Knut (bat)

Knut (bat) – rodzaj bicza^[1], harap. Jest to kilka splecionych ze sobą rzemieni przymocowanych do drewnianej rękojeści. Wyraz podobnie jak kajdany zapożyczony w XVI wieku z języka rosyjskiego^[2].

Przypisy

↑ knut — bicz rzemienny o krótkiej rękojeści, składający się z plecionego kawałka skóry, zakończony miedzianym pierścieniem, do którego przymocowywano twardy szeroki rzemień. w Biblioteka narodowa. wyd. 120, 1960, str. 8
↑ Halina Karaś. Rusycyzmy słownikowe w polszczyźnie okresu zaborów. Dom Wydawn. Elipsa, 1996 str. 161; Grażyna Rytter. Wschodnosłowiańskie zapożyczenia leksykalne w polszczyźnie XVII wieku. Wydawn. Uniw. Łódzkiego, 1992, str. 45

[1] ut — bicz rzemienny o krótkiej rękojeści, składający się z plecionego kawałka skóry, zakończony miedzianym pierścieniem, do którego przymocowywano twardy szeroki rzemień. w Biblioteka narodowa. wyd. 120, 1960, str. 8

[2] Halina Karaś. Rusycyzmy słownikowe w polszczyźnie okresu zaborów. Dom Wydawn. Elipsa, 1996 str. 161; Grażyna Rytter. Wschodnosłowiańskie zapożyczenia leksykalne w polszczyźnie XVII wieku. Wydawn. Uniw. Łódzkiego, 1992, str. 45

[1]