Kali Malone

Kali Malone (ur. 1994 w Denver) – amerykańska kompozytorka i wykonawczyni muzyki eksperymentalnej z kręgu drone, postminimalizmu i eksperymentalnego ambientu. Tworzy głównie utwory na organy, chór, zespoły kameralne i syntezatory.

Jej muzyka jest bogata w teksturę harmoniczną dzięki syntetycznemu i akustycznemu instrumentarium w powtarzalnych ruchach i wydłużonym czasie trwania^[1].

Kali Malone urodziła się w 1994 roku w Denver, w stanie Kolorado^[2]. Tam też głównie się wychowywała, śpiewając w chórach stanowych, ucząc się klasycznej muzyki wokalnej i koncertując. Przeniosła się do Massachusetts, aby studiować muzykę, a następnie, w wieku 18 lat, wyjechała do Sztokholmu, po tym jak zaprzyjaźniła się ze szwedzką awangardową kompozytorką Ellen Arkbro. Studiowała kompozycję elektroakustyczną w Królewskiej Akademii Muzycznej, gdzie jej koleżankami były, między innymi Arkbro, Caterina Barbieri i Maria W Horn. W czasie studiów miała możliwość zapoznania się z rzadkimi typami syntezatorów w Elektronmusikstudion EMS. Uczestniczyła jako technik w eksperymentalnym centrum sztuki Fylkingen^[3]. Podczas pobytu w Sztokholmie dzięki jednemu z przyjaciół zapoznała się z muzyką organową, którą ten zaprezentował dla niej w kościele. Nigdy przedtem nie myślała o organach jako o instrumencie, na którym mogłaby grać, ponieważ były według niej nadal bardzo związane z tradycją kościelną. Przełom nastąpił gdy Ellen Arkbro i Marta Forsberg zorganizowały dla niej koncert organowy w kościele wykonując na tym instrumencie utwory współczesne. Podziałały one inspirująco na jej wyobraźnię, ale Malone nadal nie myślała, że będzie pisała utwory na organy. Decydującym momentem, jeśli chodzi o rozpoczęcie gry na tym instrumencie stało się dla niej spotkanie ze stroicielem organów, Janem Börjesonem podczas zbierania materiałów do pracy magisterskiej. Akademię Muzyczną ukończyła ze stopniem Master degree^[4].

W 2013 roku Malone wchodziła w skład zespołu Golden Offence Orchestra dyrygując wykonaniem utworu Pauline Oliveros „To Valerie Solanas and Marilyn Monroe in Recognition of Their Desparation”^[5]. Dwuczęściowe nagranie zostało wydane (jako kaseta oraz album cyfrowy) pod tytułem Ode to Pauline Oliveros 27 sierpnia 2017 roku^[6]. Wcześniej, wiosną tego samego roku Malone wspólnie z Ellen Arkbro, Elsą Bergman, Martą Forsberg i Marią W Horn utworzyła audiowizualny zespół Hästköttskandalen. Jego muzyka była połączeniem art rocka, slow wave i neo-psychodelii ze sprzężeniami zwrotnymi wideo w czasie rzeczywistym, manipulacją filmem analogowym, swobodną improwizacją i syntezą dźwiękową^[7].

W 2015 roku Malone była wokalistką i gitarzystką zespołu Swap Babies, który oprócz niej tworzyli basista Adam Grauman i perkusista Konrad Agnas^[8]. W tym samym roku wspólnie z Marią W Horn, Matsem Erlandssonem, Danielem M Karlssonem, Theodorem Kentrosem i Sarą Fors założyła wytwórnię płytową Xkatedral, której inauguracyjnym wydawnictwem była kaseta/EP wspomnianego zespołu, zatytułowana Bloody From Digging^[9].

Malone wydała kilka limitowanych kaset o limitowanym nakładzie ze swoją muzyką, w tym utwory z Arkbro i Cateriną Barbieri^[2]. 25 sierpnia 2017 roku nakładem Xkatedral i Bleak Environment ukazał się jej debiutancki album, Velocity of Sleep, nagrany i wyprodukowany w Sztokholmie w latach 2015–2017^[10].

W 2018 roku wytwórnia Ascetic House wydała EP-kę Malone, Organ Dirges 2016-2017, a wytwórnia Hollow Ground – jej album, Cast of Mind. W roku następnym artystka wydała wspólnie Acronymem utrzymaną w stylu ambient techno EP-kę, zatytułowaną The Torrid Eye^[2].

