Katoliccy patroni Polski

Katoliccy patroni Polski – tytuł patrona nadawany (głównie przez papieża) i używany przez Kościół katolicki w Polsce, odzwierciedlający szczególny kult i wstawiennictwo danego świętego na terenie Polski.

Tytuł głównych patronów otrzymali:

• św. Wojciech Biskup i Męczennik – ogłoszony świętym przez Sylwestra II w 999 roku z racji pielgrzymek wiernych do jego grobu w Gnieźnie; wizyta Ottona III w 1000 roku w mieście (zjazd gnieźnieński) miała charakter religijny i polityczny; biskup stał się patronem współpracy i jedności duchowej chrześcijańskiej Europy oraz patronem Polski^[1];
• św. Stanisław Biskup i Męczennik – patron Polski od czasu uroczystego ogłoszenia kanonizacji w Polsce i poniesienia relikwii przez bp. Jana Prandotę 8 maja 1254 (kanonizacji dokonał papież Innocenty IV 8 września 1253)^[2];
• Najświętsza Maryja Panna Królowa Polski – 31 października 1943 roku papież Pius XII dokonał poświęcenia całej rodziny ludzkiej Niepokalanemu Sercu Maryi. Episkopat Polski uchwalił, że 7 lipca 1946 roku takiego aktu poświęcenia dokonają wszystkie katolickie rodziny polskie, 15 sierpnia – wszystkie diecezje, a dnia 8 września tegoż roku cały naród polski. W imieniu całego narodu i Episkopatu Polski akt ślubów odczytał uroczyście kardynał August Hlond^[3].

Tytuł drugorzędnych patronów^[4][5] Polski otrzymali:

• św. Stanisław Kostka – jako patron Polski czczony od 1671 (w rok po beatyfikacji przez papieża)^[6]; tytuł patrona Polski potwierdził w 1962 papież Jan XXIII^[7]
• św. Andrzej Bobola – ogłoszony drugorzędnym patronem w 2002 roku przez Jana Pawła II^[8].

W przeszłości tytuł patrona Korony Królestwa Polskiego (1396-1569), bądź Królestwa Polskiego i Litwy, w czasach Rzeczypospolitej Obojga Narodów (1569-1795), posiadali:

• św. Florian z Lauriacum i św. Wacław, obok współczesnych głównych świętych patronów: Wojciecha BM i Stanisława BM – ustaleni w 1436 czterema głównymi patronami (patroni principales) Królestwa Polskiego przez biskupa krakowskiego kard. Zbigniewa Oleśnickiego^[9]
• św. Kazimierz Królewicz – ogłoszony głównym patronem prowincji Korony Królestwa Polskiego - Litwy podczas kanonizacji w 1604 przez Klemensa VIII^[10]
• Najświętsza Maryja Panna Królowa Polski – obrana na patronkę Królestwa Polskiego 1 kwietnia 1656 w katedrze lwowskiej przed cudownym obrazem Matki Bożej Łaskawej^[11][12] przez Jana Kazimierza; obecnie główna patronka Polski
• św. Stanisław Kostka (wówczas błogosławiony) – ustanowiony w 1674 głównym patronem Korony Polskiej i Wielkiego Księstwa Litwy przez papieża Klemensa X^[9]; obecnie drugorzędny patron Polski
• św. Jacek Odrowąż – ustanowiony 31 sierpnia 1686 przez papieża Innocentego XI głównym patronem Królestwa Polskiego na równi (aeque Principalem) z bł. Stanisławem Kostką (święci Florian i Wacław odeszli w zapomnienie); jako jedyny Polak, został uwieczniony wśród rzeźb przedstawiających 140 świętych, stojących na kolumnadzie wokół Placu św. Piotra w Rzymie^[9]
• św. Kinga (Kunegunda) – ogłoszona patronką przez Benedykta XIII 31 sierpnia 1715^[13]
• św. Jan Kanty – ogłoszony patronem Polski i Litwy w 1737 roku, przez Klemensa XII^[14]
• św. Jan z Dukli – ogłoszony patronem Korony i Litwy przez Klemensa XII w 1739 roku^[15]
• bł. Władysław z Gielniowa – ogłoszony patronem przez Klemensa XIII w 1759 roku^[16].

Jadwiga Królowa i Jadwiga Śląska

Obie święte po śmierci zostały otoczone szczególnym kultem i czczone, jako patronki Polski:

• św. Jadwiga Królowa – matka trzech narodów, beatyfikowana 8 czerwca 1979 i kanonizowana w 1997 przez Jana Pawła II, nazwana patronką Polski „w jej dziedzicznym wymiarze”^[17]
• św. Jadwiga Śląska – Dzień św. Jadwigi, patronki Śląska, ogłoszony został przez papieża Innocentego XI świętem powszechnym w całym Kościele w 1680 roku^[18][19].

Błogosławiona Bronisława

Błogosławioną Bronisławę zaczęto czcić, jako patronkę Królestwa Polskiego od czasu panującej cholery w Krakowie w 1707 roku. Ocalenie od zarazy przypisywano orędownictwu Bronisławy^[20].

Jozafat Kuncewicz

Św. Jozafat Kuncewicz Biskup i Męczennik po śmierci (1623) czczony był w I Rzeczypospolitej, głównie w Galicji, w diecezjach unickich. Podczas powstania styczniowego (1863) ogłoszono św. Jozafata jego patronem i modlono się do niego jako do jednego z głównych patronów Polski^[21].

Zobacz multimedia związane z tematem: Katoliccy patroni Polski

Zobacz w Wikiźródłach tekst Śluby lwowskie

• katoliccy patroni Europy
• polscy święci i błogosławieni

• Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 3: H-Ł. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1997, s. 473. ISBN 83-7097-464-3.
• Kalendarz liturgiczny diecezji polskich, Stan na 28 lutego 2013. KKBiDS. [dostęp 2012-03-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-03)]. (pol.).