Kerberos (księżyc)
.jpg) Zdjęcie Kerberosa wykonane przez sondę New Horizons 14 lipca 2015 roku | |
| Odkrywca | |
|---|---|
| Data odkrycia |
28 czerwca 2011 |
| Tymczasowe oznaczenie |
S/2011 (134340) 1, S/2011 P 1 lub P4 |
| Charakterystyka orbity | |
| Półoś wielka |
57 729 km[1] |
| Mimośród |
0[1] |
| Okres obiegu |
32,17 d[1] |
| Nachylenie do płaszczyzny równika planety |
0,426°[1] |
| Długość węzła wstępującego |
305,871°[1] |
| Argument perycentrum |
160,629°[1] |
| Anomalia średnia |
161,061°[1] |
| Własności fizyczne | |
| Wymiary |
12 × 4,5 km[2] |
| Albedo |
~ 0,5[2] |
| Jasność obserwowana (z Ziemi) |
26,1 ± 0,3m |
Kerberos – naturalny satelita Plutona, odkryty na zdjęciach wykonanych 28 czerwca 2011 przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a[3].
Po weryfikacji zdjęć wykonanych 3 i 18 lipca 2011 zostało potwierdzone, że obiekt jest naturalnym satelitą Plutona. O odkryciu poinformowali M. R. Showalter z SETI Institute i D. P. Hamilton z University of Maryland[3].
Nazwa księżyca pochodzi od trójgłowego psa z mitologii greckiej i została mu nadana przez Międzynarodową Unię Astronomiczną w lipcu 2013 roku[4][5]. W celu odróżnienia go od planetoidy (1865) Cerberus, nie zastosowano nazwy anglojęzycznej, lecz grecką[4]. Wcześniej księżyc nosił tymczasowe oznaczenia S/2011 (134340) 1, S/2011 P 1 lub P4[4][5][6].
Kerberos obiega Plutona po orbicie zbliżonej do okręgu o promieniu około 57,7 tysiąca km, pomiędzy orbitami Nix i Hydry, w czasie niewiele większym niż 32 dni. Jest to czwarty znany księżyc Plutona pod względem kolejności odkrycia, wielkości, a także oddalenia od tej planety karłowatej.
Księżyc ten wygląda, jakby składał się z dwóch części, prawdopodobnie powstał w wyniku złączenia się dwóch mniejszych ciał. Jego wymiary to 12 × 4,5 km. Początkowo sądzono, że jest większy – jego średnicę oceniano nawet na 30 km, zaś jego słabą widoczność tłumaczono niskim albedo. Dopiero przelot sondy New Horizons obok Plutona w lipcu 2015 roku pozwolił dokładnie określić wielkość Kerberosa. Jak się okazało, jego albedo jest zbliżone do pozostałych małych księżyców Plutona i wynosi około 0,5, co oznacza, że jego powierzchnia najprawdopodobniej pokryta jest relatywnie czystym lodem wodnym[2].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Chronologiczny wykaz odkryć planet, planet karłowatych i ich księżyców w Układzie Słonecznym
- Księżyce Plutona
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g Planetary Satellite Mean Orbital Parameters. Jet Propulsion Laboratory, 2013-08-23. [dostęp 2015-10-26]. (ang.).
- ↑ a b c Jeden z księżyców Plutona (Kerberos) okazał się dużo mniejszy niż sądzono. [w:] Urania - Postępy Astronomii [on-line]. 2015-10-23. [dostęp 2015-10-26].
- ↑ a b M.R. Showalter, D.P. Hamilton: New Satellite of (134340) Pluto: S/2011 (134340) 1. [w:] Central Bureau for Astronomical Telegrams [on-line]. International Astronomical Union, 2011-07-20. [dostęp 2011-07-20]. (ang.).
- ↑ a b c MUA: Names for New Pluto Moons Accepted by the IAU After Public Vote. iau.org, 2013-07-02. [dostęp 2013-07-08]. (ang.).
- ↑ a b Kerberos. [w:] Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2015-10-26]. (ang.).
- ↑ Fourth Moon Adds to Pluto's Appeal. [w:] New Horizons [on-line]. The Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory, 2011-07-20. [dostęp 2015-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
