Jerzy Lisowski (nauczyciel)

Jerzy Lisowski

Data i miejsce urodzenia	1 listopada 1930 Sanok
Data śmierci	9 stycznia 1996
Miejsce spoczynku	Cmentarz Centralny w Sanoku
Zawód, zajęcie	nauczyciel
Narodowość	polska
Edukacja	Technikum Administracyjno-Gospodarcze w Sanoku
Alma Mater	Wyższa Szkoła Wychowania Fizycznego we Wrocławiu
Stanowisko	nauczyciel, trener
Małżeństwo	Kazimiera
Odznaczenia

Jerzy Lisowski (ur. 1 listopada 1930 w Sanoku, zm. 9 stycznia 1996) – polski nauczyciel, trener i działacz sportowy.

Urodził się 1 listopada 1930^[1]. Tuż po zakończeniu II wojny światowej w Sanoku podjął uprawianie sportu z inspiracji przebywającego w mieście wybitnego lekkoatlety Antoniego Morończyka i jego przyjaciela Kazimierza Stropka czasowo przebywającego w Sanoku, gdzie był inspiratorem i organizatorem uprawiania sportu wśród młodzieży^[2][3]. Uprawiał biegi (startował w Biegach Narodowych), skok w dal, występował w drużynie piłkarskiej klubu Sanoczanka Sanok^[2]. W 1952 ukończył jednoroczne Technikum Administracyjno-Gospodarcze II stopnia w Sanoku^[1][4]. Reprezentując Górnika Sanok w lipcu 1952 zajął drugie miejsce w biegu na 200 m podczas mistrzostw lekkoatletycznych w Przemyślu^[5]. Został absolwentem Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego we Wrocławiu ze specjalnością lekkoatletyka i uzyskał tytuł magistra wychowania fizycznego oraz trenera II klasy^[1][6]. Podczas studiów uprawiał biegi sprinterskie, zwyciężając w Mistrzostwach Polski Zrzeszenia „Budowlani”, Akademickich Mistrzostwach Polski w Krakowie w 1953 i 1954, zdobył Puchar Ziemi Kłodzkiej^[2]. Uprawiał także biegi narciarskie oraz podnoszenie ciężarów (za uzyskanie wyniku 212 kg w trójboju w wadze koguciej otrzymał I klasę sportową)^[2]. Uzyskał uprawnienia sędziego sportowego w dyscyplinach piłki nożnej, podnoszenia ciężarów, narciarstwa (oraz uprawnienia instruktora Polskiego Związku Narciarskiego^[7]), łyżwiarstwa szybkiego (oraz startera), piłki siatkowej, hokeja na lodzie, sędziego państwowego 1a^[2]. W 1954 został trenerem lekkiej atletyki I klasy^[2].

W 1955 podjął pracę nauczyciela wychowania fizycznego w Technikum Rachunkowości, od 1957 działającego jako Technikum Ekonomiczne^[8][9]. W roku szkolnym 1968/1969 został zastępcą dyrektora szkoły^[10]. Od 1 lutego 1974 przez rok pełnił funkcję dyrektora Zespołu Szkół Budowlanych w Sanoku^[10][11]. Po roku pracy w tej szkole powrócił do macierzystej placówki, od 1975 pod nazwą Zespół Szkół Ekonomicznych im. Karola Adamieckiego i objął funkcję drugiego zastępcy dyrektora szkoły^[12]. Jego praca nauczyciela wf przyczyniła się do osiąganych sukcesów sportowych przez uczniów szkoły^[13]. Na emeryturę przeszedł w 1985^[2], jednak w ZSE pracował nadal do 1993^[1]. Pełnił przez wiele lat funkcję trenera sekcji lekkoatletycznej Międzyszkolnego Klubu Sportowego „Zryw” Sanok^[14].

Równolegle z pracą nauczyciela był trenerem sportowym lekkiej atletyki w Sanoku^[2]. Był zatrudniony w klubie Górnik Sanok, od 1956 w Stali Sanok^[2], od 1958 w Sanoczance^[15]. Pod jego wodzą drużyna sekcji lekkoatletycznej Stali awansowała w 1957 do ligi wojewódzkiej, po czym w trzech kolejnych latach do 1960 zdobywała mistrzostwo województwa rzeszowskiego^[2]. W okresie 30 lat pracy jego wychowankami zostało ok. 2 tys. lekkoatletów w Sanoku^[2]. Był także działaczem sportowym^[1]. Stworzył sekcję narciarską „Budowlani” przy Sanockim Przedsiębiorstwie Budowlanym (SPB), pełnił funkcję trenera wyszkolenia Stali Sanok, trenera MKS Sanok, trenera łyżwiarstwa szybkiego w klubie Zryw Sanok, inicjował początek uprawiania podnoszenia ciężarów w Sanoczance, tworzenie toru lodowego na stadionie „Wierchy”, był organizatorem zawodów saneczkarskich na obszarze parku miejskiego na stokach Góry Parkowej^[2]. Powołał do życia klub Komunalni Sanok pod egidą Sanockiego Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej (SPGK)^[2]. Organizował wiele imprez sportowych, w tym biegów^[2]. Działał w Okręgowym Związku Lekkiej Atletyki w Krośnie^[2]. Został wybrany członkiem zarządu powołanego 25 maja 1984 Okręgowego Związku Łyżwiarstwa Szybkiego w Sanoku^[16].

Był wybierany radnym Miejskiej Rady Narodowej w Sanoku w 1974 (zasiadł w Komisji Wychowania, Oświaty i Kultury, w 1974 został jej przewodniczącym i został członkiem Prezydium MRN), w 1978 (zasiadł w Komisji Wychowania, Oświaty, Kultury i Spraw Socjalnych^[17]. Był członkiem Miejskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu w Sanoku^[18].

Był autorem rozdziału pt. Ćwiczenia cielesne, gimnastyka, wychowanie fizyczne i sport w latach 1925–1995 w publikacji Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925-1995^[19].

Jerzy Lisowski zmarł 9 stycznia 1996. Został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Sanoku. Jego żoną była Kazimiera (1941-2014).

Odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1986)^{[1][2][20][21]}.
• Złoty Krzyż Zasługi^[1].
• Odznaka „Zasłużony dla województwa krośnieńskiego”^[1]
• Odznaka honorowa „Za zasługi dla województwa krośnieńskiego” (1983)^[22].
• Odznaka „Zasłużony dla Sanoka” (1983)^[23].
• Złota odznaka honorowa PZLA (nr 509)^[2].
• Zasłużony Trener Polski w Lekkiej Atletyce^[2].
• Odznaka 100-lecia Sportu Polskiego^[2].
• Odznaka honorowa Szkolnego Związku Sportowego (SZS)^[2].

Nagrody i wyróżnienia

• Nagroda przyznana przez Centralę Filmów Oświatowych „Filmos” w dziedzinie pracy dydaktycznej nauczycieli z filmem (1962)^[24].
• Nagroda Kuratora Oświaty i Wychowania^[1].
• Nagroda Ministra Oświaty i Wychowania I stopnia (1972)^[1][25].