Karol Adam Romer

hr. Karol Adam Maria Romer
Data i miejsce urodzenia	27 września 1885 ; Nowy Jiczyn, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	24 kwietnia 1938 ; Inwałd, Polska
	Dyrektor Protokołu Dyplomatycznego MSZ
Okres	od wrzesień 1928; do 24 kwietnia 1938
Poprzednik	Stefan Przezdziecki
Następca	Aleksander Łubieński
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Karol Adam Maria Romer (ur. 27 września 1885 w Neutitschein, zm. 24 kwietnia 1938 w Inwałdzie) – polski hrabia, dyplomata i wysoki urzędnik Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

Życiorys

Pochodził z rodziny ziemiańskiej. Był synem Adama (1856–1938, wieloletniego starosty powiatowego na Morawach) i Elżbiety z domu Vetter von der Lilie(inne języki) (1859–1936^[1]). Jego rodzeństwem byli Maria, Adam (1892-1965, także dyplomata) i Rodryg (ur. 1903, ziemianin, porucznik kawalerii Wojska Polskiego^[2]).

Uczęszczał do Theresianum w Wiedniu, na Uniwersytecie Wiedeńskim ukończył studia prawnicze. Po odbyciu służby wojskowej pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych w Wiedniu (od czerwca 1909), z przerwą na ponowną służbę w wojsku w czasie I wojny światowej (1914–1916). Doszedł do stanowiska wicesekretarza ministra.

W styczniu 1919 rozpoczął pracę w dyplomacji polskiej, ale kolejne 9 lat pozostawał nadal w Wiedniu, pracując w poselstwie polskim. Uzyskał w tym czasie kolejne awanse w hierarchii zawodowej, do tytułu radcy poselstwa I klasy (1925). Wraz z końcem 1927 został przeniesiony do Warszawy, gdzie objął funkcję zastępcy naczelnika wydziału w Departamencie Politycznym Ministerstwa Spraw Zagranicznych, wkrótce z tytułem radcy ministerstwa. We wrześniu 1928 zajął miejsce Stefana Przezdzieckiego (przeniesionego na placówkę do Rzymu) na stanowisku dyrektora Protokołu Dyplomatycznego, od sierpnia 1929 z tytułem ministra pełnomocnego i posła nadzwyczajnego. W czasie 10-letniego okresu pełnienia tej funkcji zyskał opinię wybitnego znawcy techniki dyplomatycznej. Był przewidywany na ambasadora Polski przy Watykanie (po zmarłym w 1937 Władysławie Skrzyńskim), zanim jednak doszło do nominacji, zmarł tragicznie wskutek wypadku z bronią podczas polowania^[3].

27 kwietnia 1938 został pochowany w Inwałdzie^[4]. W uroczystościach żałobnych w Warszawie brał udział m.in. nuncjusz w Polsce, arcybiskup Filippo Cortesi.

Był dwukrotnie żonaty – od 1915 z Marią Krystyną von Sobeck, Skal und Kornitz (1885–1918), arystokratką austriacką i od 1924 z Olgą Mitilineu (1896–1985), córką dyplomaty rumuńskiego. Pierwsze małżeństwo było bezdzietne (Romer wychowywał dwóch synów żony z jej poprzedniego małżeństwa), z drugiego miał córkę Marię Wandę zamężną Sartorio (ur. 1932).

Ordery i odznaczenia

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (27 listopada 1929)^[5]
Złoty Krzyż Zasługi^[6]
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[6]
Wielka Gwiazda Odznaki Honorowej na Wstędze za Zasługi (Austria, 1934)^[7]
Wielki Oficer Orderu śś. Maurycego i Łazarza (Włochy, 1932)^[6]^[8]
Krzyż Wielki Orderu św. Sawy (Jugosławia, 1932)^[6]^[9]
Krzyż Wielki Orderu Gwiazdy Rumunii (Rumunia, 1938)^[10]
Krzyż Wielki Orderu Korony Rumunii (Rumunia)^[6]
Krzyż Wielki Orderu Zasługi (Portugalia, 1931)^[11]
Krzyż Wielki Orderu Feniksa (Grecja, 1932)^[6]^[8]
Krzyż Wielki Orderu Białej Róży Finlandii (Finlandia, 1934)^[6]^[7]
Krzyż Wielki Orderu Leopolda (Belgia)^[6]
Krzyż Wielki Orderu Leopolda II (Belgia, 1935)^[12]
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Karola III (Hiszpania)^[6]
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Trzech Gwiazd (Łotwa)^[6]
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi (Chile, 1931)^[6]^[11]
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Danebroga (Dania, 1934)^[6]^[7]
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Krzyża Orła (Estonia, 1934)^[13]^[14]
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Krzyża Południa (Brazylia, 1936)^[15]
Krzyż Komandorski Orderu Legii Honorowej (Francja)^[6]
Krzyż Komandorski Orderu Zasługi Wojskowej i Cywilnej (Luksemburg)^[6].
Krzyż Kawalerski Orderu Korony Włoch (Włochy)^[6]
Krzyż Orderu Zasługi (Węgry)^[6].

Przypisy

↑ Ś. p. Elżbieta Romerowa. „Kurier Warszawski”, s. 5, Nr 320 z 21 listopada 1936.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 270, 933.
↑ Dyr. protokołu dypl. Karol Romer uległ śmiertelnemu wypadkowi. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 93 z 26 kwietnia 1938.
↑ Pogrzeb ś. p. Karola Romera. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 96 z 29 kwietnia 1938.
↑ M.P. z 1929 r. nr 274, poz. 630 „za zasługi na polu dyplomatycznem”.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 625.
↑ ^a ^b ^c Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 3, s. 45, 1934.
↑ ^a ^b Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 3, s. 65, 1932
↑ Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 19, s. 262, 1932.
↑ Zezwolenie na przyjęcie odznaczeń cudzoziemskich. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 2, s. 36, 1938.
↑ ^a ^b Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 12, s. 201-202, 1931.
↑ Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 1, s. 26, 1935.
↑ Eesti Vabariigi teenetemärgid. president.ee. [dostęp 2014-10-23]. (est.).
↑ Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 8, s. 103, 1934.
↑ Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 9, s. 231, 1936.

Bibliografia

Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 625.
Alina Szklarska-Lohmannowa, Karol Romer, [w:] Polski słownik biograficzny, tom XXXI, 1989

[1] Ś. p. Elżbieta Romerowa. „Kurier Warszawski”, s. 5, Nr 320 z 21 listopada 1936.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934270,_933-2] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 270, 933.

[3] Dyr. protokołu dypl. Karol Romer uległ śmiertelnemu wypadkowi. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 93 z 26 kwietnia 1938.

[4] Pogrzeb ś. p. Karola Romera. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 96 z 29 kwietnia 1938.

[5] M.P. z 1929 r. nr 274, poz. 630 „za zasługi na polu dyplomatycznem”.

[sl-6] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 625.

[msz34-7] Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 3, s. 45, 1934.

[du32-8] Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 3, s. 65, 1932

[msz-9] Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 19, s. 262, 1932.

[10] Zezwolenie na przyjęcie odznaczeń cudzoziemskich. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 2, s. 36, 1938.

[msz12-11] Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 12, s. 201-202, 1931.

[12] Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 1, s. 26, 1935.

[13] Eesti Vabariigi teenetemärgid. president.ee. [dostęp 2014-10-23]. (est.).

[14] Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 8, s. 103, 1934.

[15] Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 9, s. 231, 1936.

[1]