Joachim Kroll
Data i miejsce urodzenia |
17 kwietnia 1933 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
1 lipca 1991 |
Joachim Kroll (ur. 17 kwietnia 1933 w Zabrzu, zm. 1 lipca 1991[1] w Rheinbach) – niemiecki seryjny morderca i kanibal. Znany jako Kanibal z Ruhry[1] (niem. Ruhrkannibale) oraz Ludożerca z Duisburga (niem. Duisburger Menschenfresser). Został skazany za 8 morderstw, choć przyznawał się do 13.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodzony w Zabrzu (ówczesny Hindenburg) na Górnym Śląsku, był najmłodszym z 8 rodzeństwa. Był dzieckiem słabym, miał bardzo kiepskie wyniki w nauce. Psychiatrzy podczas badań po aresztowaniu ustalili, że jego iloraz inteligencji wynosi 76[potrzebny przypis].
Po II wojnie światowej, rodzina Krolla przeprowadziła się do Nadrenii Północnej-Westfalii[potrzebny przypis]. Zabójstwa zaczęły się w 1955[1], wkrótce po śmierci matki Krolla. Około 1960, rozpoczął pracę w toalecie zakładowej firmy Mannesmann w Duisburgu. Następnie pracował dla firmy Thyssen i przeprowadził się do dzielnicy Laar w Duisburgu. Wtedy też reaktywował działalność jako morderca.
Około 3 lipca 1976 Kroll został aresztowany jako podejrzany o porwanie i morderstwo czteroletniej dziewczynki Marion Ketter. Na policję zgłosiła go jako podejrzanego osoba z jego sąsiedztwa, chcąca skorzystać z toalety. Usłyszała ona od Krolla, że ubikacja jest zapchana wnętrznościami. Po zdjęciu muszli policja odkryła organy wewnętrzne oraz kawałki skóry[1].
Kroll po aresztowanu przyznał się do zabójstwa 13 osób i jednego usiłowania zabójstwa na przestrzeni 21 lat (1955-1976)[1].
Kroll powiedział, że często wycinał fragmenty mięsa ofiar i gotował je, twierdząc, że w ten sposób oszczędza na zakupach. W areszcie uważał, że po przejściu prostych zabiegów, które pozbawiłyby go żądzy mordowania, zostanie wypuszczony na wolność[potrzebny przypis].
Przedstawiono mu zarzut 8 morderstw i jednego usiłowania morderstwa[1]. W kwietniu[potrzebny przypis] 1982[1], po 151 dniach procesu[potrzebny przypis], został skazany za wszystkie zbrodnie na dziewięciokrotne dożywocie[1]. Zmarł na atak serca w 1991 w więzieniu[1] w Rheinbach[potrzebny przypis].
Ofiary
[edytuj | edytuj kod]Lp. | Ofiara | Wiek | Data | Opis |
---|---|---|---|---|
1. | Irmgard Strehl | 19[1] | 8 lutego 1955 | Zasztyletowana, zgwałcona, uduszona i wypatroszona[1]. Jej rozczłonkowanie ciało znaleziono w oborze w Lüdinghausen. |
2. | Erika Schuletter | 12[1] | 1956 | Zgwałcona i uduszona[1] w Bottrop. |
3. | Klara Tesmer | 24 | 16 czerwca 1959[1] | Uduszona i zgwałcona[1]. |
4. | Manuela Knodt | 16[1] | 26 lipca 1959[1] | Zgwałcona i uduszona[1] w parku miejskim w Essen. Kroll wyciął z jej pośladków i ud kawałki mięsa, które po ugotowaniu zjadł[1]. |
5. | Petra Giese | 13[2] | 23 kwietnia 1962 | Zgwałcona i uduszona w Dinslaken. |
6. | Monika Tafel | 12[2] | maj 1962[2] | Kroll wyciął z jej pośladków kawałki mięsa. |
7. | Barbara Bruder | 12[1] | 3 września 1962 | Porwana w Burscheid. Jej ciała nigdy nie odnaleziono[1]. |
8. | Hermann Schmitz | 25[1] | 22 sierpnia 1965[2][1] | Schmitz i jego narzeczona Rita zostali zaatakowani w samochodzie przy jeziorze w pobliżu miasta Duisburg. Hermann zginął, ale Rita uciekła[1]. |
9. | Ursula Rohling | 20[1] | 13 września 1966[1] | Uduszona i zgwałcona[1] w Duisburgu. Jej narzeczony popełnił samobójstwo, po niesłusznym oskarżeniu o zabójstwo. |
10. | Ilona Harke | 5[1] | 22 grudnia 1966[1] | Utopiona w kanale w Wuppertalu[1]. |
11. | Maria Hettgen[potrzebny przypis] | 61 | 12 lipca 1969 | Zgwałcona i uduszona nad jeziorem Baldeneysee. |
12. | Jutta Rahn | 13[1] | 21 maja 1970 | Zgwałcona i uduszona, gdy wracała z dworca kolejowego[1]. |
13. | Karin Toepfer | 10[1] | 8 maja 1976 | Zgwałcona i uduszona[1] w Voerde. |
14. | Marion Ketter | 4[1][2] | 3 lipca 1976[1] | Uduszona i wypatroszona[2]. |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj Chapter 3 – Germany - Joachim Kroll, [w:] Trevor Marriott , The Evil Within - A Top Murder Squad Detective Reveals The Chilling True Stories of The World’s Most Notorious Killers [ebook], Kings Road Publishing, 7 stycznia 2013, ISBN 978-1-78219-365-4 [dostęp 2024-03-25] (ang.).
- ↑ a b c d e f Man Confesses to Murders, „Oakland Tribune”, Oakland, California, 9 lipca 1976, s. 5 [dostęp 2024-03-25] .