27 lipca tego samego roku nakładem iDEAL Recordings ukazał się album Malone The Sacrificial Code, obszerne dzieło zawierające prawie dwie godziny skupionych utworów na organy o głębokim wydźwięku emocjonalnym. Zyskał on uznanie krytyków^[1]. Trzy pierwsze utwory zostały wykonane i nagrane w Królewskiej Akademii Muzycznej, trzy kolejne – na Norrlands Orgel w Studio Acusticum w Piteå, a cztery ostatnie – w kościele Haga w Göteborgu^[11][12].

W 2020 roku Malone wydała Studies for Organ, pojawiła się też na czwartym solowym albumie Drew McDowalla (byłego członka zespołu Coil), Agalma^[2]. W tym samym roku zarejestrowała w berlińskiego Funkhaus & MONOM materiał na swój nowy album, Does Spring Hide Its Joy. Grała na dostrojonych oscylatorach sinusoidalnych, a wspomagali ją Stephen O’Malley na gitarze elektrycznej oraz Lucy Railton na wiolonczeli. Materiał powstawał w czasie pandemii COVID-19 i związanym z nią lockdownem. Malone w oświadczeniu stwierdziła: „Podobnie jak [w przypadku] większości świata, moje postrzeganie czasu przeszło znaczącą transformację podczas pandemii wiosną 2020 roku. (…) Czas stał w miejscu, dopóki subtelne zmiany w otoczeniu nie zasugerowały, że nastąpiło przemijanie”. Album okazał się dopiero w styczniu 2023 roku nakładem Ideologic Organ jako potrójne wydawnictwo winylowe, podwójne kompaktowe oraz w formatach cyfrowych^[13].

W międzyczasie, w 2021 roku, ukazał się album The Harmonic Series II, będący zbiorowym dziełem 6 kompozytorów: Malone, Tashiego Wady, Catherine Lamb, Cateriny Barbieri, Duane Pitre i Byrona Westbrooka^[14].

W lutym 2023 roku Malone zrealizowała instalację dźwiękową Matrix Diptyque na trzy organy i czterech perkusistów, zamówioną przez kuratorkę Agnes Gryczkowską na wystawę Au-delà, studium rytuałów widzianych przez pryzmat sztuki współczesnej i historycznej w Lafayette Anticipations^[15].

13 maja tego samego roku burmistrz francuskiego miasta Carnac odwołał koncert Malone w miejscowym kościele Saint-Cornély po tym jak grupa protestujących, związanych z integralistycznym ruchem katolickim Civitas zajęła budynek świątyni i odmówiła jego opuszczenia. W liście do biskupa Vannes protestujący wyrazili swój sprzeciw wobec zaplanowanej, trzydniowej serii koncertów w tym kościele (których kuratorem był Stephen O’Malley). Według dziennika Libération potępili oni występ jako „profanację” nawiązując do tytułu jednej z kompozycji Malone, „Sacer Profanare” (łac. „bezcześcić sacrum”) z albumu The Sacrificial Code^[16].

Kali Malone występowała na licznych festiwalach i scenach koncertowych w Europie i Ameryce Północnej, w tym: Musica Festival, Berlin Atonal, Moogfest, Rockefeller Chapel, Kanal - Centre Pompidou, Elbphilharmonie, Philharmonie de Paris i Radio France. Współpracowała lub współpracuje z takimi artystami jak: Stephen O’Malley, Lucy Railton, Frederikke Hoffmeier, Leila Bordreuil, Drew McDowall, Caterina Barbieri, Ellen Arkbro^[1].

15 września 2023 roku wystąpiła w warszawskiej hali Progresja jako support zespołu Sunn O)))^[17].

Na podstawie strony artystki na Discogs^[18]:

• Velocity Of Sleep (2017)
• Cast Of Mind (2018)
• The Sacrificial Code (2019)
• Living Torch (2022)

• Tragic Chorus ‎(2015)
• Organ Dirges 2016 - 2017 ‎(2015)
• Black Gate ‎(2016)
• Live at Le Guess Who? 2019 ‎(2019)
• Studies For Organ (Rehearsal Demo Tape) ‎(2020)

• XKatedral Volume II ‎(2016) 1 utwór Malone

• XKatedral Volume III ‎(2016) z Ellen Arkbro i Cateriną Barbieri
• The Torrid Eye ‎(2019) z Acronymem
• Does Spring Hide Its Joy ‎(2019) ze Stephenem O’Malleyem i Lucy Railton

• Kali Malone w bazie Discogs.com (ang.)
• Kali Malone w bazie IMDb (ang.)
• Oficjalny kanał Kali Malone na YouTube