Kalinkowicze

Kalinkowicze
Калінкавічы
	; Ulica miasta
Herb	Flaga
Państwo	Białoruś
Obwód	homelski
Rejon	kalinkowicki
Populacja (2009); • liczba ludności	; 38 381
Nr kierunkowy	2345
Kod pocztowy	247710
Tablice rejestracyjne	3
	Położenie na mapie obwodu homelskiego Kalinkowicze
	Położenie na mapie Białorusi Kalinkowicze
	52°08′N 29°20′E/52,133333 29,333333
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Ten artykuł od 2016-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Kalinkowicze (biał. Калінкавічы, Kalinkawiczy) – miasto na Białorusi, na Polesiu, siedziba rejonu kalinkowickiego w obwodzie homelskim; 39 611 mieszkańców (2015). Przemysł materiałów budowlanych, drzewny, spożywczy, chemiczny, odzieżowy; węzeł kolejowy i drogowy.

Historia

Podczas wykopalisk archeologicznych odnaleziono ślady osadnictwa datowane na 26 000 – 24 000 lat wstecz, najstarsze, jakie do tej pory odkryto na Białorusi. Najwcześniejsze wzmianki historyczne na temat miasta Kalinkowicze pochodzą z 1560 roku.

Miasto królewskie położone było w końcu XVIII wieku w starostwie niegrodowym bagrymowickim w powiecie mozyrskim województwa mińskiego^[2].

Znaczenie miasta znacznie wzrosło pod koniec XIX wieku, wraz z nadejściem kolei.

Opis

Największe znaczenie ma przemysł spożywczy (produkty wieprzowe). Dużą rolę odgrywa także wydobycie torfu (5,5 miliona ton rezerw).

Średnia temperatura w styczniu – 6,2 °C; Lipiec +18,7 °C. Suma opadów 575 mm rocznie.

Kalinkowicze są znane z komediowego festiwalu Awtjuki, który odbywa się co roku w czerwcu.

W 1998 roku do miasta dołączono otaczające obszary wiejskie, w celu stworzenia jednego rejonu. Rejon obejmował wówczas powierzchnię 2756 km², z całkowitą ludnością 71 500 osób.