-7575-692-0.

Bibliografia

Rolf C. Wirtz Sztuka i Architektura Florencji wyd. h.f.Ullman, 2005 ISBN 978-3-8331-2302-3
Borsook, Eve (1991). Vincent Cronin (general editor). ed. 'The Companion Guide to Florence'. Harper Collins. pp. 187–191. ISBN 000215139-1.

[1] Praca zbiorowa: Przewodniki Wiedzy i Życia - Florencja i Toskania. Warszawa: Hachette Livre Polska sp. z o.o., 2009, s. 108. ISBN 978-83-7575-692-0.

[2] Praca zbiorowa: Przewodniki Wiedzy i Życia - Florencja i Toskania. Warszawa: Hachette Livre Polska sp. z o.o., 2009, s. 109. ISBN 978-83-7575-692-0.

[1]