Przejdź do zawartości

Kamczija (letnisko)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamczija
Ilustracja
Plaża u stóp klifu na północnym skraju letniska
Państwo

 Bułgaria

Położenie na mapie Bułgarii
Mapa konturowa Bułgarii, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kamczija”
Ziemia43°01′59″N 27°53′10″E/43,033056 27,886111

Kamczija (bułg. Камчия) – bułgarskie letnisko na wybrzeżu Morza Czarnego, położone w obwodzie Warna, gminie Awren, około 30 kilometrów na południe od Warny, 5 km od trasy Warna – Burgas.

Kamczija zlokalizowana jest w gęstych lasach na północ od ujścia rzeki Kamczija do Morza Czarnego, opodal rezerwatu biosfery Łongoza[1], dysponując piaszczystą plażą o długości ok. 6 km[2] i szerokości sięgającej 150 m.[3]

Osadnictwo pojawiło się w tym miejscu już w czasach historycznych, gdy ujście rzeki wykorzystywane było jako przystań. Na lewym brzegu Kamcziji zlokalizowana była rzymska twierdza Erite, której pozostałości zachowały się do dziś, a w XIII wieku, za panowania cara Iwana Asena II, wzniesiona została tu stocznia[2][4].

Letnisko utworzone było i intensywnie rozbudowywane w latach 70.-80. - wcześniej, w latach 60., u ujścia Kamcziji zlokalizowany był jedynie prowadzony przez Państwową Organizację Turystyczną ���Bałkanturyst" kemping na 100 samochodów oraz restauracja służąca turystom odwiedzającym Łongozę[5]. W połowie l. 70. ośrodek dysponował dwoma kempingami („Raj" na 4500 miejsc i „Pirin" na 400 miejsc) oraz schroniskiem turystycznym[6][7]. W latach 80. mieściły się tutaj już dwa hotele („Kamczija” i „Łongoza”, łącznie 500-530 miejsc, wzniesione pod koniec l. 70.)[8][9], trzy kempingi („Raj", „Pirin" i „Kamczija", łącznie 2400 miejsc w bungalowach oraz 13 000 pod namiotami, zelektryfikowane, wyposażone w ciepłą wodę i parkingi, czynne w sezonie od maja do września-października)[2], biuro turystyczne, baza sportów wodnych wypożyczająca łodzie i rowery wodne, 7 restauracji (w tym lokal „Nestinari”, którego atrakcją był taniec na rozżarzonych węglach[10]), kino letnie, dyskoteka, supermarket, kilka sklepów, autoserwis[3][9][4]. W połowie lat 80. planowane było w ramach rozbudowy ośrodka osiągnięcie w liczby 40 000 miejsc noclegowych[9]. Letnisko nie posiadało ekskluzywnych lokali i komfortu wielkich kurortów, oferując w zamian spokój i ciszę, szczególną atrakcję stanowiły ponadto wycieczki łodziami w górę rzeki Kamczija, a także możliwość wędkowania[2][7]. Spędzali w nim wczasy głównie Bułgarzy i Rosjanie, w ramach wczasów organizowanych przez zakłady pracy[1], licznie odwiedzali je także Polacy[11] - polskie biura turystyczne Orbis, PTTK i Gromada oferowały pobyty na kempingu „Raj"[12], który w poł. l. 80. liczył 6000 miejsc, będąc największym w Bułgarii[9].

Obecnie letnisko jest podupadłe, pomimo istniejącej infrastruktury i miejsc nadających się do rekreacji i turystyki – jak ujście rzeki Kamczija i położone w centrum kurortu kompleksy "Romantika", "Zacharczeto" czy "Paradise Bungalows", a także centrum rekreacji dla dzieci i młodzieży[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Kamczija, Bułgaria (pol.) Złota Bułgaria. [dostęp: 2017-02.22]
  2. ↑ a b c d Maleszewski B.: Bułgarskie wybrzeże Morza Czarnego, przewodnik turystyczny. Sofia: Sofia Press, Warszawa: Sport i Turystyka, bdw (1986?), s. 71-72.
  3. ↑ a b Janowski H.: Bułgaria. Informator turystyczny. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1983, s. 112.
  4. ↑ a b Nowak A.: Bułgaria, przewodnik turystyczny. Poznań: COIT, 1987, s. 101.
  5. ↑ Michajłow D., Marynow D.: Bułgaria. Przewodnik. Sofia: Wydawnictwo Literatury w Językach Obcych, 1966, str. 100, 130.
  6. ↑ Mełniszki L., Borow I., Kazasow D., Wyłczew A.: Przewodnik po Bułgarii. Warszawa: Sport i Turystyka, Sofia: Medicina i Fizkultura, 1975, s. 42.
  7. ↑ a b Michajłow D.: Campingi w Bułgarii. Warszawa: Sport i Turystyka, Sofia: Sofia Press, 1976, s. 19, 40-41.
  8. ↑ Michajło D., Marnow D.: Bułgaria. Krótki przewodnik turystyczny. Sofia: Sofia Press, 1978, s. 72.
  9. ↑ a b c d Michajło D., Smolenow P.: Bułgaria, przewodnik turystyczny, Sofia: Sofia Press, Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1988, s. 233.
  10. ↑ Bułgaria zaprasza - informator turystyczny 1982. Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1982, s. 14.
  11. ↑ Janowski H.: Bułgaria. Informator turystyczny. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1976, s. 28.
  12. ↑ Bułgaria zaprasza - informator turystyczny 1982. Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1982, s. 7.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Bułgaria zaprasza - informator turystyczny 1982. Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1982.
  • Janowski H.: Bułgaria. Informator turystyczny. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1976.
  • Janowski H.: Bułgaria. Informator turystyczny. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1983.
  • Maleszewski B.: Bułgarskie wybrzeże Morza Czarnego, przewodnik turystyczny. Sofia: Sofia Press, Warszawa: Sport i Turystyka, bdw (1986?).
  • Mełniszki L., Borow I., Kazasow D., Wyłczew A.: Przewodnik po Bułgarii. Warszawa: Sport i Turystyka, Sofia: Medicina i Fizkultura, 1975.
  • Michajło D., Marnow D.: Bułgaria. Krótki przewodnik turystyczny. Sofia: Sofia Press, 1978.
  • Michajło D., Smolenow P.: Bułgaria, przewodnik turystyczny. Sofia: Sofia Press, Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1988.
  • Michajłow D., Marynow D.: Bułgaria. Przewodnik. Sofia: Wydawnictwo Literatury w Językach Obcych, 1966.
  • Michajłow D.: Campingi w Bułgarii. Warszawa: Sport i Turystyka, Sofia: Sofia Press, 1976.
  • Nowak A.: Bułgaria, przewodnik turystyczny. Poznań: Centralny Ośrodek Informacji Turystycznej, 1987.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kamczija_(letnisko)&oldid=71579538”