Janko Bratanow
Data i miejsce urodzenia |
10 czerwca 1952 | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
182 cm | ||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||
|
Janko Iwanow Bratanow (bułg. Янко Иванов Братанов, ur. 10 czerwca 1952 w Sliwenie[1]) – bułgarski lekkoatleta, płotkarz i sprinter, halowy mistrz Europy.
Specjalizował się w biegu na 400 metrów przez płotki, choć znaczące sukcesy odnosił również w biegu na 400 metrów. Odpadł w eliminacjach biegu na 400 metrów przez płotki na mistrzostwach Europy juniorów w 1970 w Paryżu[2] oraz w półfinale tej konkurencji na mistrzostwach Europy w 1974 w Rzymie[3].
Zdobył brązowy medal w sztafecie 4 × 2 okrążenia (która biegła w składzie: Krasimir Gutew, Narcis Popow, Jordan Jordanow i Bratanow) na halowych mistrzostwach Europy w 1975 w Katowicach (startowały tylko trzy sztafety)[4].
Zwyciężył w biegu na 400 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1976 w Monachium, wyprzedzając obrońcę tytułu Hermanna Köhlera z RFN i Grzegorza Mądrego z Polski[5]. Na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu zajął 6. miejsce w finale biegu na 400 metrów przez płotki[1].
Odpadł w eliminacjach biegu na 400 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1978 w Mediolanie[6] i w półfinale biegu na 400 metrów przez płotki na mistrzostwach Europy w 1978 w Pradze[7]. Na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie ponownie awansował do finału biegu na 400 metrów przez płotki (jako jedyny finalista igrzysk w 1976 w tej konkurencji), w którym zajął 8. miejscei[1].
Bratanow był mistrzem Bułgarii w biegu na 400 metrów przez płotki w latach 1972–1974, 1978 i 1979[8], a w hali mistrzem swego kraju w biegu na 400 metrów w 1974 i 1975[9].
Sześciokrotnie poprawiał rekord Bułgarii w biegu na 400 metrów przez płotki do rezultatu 49,77 s, osiągniętego 13 czerwca 1976 w Fürth (pierwszy wynik zawodnika bułgarskiego poniżej 50 sekund), raz w biegu na 400 metrów czasem 47,0 uzyskanym 14 maja 1976 w Atenach i trzykrotnie w sztafecie 4 × 400 metrów do czasu 3:07,2 (12 sierpnia 1979 w Atenach)[10].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Yanko Bratanov [online], olympedia.org [dostęp 2020-07-04] (ang.).
- ↑ European Junior Championships 1970 [online], wjah.co.uk [dostęp 2019-08-20] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-31] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtatletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 547–548 [dostęp 2019-08-20] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 441 [dostęp 2019-08-20] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 443 [dostęp 2019-08-20] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 451 [dostęp 2019-08-20] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtatletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 555 [dostęp 2019-08-20] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ Bulgarian Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2019-08-20] (ang.).
- ↑ Bulgarian Indoor Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2019-08-20] (ang.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 28, 83 i 199. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).