Jurij Nyrkow

Jurij Nyrkow

Юрий Нырков

Pełne imię i nazwisko	Jurij Aleksandrowicz Nyrkow
Data i miejsce urodzenia	[29 czerwca 1924 Wysznij Wołoczok
Data i miejsce śmierci	20 grudnia 2005 Moskwa
Wzrost	183 cm
Pozycja	obrońca
Kariera juniorska
Lata Klub Krylja Sowietow Moskwa
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1948–1952 CDKA/CDSA Moskwa 71 (0) 1953 MWO Moskwa 3 (0) 1954 CDSA Moskwa 23 (0) W sumie: 97 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1952  ZSRR 3 (0)
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Odznaczenia

Jurij Aleksandrowicz Nyrkow, ros. Юрий Александрович Нырков (ur. 29 czerwca 1924 w mieście Wysznij Wołoczok, w guberni twerskiej, zm. 20 grudnia 2005 w Moskwie) – rosyjski piłkarz, grający na pozycji obrońcy, reprezentant ZSRR, olimpijczyk.

Wychowanek klubu Krylja Sowietow Moskwa. W 1942 został powołany do wojska, skąd skierowano go do Artyleryjskiej Szkoły Technicznej w Tambowie. Po jej ukończeniu w maju 1943 jako młodszy porucznik wysłany na Front Kaliniński. Po zreformowaniu jednostki uczestniczył w wyzwoleniu Polski, doszedł ze swoim pułkiem do Szczecina. 11 maja 1945 zakończył wojnę na ulicach Berlina. W 1945 rozpoczął karierę piłkarską najpierw w drużynie Grupy Wojsk Radzieckich w Niemczech. Podczas meczów towarzyskich z CDKA Moskwa otrzymał propozycję zasilenia składu głównej drużyny wojskowej. W maju 1947 został służbowo przeniesiony do Moskwy. Najpierw bronił barw drużyny rezerwowej, a od 1948 występował w pierwszej drużynie do jej rozformowania w 1952. W 1953 został piłkarzem MWO Moskwa. Zakończył karierę piłkarską w 1954 w odrodzonym CDSA Moskwa.

15 lipca 1952 zadebiutował w reprezentacji Związku Radzieckiego w wygranym 2:1 meczu z Bułgarią. W jej składzie uczestniczył w igrzyskach olimpijskich w Helsinkach w 1952 (drużyna radziecka odpadła w ⅛ finału).

Po zakończeniu kariery piłkarskiej kontynuował służbę wojskową. W 1952 ukończył Szkołę Trenerską w Państwowym Centralnym Instytucie Wychowania Fizycznego. Do 1964 pracował w Grupie Wojsk Radzieckich w Niemczech. Potem był przeniesiony do Moskwy. Do października 1989 był szefem działu kadr Głównego Sztabu Generalnego ZSRR. Odszedł na emeryturę w stopniu generalmajora. Potem pracował na stanowisku Przewodniczącego Federacji Piłki Nożnej Rosyjskiej FSRR, jednocześnie pełniąc funkcje Wiceprzewodniczącego Federacji Piłki Nożnej ZSRR (1990-1991). Po rozpadzie ZSRR w 1992 stał na czele Komitetu Weteranów Rosyjskiego Związku Piłki Nożnej, a od 1995 pracował na stanowisku Prezesa Funduszu Weteranów Wojskowej Piłki Nożnej im. G. Fiedotowa.

Zmarł 20 grudnia 2005 w Moskwie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Trojekurowskim^[1].

• mistrz ZSRR: 1948, 1950, 1951
• wicemistrz ZSRR: 1949
• zdobywca Pucharu ZSRR: 1948, 1951

• uczestnik Igrzysk Olimpijskich: 1952

• wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy ZSRR: Nr 1 (1948, 1951), Nr 2 (1950, 1952)

• sędzia kategorii republikańskiej: 1958
• tytuł Mistrza Sportu ZSRR
• tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu ZSRR: 1985
• tytuł Zasłużonego Pracownika Kultury Fizycznej Rosyjskiej FSRR: 1993
• Order Wojny Ojczyźnianej klasy I (2-krotnie) oraz klasy II
• Order Czerwonej Gwiazdy
• Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” klasy III
• Order Przyjaźni: 1997

• Jurij Nyrkow w bazie RusTeam (ros.)
• Sylwetka zawodnika na rusteam.permian.ru (ros.)
• Jurij Nyrkow w bazie Football Facts (ros.)
• Jurij Nyrkow w bazie National Football Teams (ang.)