Kamienica przy ulicy Grodzkiej 49 w Krakowie
 nr rej. A-423 z dnia 2 maja 1967[1]
| |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Grodzka 49 |
Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie Krakowa  | |
 50°03′26,59″N 19°56′16,65″E/50,057386 19,937958
| |
Kamienica przy ulicy Grodzkiej 49 – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy ulicy Grodzkiej, na Starym Mieście.
Historia kamienicy
[edytuj | edytuj kod]Kamienica została wzniesiona w II ćwierci XIV wieku. W II połowie XV wieku została przebudowana. W 1575 budynek stał się własnością kościelną i od tego momentu, aż do początku XIX wieku zamieszkiwali w nim wikariusze zamkowi. W 1809 przeszedł na własność rządu Księstwa Warszawskiego. W 1815 stał się własnością prywatną. W 1879 kamienica została przebudowana według projektu Wandalina Beringera. Ostatnia przebudowa miała miejsce w 1924. Kierował nią architekt Henryk Lamensdorf[2][3]. Od 2004 w budynku ma siedzibę Włoski Instytut Kultury[4].
2 maja 1967 kamienica została wpisana do rejestru zabytków[1]. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 [dostęp 2024-10-11].
- ↑ Właściciele w Krakowie. Od średniowiecza do czasów współczesnych. Rejon Okołu
- ↑ Gminna ewidencja zabytków Krakowa
- ↑ Istituto Italiano di Cultura di Cracovia
- ↑ Gminna ewidencja zabytków Krakowa. Biuletyn Informacji Publicznej Miasta Krakowa. [dostęp 2024-10-11].