Jan Anasiewicz

Jan Anasiewicz

kapitan artylerii
Data i miejsce urodzenia	15 lipca 1908 Mochowo, Królestwo Kongresowe
Data i miejsce śmierci	między 4 a 7 kwietnia 1940 Katyń, ZSRR
Przebieg służby
Lata służby	1927–1940
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	Wołyńska Szkoła Podchorążych Rezerwy Artylerii
Stanowiska	instruktor baterii
Główne wojny i bitwy	Kampania wrześniowa
Odznaczenia

Jan Anasiewicz (ur. 15 lipca 1908 w Mochowie, zm. między 4 a 7 kwietnia 1940 w Katyniu) – kapitan artylerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Był synem Walentego i Klary z domu Kobylińskiej. Wujem (bratem matki) Jana Anasiewicza był ksiądz Kacper Kobyliński.

24 maja 1927 zdał maturę typu humanistycznego w Gimnazjum im. Króla Władysława Jagiełły w Płocku^[1].

W lipcu 1927 za zgodą rodziców wstąpił do Wojska Polskiego. W czerwcu 1928 w stopniu kaprala podchorążego ukończył Kurs Unitarny Szkoły Podchorążych Piechoty w Komorowie, a dwa lata później Szkołę Podchorążych Artylerii w Toruniu. 15 sierpnia 1930 Prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1930 i 78. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a minister spraw wojskowych wcielił do 17 pułku artylerii lekkiej w Gnieźnie^[2]. Został awansowany do stopnia porucznika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933. 15 września 1935 przeniesiono go na dodatkowe przeszkolenie do Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1939 i 92. lokatą w korpusie oficerów artylerii^[3][4]. W tym czasie pełnił służbę w Wołyńskiej Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii na stanowisku instruktora 1 baterii szkolnej^[5].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 prawdopodobnie przydzielono go do Ośrodka Zapasowego Artylerii nr 2. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 dostał się do niewoli radzieckiej. Osadzono go w obozie w Kozielsku^[6]. Jego nazwisko figuruje na liście wywózkowej z 3 kwietnia 1940. Między 4 a 7 kwietnia 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w lesie katyńskim^[7]. Pogrzebano go w bezimiennej mogile zbiorowej, gdzie od 28 lipca 2000 mieści się oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu^[8]. W czasie ekshumacji przeprowadzonej wiosną 1943 odnaleziono jego książeczkę wojskową i medalik, a zwłoki oznaczono numerem 1942^[9][10]. Figuruje na liście wywózkowej z 3 kwietnia 1940^[6].

23 czerwca 1936 Jan Anasiewicz zawarł związek małżeński z Jadwigą Teresą Kotecką^[1]. Jego bratem ciotecznym był Michał Kobyliński, kierownik szkoły powszechnej w Golinie, porucznik piechoty rezerwy, współwięzień obozu w Kozielsku^[11], również zamordowany w Katyniu.

Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews pt. 2007-11-09: Pierwszy dzień uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował kpt. Jana Anasiewicza pośmiertnie na stopień majora^[12][13][14]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[15][16][17].

11 listopada 1976 „w hołdzie ofierze życia Żołnierzy Polskich, zamordowanych w 1940 roku w Związku Sowieckich Republik” Prezydent RP na Uchodźstwie Stanisław Ostrowski podpisał Zarządzenie, które umożliwiło udekorowanie Pomnika Katyńskiego w Londynie^[18] Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari.

1 stycznia 1986 Minister Spraw Wojskowych, ppłk dypl. inż. Jerzy Przemysław Morawicz nadał odznakę pamiątkową Krzyż Kampanii Wrześniowej wszystkim Polakom – ofiarom zbrodni w Katyniu.

• Państwowa Odznaka Sportowa – 1932^[1]
• Brązowa Odznaka Polskiego Związku Narciarskiego „Za Sprawność Narciarską” – 1932^[1]
• Srebrna Odznaka Polskiego Związku Narciarskiego „Za Sprawność Narciarską” – 1933^[1]

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
• Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Kozielskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.