Przejdź do zawartości

Karol Wiernicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karol Apolinary Wiernicki
Karol, Czarny
major kawalerii major kawalerii
Data i miejsce urodzenia

10 października 1894
Żabin

Data i miejsce śmierci

18 października 1958
Londyn

Przebieg służby
Lata służby

1914–

Siły zbrojne

Wojsko Polskie II RP
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

Ośrodek Wyszkolenia Inwalidów

Stanowiska

komendant ośrodka

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Krzyż Zasługi (II RP) Krzyż Zasługi (II RP)

Karol Apolinary Wiernicki, ps. „Karol”[1], „Czarny”[2] (ur. 10 października 1894 w Żabinie, zm. 18 października 1958 w Londynie) – major kawalerii Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 10 października 1894 w Żabinie, w ówczesnym powiecie makowskim guberni łomżyńskiej, w rodzinie Stanisława i Aleksandry[2].

Szkołę handlową ukończył w Łomży, a następnie wyjechał zagranicę[2]. W 1914 wstąpił do 1 pułku piechoty Legionów Polskich. Po kilku dniach został przeniesiony do kawalerii Władysława Beliny-Prażmowskiego[2]. Ranny w bitwie pod Glinianami[2]. W lipcu 1917, po kryzysie przysięgowym został internowany w Szczypiornie[2]. W grudniu 1917, w czasie transportu ze Szczypiorna do Łomży zbiegł[2].

18 marca 1919 jako podoficer byłych Legionów Polskich został mianowany z dniem 1 marca 1919 podporucznikiem kawalerii, z jednoczesnym przeniesieniem z 1 Brygady Kawalerii do 1 pułku szwoleżerów[3]. 19 stycznia 1921 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu porucznika w kawalerii, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[4]. Następnie pełnił służbę w 24 pułku ułanów. W listopadzie 1924 został przydzielony z 24 puł. do szwadronu pionierów przy 4 Dywizji Kawalerii we Lwowie[5][6]. W sierpniu 1926 został przeniesiony do 14 pułku ułanów z pozostawieniem na zajmowanym stanowisku w szwadronie pionierów 4 DK[7]. 19 marca 1928 prezydent RP nadał mu stopień rotmistrza z dniem 1 stycznia 1928 i 3. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[8]. W kwietniu tego roku został przesunięty na stanowisko dowódcy szwadronu[9][10], który w 1930 został przemianowany na 4 szwadron pionierów[11][12]. Awansował na stopień majora ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 10. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[13][14]. W marcu 1939 pełnił służbę w 14 pułku ułanów we Lwowie na stanowisku II zastępcy dowódcy pułku (kwatermistrza)[15].

Podczas II wojny w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie, m.in. jako komendant Ośrodka Wyszkolenia Inwalidów[2]. Po demobilizacji pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii[2].

Zmarł 18 października 1958 w Londynie[16]. Został pochowany na South London Cemetery[16].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-06-04].
  2. a b c d e f g h i Żołnierze Niepodległości : Wiernicki Karol, ps. „Czarny”. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2022-06-04].
  3. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 36 z 1 kwietnia 1919, poz. 1148.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 26 marca 1921, s. 525.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 123 z 21 listopada 1924, s. 685-689.
  6. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 81, 579, 606.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 9 sierpnia 1926, s. 247.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 19 marca 1928, s. 54.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 175.
  10. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 303, 352.
  11. Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 52, 84.
  12. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 151, 666.
  13. Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 381.
  14. a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 131.
  15. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 698.
  16. a b The Polish Heritage Society UK Ltd. : Honours : Polish Graves in North, West & South London cemeteries and churches. The Polish Heritage Society UK Ltd.. [dostęp 2022-06-04].
  17. M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163.
  18. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-06-03].
  19. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 303.
  20. Monitor Polski nr 260, poz. 636. 1928-11-10. [dostęp 2022-11-16].
  21. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928, s. 416.
  22. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-06-03].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]