Jamińska Przełęcz
Na mapach: 
49°10′01″N 20°10′48″E/49,166944 20,180000
49°10′01″N 20°10′48″E/49,166944 20,180000 Jamińska Przełęcz widoczna nieco na prawo od Sławkowskiego Szczytu (na drugim planie) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
ok. 2315 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°10′01″N 20°10′48″E/49,166944 20,180000
| |
Jamińska Przełęcz (słow. Priehyba nad Jamou, ok. 2315 m n.p.m.) – szeroka przełęcz znajdująca się w tzw. Sławkowskiej Grani w słowackich Tatrach Wysokich. Oddziela ona blok szczytowy Sławkowskiego Szczytu od masywu Sławkowskiej Kopy (dokładnie od Skrajnej Sławkowskiej Kopy). Na siodło tej przełęczy nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne. Dla taterników stanowi ona dogodny dostęp do obiektów w Sławkowskiej Grani, a także łatwe przejście między Doliną Staroleśną a Sławkowską.
Nazwa Jamińskiej Przełęczy pochodzi od położonej poniżej niej Jaminy – kotła pod północnymi ścianami Sławkowskiego Szczytu i Sławkowskiej Kopy.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwsze wejścia turystyczne:
- Alfred Martin, 1 czerwca 1905 r. – letnie,
- Władysław Krygowski, 13 marca 1928 r. – zimowe.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIV. Warzęchowe Turnie – Zawracik Rówienkowy. Warszawa: Sport i Turystyka, 1971.
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.