Przejdź do zawartości

Język kewa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kewa
Obszar

Southern Highlands (Papua-Nowa Gwinea)

Liczba mówiących

100 tys. (2000)[1]

Klasyfikacja genetyczna
Kody języka
Glottolog kewa1250
WALS kew
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język kewajęzyk papuaski używany w prowincji Southern Highlands w Papui-Nowej Gwinei. Należy do grupy języków engańskich w ramach postulowanej rodziny transnowogwinejskiej.

Dzieli się na trzy główne dialekty: wschodni, zachodni i południowy (erave)[2]. Łącznie posługuje się nimi 100 tys. osób[1][3]. Ethnologue rozpatruje je jako odrębne języki[1].

Dysponuje rozbudowanym rejestrem pandanowym[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kewa, East, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.)., David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kewa, West, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.)., David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Erave, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
  2. Karl Franklin: The Kewa Language Revisited. 2011-12, seria: GIALens: Electronic Notes Series 5(2). [dostęp 2023-02-17]. (ang.).
  3. Pawley i Hammarström 2018 ↓, s. 44.
  4. Franklin 1972 ↓.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]