Jan Kappeyne van de Coppello

Jan Kappeyne van de Coppello

Data i miejsce urodzenia	2 października 1822 Haga, Holandia
Data i miejsce śmierci	28 lipca 1895 Haga, Holandia
Premier Holandii
Okres	od 3 listopada 1877 do 20 sierpnia 1879
Poprzednik	Jan Heemskerk
Następca	Constantijn Theodoor van Lynden van Sandenburg
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Kappeyne van de Coppello (ur. 2 października 1822 w Hadze, zm. 28 lipca 1895 tamże) – holenderski prawnik i liberalny polityk. Był premierem Holandii w latach 1877–1879^[1]. Należał do Holenderskiego Kościoła Reformowanego.

Był synem dr. Johannesa van de Coppello i sędzi Cornelii Sary Gallé.

Po ukończeniu szkoły podstawowej Outercourt w Hadze, Kappeyne był uczony w domu przez swojego ojca, nauczyciela w gimnazjum. W szkole średniej uczył się języka greckiego. Po śmierci ojca w 1833 opiekował się nim ważny polityk Guillaume Groen van Prinsterer. W tym samym roku zaczął się uczyć prawa rzymskiego i ogólnego na uniwersytecie w Lejdzie. W 1845 został prawnikiem w Hadze. W 1860 został wybrany do rady miasta jako liberał.

W 1862 został wybrany do Tweede Kamer jako liberał dla Hagi. W 1866 utracił stanowisko. Pokonał go François de Casembroot. W 1871 ponownie został członkiem Tweede Kamer jako liberał dla Haarlem. W latach 1876–1877 był liderem partii liberalnej. W parlamencie był znany ze swych komicznych nowelizacji. W 1877 był formatorem liberalnego rządu. Został ministrem spraw wewnętrznych i oddał miejsce w parlamencie. Był wyznaczony na przewodniczącego Rady Ministrów (de facto premiera), oficjalnie tymczasowo, jednakże był politycznym liderem rządu. Jako premier uchwalił kilka ważnych ustaw, m.in. nowe prawo edukacji podstawowej, które stawiało wyższe wymagania dotyczące jakości budynków szkół oraz zarobków nauczycieli. To podniosło obciążenia finansowe publicznych szkół, jedynie prywatne otrzymywały subwencje rządowe. Szkoły religijne, które nie utrzymały ciężaru zostały w efekcie zakazane. Doprowadziło to do petycji obywatelskiej popartej przez partie antyrewolucyjną oraz katolicką. 10 czerwca 1879 zaproponowane przez niego prawo zostało odrzucone przez parlament. 2 lipca Kappeyne podał się do dymisji, którą król Wilhelm III Holenderski odrzucił. Kappeyne ponownie poprosił monarchę o zdymisjonowanie. Tym razem dymisja została przyjęta i 20 sierpnia 1879 utracił stanowisko premiera.

W 1879 Kappeyne wrócił do swojej kancelarii prawnej w Hadze. Próbował ponownie zostać członkiem parlamentu w 1880, 1883 i 1884, ale ani razu mu się nie powiodło. Były premier pozostał prawnikiem do śmierci w 1895. W tamtym okresie odrzucił propozycję zostania honorowym profesorem prawa, którą otrzymał od uniwersytetu w Lejdzie. W 1888 został wybrany do Senatu (Eerste Kamer) jako liberał z Holandii Północnej. W Senacie wybrał bardziej konserwatywną drogę i pozostał backbencherem.

Van de Coppello nigdy się nie ożenił. Był wujkiem dwóch senatorów: junkiera dr Edzarda Tjardy van Starkenborgha Stachouwera i Jacobusa Kappeyne’a van de Coppello.

• Order Lwa Niderlandzkiego III klasy (Kawaler): 12 maja 1874
• Order Lwa Niderlandzkiego II klasy (Komandor): 2 listopada 1878

• Mr. J. (Jan) Kappeyne van de Coppello. parlement.com. [dostęp 2013-09-22]. (niderl.).
• Herman Hiemstra: Vergeten volksvertegenwoordigers: Jan Kappeyne van de Coppello. historiek.net, 2013-09-12. [dostęp 2013-09-22]. (niderl.).
• Gerry van der List: Jan Kappeyne van de Coppello, excentrieke sociaal-liberaal. elsevier.nl, 2009-11-13. [dostęp 2013-09-23]. (niderl.).

• Jan Kappeyne Van De Coppello – President of Netherlands. worldleaderslist.com. [dostęp 2013-09-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-28)]. (ang.).
• Kappeyne van de Coppello, Mr. Johannes (2). [w:] Nieuw Nederlandsch Biografisch Woordenboek [on-line]. dbnl.org. [dostęp 2014-02-22]. (niderl.).