Kajetan Wawrzyniec Baliński

Kajetan Wawrzyniec Baliński

pułkownik
Data i miejsce urodzenia	6 sierpnia 1782 Żuków
Data i miejsce śmierci	13 stycznia 1844 Żytowo
Przebieg służby
Lata służby	1807-1816, 1831
Siły zbrojne	Wielka Armia (1807-1815) Wojsko Polskie Królestwa Kongresowego (1815-1816) Wojska Powstańcze (1831)
Jednostki	1 Pułk Szwoleżerów-Lansjerów Gwardii Cesarskiej, 6. Pułk Ułanów Dzieci Warszawskich
Stanowiska	dowódca szwadronu, dowódca pułku
Główne wojny i bitwy	kampania hiszpańska Bitwa pod Somosierrą Wojna z Austrią Bitwa pod Wagram Inwazja na Rosję (1812) Bitwa pod Borodino Bitwa nad Berezyną Kampania Saska Bitwa pod Budziszynem Bitwa pod Dreznem Bitwa pod Lipskiem Bitwa pod Waterloo Powstanie listopadowe Bitwa pod Łysobykami
Odznaczenia

Kajetan Wawrzyniec Baliński (ur. 6 sierpnia 1782 w Żukowie zm. 13 stycznia 1844 w Żytowie) – żołnierz wojsk napoleońskich, uczestnik powstania listopadowego.

Urodził się w 6 sierpnia 1782 w Żukowie jako syn Wiktora Balińskiego z Balic herbu Jastrzębiec i jego żony Konstancji z domu Bęskiej. Miał dwóch braci - Jana Adama i Jana Teodora oraz trzy siostry Annę Faustynę, Mariannę i Magdalenę^[1].

W 1807 wstąpił do 1. pułku Lekkokonnych Gwardii Cesarskiej gdzie dowódcą był Wincenty Krasiński i służył jako szwoleżer w 1 kompanii. Brał udział w kampanii hiszpańskiej, (uczestniczył w bitwie pod Somosierrą), austriackiej (bitwa pod Wagram) i rosyjskiej (Bitwa pod Borodino, Bitwa nad Berezyną). Za zasługi awansował 1 czerwca 1809 na podporucznika, 4 maja 1811 – na porucznika i 2 września 1813 – na kapitana oraz 13 czerwca 1831 - pułkownik. 14 kwietnia 1813 został odznaczony Legią honorową oraz 27 lutego 1814 krzyżem oficerskim.

Przebywał z Napoleonem na Elbie. Brał udział w bitwie pod Waterloo gdzie został ranny. Na początku października 1815 opuścił służbę w wojsku francuskim i powrócił do Polski. Krótko służył w armii Królestwa Kongresowego - w lutym następnego roku otrzymał dymisję.

Po wybuchu powstania listopadowego w lutym 1831 wstąpił ponownie do wojska i dostał przydział do 6 Pułku Ułanów Dzieci Warszawy. 4 kwietnia 1831 został odznaczony Złotym Krzyżem Virtuti Militari nr 1425. W czerwcu objął dowództwo tego pułku i otrzymał awans do stopnia pułkownika.

Z uwagi na stan zdrowia w sierpniu 1831 złożył dymisję i otrzymał pozwolenie na noszenie munduru.

W lipcu 1816 ożenił się z Antoniną z domu Kamińską, wdową i dziedziczką dóbr Żytowo. Z tego małżeństwa rodzą się dzieci: Kornelia, Eugeniusz Stanisław, Kamila Hortensja, Stanisław Joachim i Hortensja Helena.

Zmarł 13 stycznia 1844 w Żytowie i pochowany został na cmentarzu w Jeżewie.

• Krzysztof Zadrożny. Kajetan Wawrzyniec Baliński. „Nasze Korzenie”. Tom 5, s. 38-41, 2013. Płock: Muzeum Mazowieckie w Płocku. ISSN 2048-2600. [dostęp 2023-09-13].