Przejdź do zawartości

Johannes Cocceius

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Johannes Cocceius

Johannes Cocceius (ur. 9 sierpnia 1603 w Bremie, zm. 5 listopada 1669 w Lejdzie) − holenderski teolog reformowany i hebraista[1].

Twórca wpływowej szkoły teologicznej w Kościele reformowanym, łączącą racjonalistyczną postawę z wiarą reformowaną. Bronił zasady zwierzchności władzy cywilnej nad Kościołem.

Jego uczniem był Polak Daniel Kałaj[2].

Dzieła

[edytuj | edytuj kod]
  • Duo Tituli thalmudici Sanhedrin et Maccoth (1629);
  • Summa doctrinæ de fœdere et testamento Dei;
  • Summa theologiæ ex sacris scripturis repetita (1662);
  • Lexicon et commentarius sermonis hebraici et chaldaici (1669)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Cocceius. [dostęp 2009-09-22]. (ang.).
  2. Janusz Tazbir: Daniel Kałaj. ipsb.nina.gov.pl. [dostęp 2020-09-03].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Literatura

[edytuj | edytuj kod]
  • Heiner Faulenbach: Coccejus, Johannes. In: Theologische Realenzyklopädie 8 (1981), s. 132-140.
  • Reinhard Breymayer: Auktionskataloge deutscher Pietistenbibliotheken. Die beiden neuentdeckten Auktionskataloge für die Privatbibliothek des Vorpietisten Johannes Coccejus, des bedeutendsten reformierten Theologen des 17. Jahrhunderts. [...] In: Bücherkataloge als buchgeschichtliche Quellen in der frühen Neuzeit. Ed. by Reinhard Wittmann. Harrassowitz, Wiesbaden 1985 (Wolfenbütteler Schriften zur Geschichte des Buchwesens, vol. 10), s. 113-208.