Jerry Martin (skoczek narciarski)

Ten artykuł dotyczy skoczka narciarskiego. Zobacz też: Jerry Martin.

Jerry Martin

Data i miejsce urodzenia	18 sierpnia 1950 Minneapolis
Reprezentacja	Stany Zjednoczone
Rekord życiowy	147 m na Copper Peak w Ironwood (7 lutego 1975)
Multimedia w Wikimedia Commons

Jerry Kenneth Martin (ur. 18 sierpnia 1950 w Minneapolis) – amerykański skoczek narciarski. Dwukrotny olimpijczyk (1972 i 1976), uczestnik mistrzostw świata seniorów (1970 i 1974) i mistrzostw świata w lotach narciarskich (1975). Trzy razy zwyciężał w Tygodniu Lotów Narciarskich rozgrywanym na Copper Peak w Ironwood (1973–1975). Trzykrotny mistrz kraju. Po zakończeniu kariery został trenerem skoków narciarskich i działaczem sportowym.

Jego brat, Jay Martin, również był skoczkiem narciarskim i olimpijczykiem (1968)^[1].

Martin zaczął trenować skoki narciarskie w wieku 5 lat, za sprawą swojego ojca, Kena. W 1965, jako 14-latek, zdobył mistrzostwo Stanów Zjednoczonych juniorów, będąc najmłodszym w historii skoczkiem, który tego dokonał. W 1967 został zaproszony do treningów z reprezentacją Stanów Zjednoczonych w skokach narciarskich, z którą wyleciał na zawody rozgrywane w Europie^[2]. Na przełomie 1967 i 1968 po raz pierwszy wziął udział w Turnieju Czterech Skoczni – w każdym z konkursów 16. jego edycji plasował się w siódmej dziesiątce, kończąc turniej na 64. lokacie^[3]. Brał udział w testach amerykańskiej reprezentacji przed Zimowymi Igrzyskami Olimpijskimi 1968, jednak nie zdołał się do niej zakwalifikować. Do amerykańskiej reprezentacji został ostatecznie włączony rok później i znajdował się w jej składzie do zakończenia kariery w 1976^[2]

W 1970 zadebiutował w mistrzostwach świata w narciarstwie klasycznym – na skoczni normalnej był 44., a na dużej 48. W 1971 bez sukcesów brał udział w Igrzyskach Narciarskich w Lahti i Festiwalu Narciarskim w Holmenkollen^[3]. W tym samym roku zdobył pierwsze mistrzostwo Stanów Zjednoczonych. Ponadto skokiem na odległość 345 stóp (około 105 metrów) ustanowił rekord Pine Mountain Jump w Iron Mountain – wynik ten był wówczas najlepszym rezultatem uzyskanym kiedykolwiek w Ameryce Północnej^[2]. Latem 1971, podczas pracy w firmie Brisson Stucco, prowadzonej przez trenera Eda Brissona stracił wzrok w prawym oku – podczas mocowania rusztowania do ceglanej ściany gwóźdź przybijany przez pomagającego tynkarzom Martina złamał się, wbijając się w jego oko. Mimo wypadku, z początkiem sezonu zimowego Martin powrócił do treningów, a następnie kontynuował karierę, skacząc z jednym sprawnym okiem^[4].

W 1972 zwyciężył w amerykańskich kwalifikacjach olimpijskich, dzięki czemu pojechał na igrzyska w Sapporo^[2], na których uplasował się w czwartej dziesiątce – na skoczni normalnej był 34., a na obiekcie dużym 36^[5]. W 1973 zwyciężył w Tygodniu Lotów Narciarskich rozgrywanym na Copper Peak w Ironwood. W swojej najlepszej próbie uzyskał wówczas 137 metrów^[3], ustanawiając nowy rekord obiektu^[6]. W tym samym roku zdobył także drugie w karierze mistrzostwo kraju seniorów^[2]. W 22. Turnieju Czterech Skoczni notował najlepsze w karierze wyniki w tej imprezie, plasując się na przełomie drugiej i trzeciej dziesiątki pierwszych trzech konkursów (kolejno: 13., 24. i 20.). Za sprawą słabego występu w kończących turniej zawodach w Bischofshofen (61. lokata), w ostatecznej klasyfikacji turnieju zajął 28. pozycję. W lutym 1974 po raz drugi wygrał Tydzień Lotów Narciarskich w Ironwood^[3], skokiem na odległość 144 metrów poprawiając rekord Copper Peak^[6]. W tym samym miesiącu wystartował w mistrzostwach świata seniorów, plasując się na 39. lokacie w konkursie na skoczni normalnej. W 1975 po raz trzeci i ostatni triumfował w Tygodniu Lotów Narciarskich w Ironwood^[3], ponownie poprawiając rekord obiektu (147 metrów)^[6]. Wynik ten, uzyskany 7 lutego 1975, jest jednocześnie jego rekordem życiowym^[7]. Zajął 18. pozycję w Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 1975^[3]. W tym samym roku zdobył trzeci tytuł mistrza kraju, a także ustanowił nowy rekord skoczni Suicide Hill w Ishpeming (284 stopy, czyli około 86,5 metra). W 1976 zwyciężył w mistrzostwach Kanady. Zarówno w mistrzostwach Stanów Zjednoczonych, jak i w amerykańskich kwalifikacjach olimpijskich w tym roku zajmował z kolei drugie lokaty^[2]. Na igrzyskach w Innsbrucku uplasował się na 27. pozycji na skoczni normalnej i na 32. na obiekcie dużym^[5]. W tym samym roku zakończył karierę^[2].

Po zakończeniu kariery został trenerem skoków narciarskich, a także działaczem sportowym – pełnił między innymi funkcję prezydenta klubu narciarskiego z Minneapolis i zajmował się treningiem miejscowych juniorów^[2]. W 2008 został włączony do amerykańskiej galerii sławy skoków narciarskich (The American Ski Jumping Hall of Fame)^[8].

1972 Sapporo	–	34. miejsce (skocznia normalna), 36. miejsce (skocznia duża)
1976 Innsbruck	–	27. miejsce (skocznia normalna), 32. miejsce (skocznia duża)

1970 Szczyrbskie Jezioro	–	44. miejsce (skocznia normalna), 48. miejsce (skocznia duża)
1974 Falun	–	39. miejsce (skocznia normalna)

1975 Tauplitz

–

18. miejsce

16. Turniej Czterech Skoczni
				Nota	Miejsce
64	66	62	68	627,3	64
18. Turniej Czterech Skoczni
				Nota	Miejsce
49	68	81	51	694,8	62
22. Turniej Czterech Skoczni
				Nota	Miejsce
13	24	20	61	815,2	28
24. Turniej Czterech Skoczni
				Nota	Miejsce
18	48	37	69	701,4	46

• Adam Kwieciński: MARTIN Jerri 1950.08.18 USA. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2018-09-06].