Przejdź do zawartości

Karl Nef

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karl Nef
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 sierpnia 1873
St. Gallen

Pochodzenie

szwajcarskie

Data i miejsce śmierci

9 lutego 1935
Bazylea

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

muzykolog

Karl Nef (ur. 22 sierpnia 1873 w St. Gallen, zm. 9 lutego 1935 w Bazylei[1][2]) – szwajcarski muzykolog.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Brat kompozytora Alberta Nefa[2]. W latach 1891–1896 studiował w konserwatorium w Lipsku u Aloisa Reckendorfa, Juliusa Klengla i Salomona Jadassohna, jednocześnie odbywając studia muzykologiczne u Hermanna Kretzschmara na Uniwersytecie Lipskim[1][2]. W 1896 roku uzyskał doktorat na podstawie dysertacji Die Collegia musica in der deutschen reformierten Schweiz (wyd. St. Gallen 1897)[1][2]. Od 1897 roku był wykładowcą Uniwersytetu Bazylejskiego, gdzie w 1900 roku obronił habilitację[1][2]. Od 1912 do 1928 roku wykładał także w konserwatorium w Bazylei[1]. Współpracował z czasopismami „Allgemeine Schweizer Zeitung” (1898–1925) i „Basler Nachrichten” (1897–1925)[1][2]. Od 1898 do 1909 roku był redaktorem „Schweizerische Musikzeitung”[1][2]. W 1899 roku założył Schweizerische Musikforschende Gesellschaft, w latach 1932–1935 pełnił funkcję jego przewodniczącego[1].

W swoich badaniach zajmował się historią form instrumentalnych, szczególnie sonaty i suity[1].

Wybrane prace

[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

  • Schriften über Musik und Volksgesang (Berno 1908)
  • Einführung in die Musikgeschichte (Bazylea 1920; wyd. ang. Outline of the History of Music 1935)
  • Geschichte der Sinfonie und Suite (Lipsk 1921)
  • Geschichte unserer Musikinstrumente (Lipsk 1926; nowe wyd. 1949)
  • Die neun Sinfonien Beethovens (Lipsk 1928)
  • Aufsätze (Bazylea 1936)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 7. Część biograficzna n–pa. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2002, s. 22. ISBN 978-83-224-0808-7.
  2. a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2577. ISBN 0-02-865529-X.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]