Kairska Deklaracja Praw Człowieka w Islamie

Kairska Deklaracja Praw Człowieka w Islamie – międzynarodowy dokument podpisany 5 sierpnia 1990 roku przez 45 ministrów spraw zagranicznych reprezentujących kraje zrzeszone w Organizacji Konferencji Islamskiej, określający podstawy prawodawstwa w zakresie praw człowieka w krajach islamskich z szariatem jako podstawą. Łącznie w Deklaracji znajduje się 25 artykułów.

W związku z przyjęciem w dokumencie islamu jako nienaruszalnej podstawy systemu prawnego dokument ten jest w istocie sprzeczny z przyjętymi w zachodnim świecie prawami człowieka^[1]. Według muzułmanów^{[potrzebny przypis]}, dokument reprezentuje stanowisko ugodowego, a nie radykalnego, islamu^{[potrzebny przypis]} i jest „komplementarny” do Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka^[2], której wiele z krajów islamskich nie przyjęło^[3].

Zobacz też

Przypisy

↑ wszystkie przewidziane prawa i wolności podlegają islamskiemu prawu szariatu (artykuł 24), które jest również „jedynym źródłem odniesienia dla wyjaśniania wszelkich artykułów Deklaracji” (artykuł 25). [...] Co prawda, „wszyscy ludzie są równi ze względu na godność (...) bez żadnej dyskryminacji”, „kobieta jest równa mężczyźnie w ludzkiej godności”, jednak o równych prawach mowy być nie może. Jedynie na mężczyźnie spoczywa odpowiedzialność za utrzymanie i dobrobyt rodziny (artykuł 6). Prawo do małżeństwa mają co prawda wszyscy mężczyźni i kobiety bez względu na rasę czy narodowość, ale już nie ze względu na wyznawaną religię (artykuł 5). Deklaracja kairska ogranicza też wolność religii. Jedynie islam określony jest jako „religia o prawdziwie czystej, niezepsutej naturze” (artykuł 10). Trzeba też pamiętać o surowych karach, jakie zgodnie z prawem szariatu grożą apostatom. Dokument OIC wprowadza też dodatkowe ograniczenia swobody wypowiedzi. Wyrażanie opinii musi odbywać się w sposób „zgodny z zasadami szariatu”, wolność słowa nie może być wykorzystywana do „osłabienia wiary” (artykuł 22). (60 rocznica podpisania Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka)
↑ Roy W. Brown, Małgorzata Koraszewska (tłumaczenie): Organizacja Konferencji Islamskiej i Nowy Kalifat. Racjonalista.pl, 2009-12-25. [dostęp 2013-07-18]. (pol.).
↑ Islam a demokracja. [w:] Niedziela Ogólnopolska 5/2013 [on-line]. Niedziela. Tygodnik katolicki. s. 18-19. [dostęp 2013-07-18]. (pol.).

Linki zewnętrzne

Cairo Declaration on Human Rights in Islam
Prawa człowieka w krajach islamu
Krzysztof Przybyszewski, Prawa człowieka w kontekstach kulturowych (rozdział 6 : Islam a prawa człowieka)
Ochrona praw człowieka w wymiarze regionalnym

[1] wszystkie przewidziane prawa i wolności podlegają islamskiemu prawu szariatu (artykuł 24), które jest również „jedynym źródłem odniesienia dla wyjaśniania wszelkich artykułów Deklaracji” (artykuł 25). [...] Co prawda, „wszyscy ludzie są równi ze względu na godność (...) bez żadnej dyskryminacji”, „kobieta jest równa mężczyźnie w ludzkiej godności”, jednak o równych prawach mowy być nie może. Jedynie na mężczyźnie spoczywa odpowiedzialność za utrzymanie i dobrobyt rodziny (artykuł 6). Prawo do małżeństwa mają co prawda wszyscy mężczyźni i kobiety bez względu na rasę czy narodowość, ale już nie ze względu na wyznawaną religię (artykuł 5). Deklaracja kairska ogranicza też wolność religii. Jedynie islam określony jest jako „religia o prawdziwie czystej, niezepsutej naturze” (artykuł 10). Trzeba też pamiętać o surowych karach, jakie zgodnie z prawem szariatu grożą apostatom. Dokument OIC wprowadza też dodatkowe ograniczenia swobody wypowiedzi. Wyrażanie opinii musi odbywać się w sposób „zgodny z zasadami szariatu”, wolność słowa nie może być wykorzystywana do „osłabienia wiary” (artykuł 22). (60 rocznica podpisania Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka)

[psr1-2] Roy W. Brown, Małgorzata Koraszewska (tłumaczenie): Organizacja Konferencji Islamskiej i Nowy Kalifat. Racjonalista.pl, 2009-12-25. [dostęp 2013-07-18]. (pol.).

[niedziela-3] Islam a demokracja. [w:] Niedziela Ogólnopolska 5/2013 [on-line]. Niedziela. Tygodnik katolicki. s. 18-19. [dostęp 2013-07-18]. (pol.).

[1]