Przejdź do zawartości

Joachim Kroll

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Joachim Kroll
Ludożerca z Duisburga
Data i miejsce urodzenia

17 kwietnia 1933
Hindenburg

Data i miejsce śmierci

1 lipca 1991
Rheinbach

Joachim Kroll (ur. 17 kwietnia 1933 w Zabrzu, zm. 1 lipca 1991[1] w Rheinbach) – niemiecki seryjny morderca i kanibal. Znany jako Kanibal z Ruhry[1] (niem. Ruhrkannibale) oraz Ludożerca z Duisburga (niem. Duisburger Menschenfresser). Został skazany za 8 morderstw, choć przyznawał się do 13.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodzony w Zabrzu (ówczesny Hindenburg) na Górnym Śląsku, był najmłodszym z 8 rodzeństwa. Był dzieckiem słabym, miał bardzo kiepskie wyniki w nauce. Psychiatrzy podczas badań po aresztowaniu ustalili, że jego iloraz inteligencji wynosi 76[potrzebny przypis].

Po II wojnie światowej, rodzina Krolla przeprowadziła się do Nadrenii Północnej-Westfalii[potrzebny przypis]. Zabójstwa zaczęły się w 1955[1], wkrótce po śmierci matki Krolla. Około 1960, rozpoczął pracę w toalecie zakładowej firmy Mannesmann w Duisburgu. Następnie pracował dla firmy Thyssen i przeprowadził się do dzielnicy Laar w Duisburgu. Wtedy też reaktywował działalność jako morderca.

Około 3 lipca 1976 Kroll został aresztowany jako podejrzany o porwanie i morderstwo czteroletniej dziewczynki Marion Ketter. Na policję zgłosiła go jako podejrzanego osoba z jego sąsiedztwa, chcąca skorzystać z toalety. Usłyszała ona od Krolla, że ubikacja jest zapchana wnętrznościami. Po zdjęciu muszli policja odkryła organy wewnętrzne oraz kawałki skóry[1].

Kroll po aresztowanu przyznał się do zabójstwa 13 osób i jednego usiłowania zabójstwa na przestrzeni 21 lat (1955-1976)[1].

Kroll powiedział, że często wycinał fragmenty mięsa ofiar i gotował je, twierdząc, że w ten sposób oszczędza na zakupach. W areszcie uważał, że po przejściu prostych zabiegów, które pozbawiłyby go żądzy mordowania, zostanie wypuszczony na wolność[potrzebny przypis].

Przedstawiono mu zarzut 8 morderstw i jednego usiłowania morderstwa[1]. W kwietniu[potrzebny przypis] 1982[1], po 151 dniach procesu[potrzebny przypis], został skazany za wszystkie zbrodnie na dziewięciokrotne dożywocie[1]. Zmarł na atak serca w 1991 w więzieniu[1] w Rheinbach[potrzebny przypis].

Ofiary

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Ofiara Wiek Data Opis
1. Irmgard Strehl 19[1] 8 lutego 1955 Zasztyletowana, zgwałcona, uduszona i wypatroszona[1]. Jej rozczłonkowanie ciało znaleziono w oborze w Lüdinghausen.
2. Erika Schuletter 12[1] 1956 Zgwałcona i uduszona[1] w Bottrop.
3. Klara Tesmer 24 16 czerwca 1959[1] Uduszona i zgwałcona[1].
4. Manuela Knodt 16[1] 26 lipca 1959[1] Zgwałcona i uduszona[1] w parku miejskim w Essen. Kroll wyciął z jej pośladków i ud kawałki mięsa, które po ugotowaniu zjadł[1].
5. Petra Giese 13[2] 23 kwietnia 1962 Zgwałcona i uduszona w Dinslaken.
6. Monika Tafel 12[2] maj 1962[2] Kroll wyciął z jej pośladków kawałki mięsa.
7. Barbara Bruder 12[1] 3 września 1962 Porwana w Burscheid. Jej ciała nigdy nie odnaleziono[1].
8. Hermann Schmitz 25[1] 22 sierpnia 1965[2][1] Schmitz i jego narzeczona Rita zostali zaatakowani w samochodzie przy jeziorze w pobliżu miasta Duisburg. Hermann zginął, ale Rita uciekła[1].
9. Ursula Rohling 20[1] 13 września 1966[1] Uduszona i zgwałcona[1] w Duisburgu. Jej narzeczony popełnił samobójstwo, po niesłusznym oskarżeniu o zabójstwo.
10. Ilona Harke 5[1] 22 grudnia 1966[1] Utopiona w kanale w Wuppertalu[1].
11. Maria Hettgen[potrzebny przypis] 61 12 lipca 1969 Zgwałcona i uduszona nad jeziorem Baldeneysee.
12. Jutta Rahn 13[1] 21 maja 1970 Zgwałcona i uduszona, gdy wracała z dworca kolejowego[1].
13. Karin Toepfer 10[1] 8 maja 1976 Zgwałcona i uduszona[1] w Voerde.
14. Marion Ketter 4[1][2] 3 lipca 1976[1] Uduszona i wypatroszona[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj Chapter 3 – Germany - Joachim Kroll, [w:] Trevor Marriott, The Evil Within - A Top Murder Squad Detective Reveals The Chilling True Stories of The World’s Most Notorious Killers [ebook], Kings Road Publishing, 7 stycznia 2013, ISBN 978-1-78219-365-4 [dostęp 2024-03-25] (ang.).
  2. a b c d e f Man Confesses to Murders, „Oakland Tribune”, Oakland, California, 9 lipca 1976, s. 5 [dostęp 2024-03-25].