Kościół Świętej Rodziny we Wrocławiu

Kościół Świętej Rodziny we Wrocławiu

nr rej. 498/Wm z dnia 25.10.1992[1]
kościół parafialny
Widok od strony południowej
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Miejscowość	Wrocław
Adres	Monte Cassino
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Świętej Rodziny we Wrocławiu
Wezwanie	Świętej Rodziny
Wspomnienie liturgiczne	I niedziela po Bożym Narodzeniu
Historia Data zakończenia budowy 1929–1930
Dane świątyni Architekt Kurt Langer Świątynia • materiał bud. • cegła Organy • liczba głosów • liczba manuałów 45 3+P Dzwonnica • nazwa dzwonu zwarty Stanisław Bp, Jan Chrzciciel, Józef, Maryja
Położenie na mapie Wrocławia Kościół Świętej Rodziny
Położenie na mapie Polski Kościół Świętej Rodziny
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Kościół Świętej Rodziny
51°06′24,5″N 17°06′24,6″E/51,106806 17,106833
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół św. Rodziny we Wrocławiu – budynek znajdujący się na osiedlu Sępolno, powstały w latach 1929–1930 jako świątynia katolicka według projektu architekta Kurta Langera.

Kościół św. Rodziny we Wrocławiu został zaprojektowany jako budowla modernistyczna z elementami neoromanizmu. Jest wybudowaną z cegły trzynawową bazyliką z wielką, masywną wieżą frontową. Kościół jest orientowany - na wschodzie znajduje się pięciokątne prezbiterium. Wieża zwieńczona jest ceglanym gzymsem kostkowym i pokryta geometrycznym, kalenicowym hełmem.

W czasie wojny kościół uległ nieznacznym uszkodzeniom, odremontowany został w 1946^[2].

Kościół jest regularnie remontowany. Hełm wieżowy wymieniono na miedziany, dach został pokryty nowymi dachówkami, trwa rozbudowa domu parafialnego.

Dostępne źródła często błędnie datują budowę organów w tym kościele, podając rok 1934, a niektóre nawet 1937. Z „Zimpeler Nachrichten-Blatt” jasno wynika, że organy zostały zbudowane w roku 1931. Instrument został zbudowany przez firmę Rieger jako opus 2522. Miał wówczas 40 głosów i kwalifikował się do grona większych instrumentów we Wrocławiu.

W późniejszym czasie coraz gorszy stan techniczny instrumentu skutkował podjęciem decyzji o przeprowadzeniu jego generalnego remontu i rozbudowy. Szafa organowa została przesunięta do przodu z głębi chóru muzycznego, a stół gry został wymieniony i usytuowany w nowym miejscu. Dyspozycja została rozbudowana z 40 do 45 głosów. Dostęp do niektórych elementów możliwy był po raz pierwszy od momentu budowy organów w 1931 roku dopiero po przebudowaniu szafy organowej i jej wysunięciu. Remont wraz z rozbudową instrumentu trwał od kwietnia 1980 roku do lutego 1981 roku. Był prowadzony był przez zakład organmistrzowski Józefa Cynara z Wrocławia.

W 1995 roku, po kilkunastu latach eksploatacji, został przeprowadzony kolejny remont. Całość prac przeprowadził zakład organmistrzowski Antoniego Szydłowskiego.

Dziesięć lat później Szydłowski przeprowadził kolejny remont wraz ze zmianą kolorystyki szafy organowej oraz renowacją piszczałek prospektowych. Zmiany również objęły trakturę kontuaru.

Od 1 do 4 marca 2016 roku firma „Cynar” Piotra Cynara (wnuka śp. Józefa Cynara) prowadziła prace przy zmianie położenia kontuaru z bocznego na centralny.

W sierpniu 2018 roku została zamontowana nowoczesna rozdzielnia prądu oraz zainstalowany nowy silnik wraz z dmuchawą zakupiony od węgierskiej firmy „Könyves és Fia KFT”.

W maju 2019 wymienione zostały wszystkie zawory rejestrowe (typu upustowego) w każdym z manuałów oraz w sekcji pedału. Konserwacji poddany został także głos Krumhorn 8’ należący do III manuału. Prace wykonała firma organmistrzowska „Kamerton” Wiesława Jelenia z Olszynki^[3][4].

Dyspozycja instrumentu:

Przed II wojną światową na wieży wisiały cztery dzwony, poświęcone przez ks. kanonika Michaelisa w dniu 12 października 1930 roku. Podczas niej, a dokładnie w roku 1942, zarekwirowano trzy dzwony na potrzeby przemysłu zbrojeniowego. Pozostawiono tylko najmniejszy – „Jan Chrzciciel”. Stratę uzupełniono nowymi dzwonami na jublieusz powstania parafii^[5][6].