Józef Englicht

Józef Englicht
	pułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia	31 grudnia 1891 ; Dąbrowa Górnicza, Królestwo Polskie
Data i miejsce śmierci	8 grudnia 1954 ; Edynburg, Wielka Brytania
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1948
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie; Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	Oddział II SG; 79 Pułk Piechoty; Oddział II SG; Wyższa Szkoła Wojenna
Stanowiska	zastępca szefa oddziału; dowódca pułku piechoty; I zastępca szefa oddziału; komendant szkoły
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Józef Englicht (ur. 31 grudnia 1891 w Dąbrowie Górniczej, zm. 8 grudnia 1954 w Edynburgu) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Syn Władysława i Reginy z Waligórskich^[1].

Podczas I wojny światowej walczył w 3 pułku piechoty II Brygady Legionach Polskich, 1 maja 1916 został awansowany do stopnia chorążego. Pełnił funkcję oficera Polskiej Siły Zbrojnej, a następnie walczył w wojnie polsko-bolszewickiej.

1 marca 1924 został przydzielony z 70 pp w Jarocinie do Oddziału II Sztabu Generalnego w Warszawie^[2] na stanowisko referenta w Referacie „Rosja”^[1].

Awansował na szefa wydziału Oddziału II Sztabu Generalnego, a później zastępcę szefa Oddział II Sztabu Głównego. 24 grudnia 1929 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 roku i 16. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[3].

Józef Englicht był zagorzałym piłsudczykiem, zaangażował się również w ruch prometejski. Od 1937 roku dowodził 79 pułkiem piechoty w Słonimiu. Na tym stanowisku awansował na pułkownika ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938 roku i 13. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[4]. 1 kwietnia 1939 roku powrócił do Sztabu Głównego na stanowisko I zastępcy szefa Oddziału II^[1].

W 1939 roku poniósł klęskę zawodową, wywiad wojskowy w ZSRR nie przewidział wrogich planów tego kraju wobec Polski^[5], a on sam oficjalnie odrzucał jakiekolwiek zagrożenie ze strony ZSRR, w związku z czym został przez wielu uznany za spiskującego z tym krajem^[6].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku stał na czele II rzutu (krajowego) Oddziału II. W tym samym miesiącu przedostał się do Rumunii, a później do Francji. Początkowo został wyznaczony na stanowisko oficera do specjalnych zadań. Następnie, do 5 czerwca 1940 roku, pełnił służbę na stanowisku zastępcy szefa Sztabu Naczelnego Wodza. W latach 1940–1941 był szefem sztabu 7 Brygady Kadrowej Strzelców. W 1942 został powołany na komendanta Centrum Wyszkolenia Piechoty. W 1944 został szefem Centrum Wyższych Studiów Wojskowych, a od marca 1945 Wyższej Szkoły Wojennej. Od 1945 był redaktorem i stałym współpracownikiem ukazującego się w Londynie polskiego czasopisma wojskowego Bellona, gdzie publikowano jego felietony^[7]. W październiku 1948 został zwolniony z Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia. Zmarł 8 grudnia 1954 w Edynburgu^[1].

Był encyklopedystą. Został wymieniony w gronie edytorów ośmiotomowej Encyklopedii wojskowej wydanej w latach 1931–1939. Wchodził w skład komitetu redakcyjnego tej encyklopedii^[8].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7360^[9]
Krzyż Niepodległości (20 stycznia 1931)^[10]^[9]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski^[9]
Krzyż Walecznych (trzykrotnie)^[11]
Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1937)^[12]^[13]
Krzyż Komandorski II klasy Orderu Wazów (Szwecja, 1937)^[14]
Krzyż Oficerski Orderu Orła Białego (Jugosławia, 24 czerwca 1929)^[15]
Order Krzyża Orła III klasy (Estonia, 1932)^[16]
Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa, 6 sierpnia 1929)^[17]

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Wykaz Legionistów ↓.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 7 marca 1924 roku, s. 104.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 24 grudnia 1929 roku, s. 439.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 10.
↑ Andrzej Krajewski, Gra ze Wschodem Newsweek 13 września 2009 [data dostępu: 9 czerwca 2016].
↑ Marian Zacharski, Operacja Reichswehra. Kulisy wywiadu II RP, Wyd. Zysk i Ska
↑ Referat o zagadnieniu PROMETEJSKIM – 12 lutego 1940 (cz. II). Stowarzyszenie Dom Kaukaski w Polsce, 5 września 2009. [dostęp 2016-06-09]. (pol.).
↑ Laskowski 1931 ↓.
↑ ^a ^b ^c Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 23.
↑ M.P. z 1931 r. nr 18, poz. 31 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 23, „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918–1921”.
↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi w służbie wojskowej”.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1937 roku, s. 1.
↑ Sveriges statskalender / 1940. Bihang, s. 183
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 12 grudnia 1929 roku, s. 362.
↑ Eesti tänab 1919–2000, Tallinn: Eesti Vabariigi Riigikantselei, 2000, ISBN 9985-60-778-3 [dostęp 2014-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-27] (est.).
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 6 sierpnia 1929 roku, s. 239.

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Otton Laskowski: Encyklopedia wojskowa. T. I. Warszawa: Wydawnictwo Towarzystwa Wiedzy Wojskowej i Wojskowego Instytutu Naukowo-Wydawniczego, 1931.
Józef Englicht. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-21)].
Edmund Charaszkiewicz, Referat o zagadnieniu prometejskim, Zbiór dokumentów ppłk. Edmunda Charaszkiewicza.
A gdy na wojenkę szli Ojczyźnie służyć... : pieśni i piosenki żołnierskie z lat 1914–1918 : antologia, AdamA. Roliński (oprac.), Kraków: Księgarnia Akademicka, 1996, s. 473, ISBN 83-86575-71-9, OCLC 749415165 .
Edmund Charaszkiewicz, Zbiór dokumentów ppłk. Edmunda Charaszkiewicza, opracowanie, wstęp i przypisy: Andrzej Grzywacz, Marcin Kwiecień, Grzegorz Mazur, Kraków, Księgarnia Akademicka, 2000, ISBN 83-7188-449-4.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.

[CITEREFWykaz_Legionistów-1] Wykaz Legionistów ↓.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_21_z_7_marca_1924_roku,_s._104-2] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 7 marca 1924 roku, s. 104.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_21_z_24_grudnia_1929_roku,_s._439-3] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 24 grudnia 1929 roku, s. 439.

[CITEREFRybkaStepan200610-4] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 10.

[5] Andrzej Krajewski, Gra ze Wschodem Newsweek 13 września 2009 [data dostępu: 9 czerwca 2016].

[6] Marian Zacharski, Operacja Reichswehra. Kulisy wywiadu II RP, Wyd. Zysk i Ska

[7] Referat o zagadnieniu PROMETEJSKIM – 12 lutego 1940 (cz. II). Stowarzyszenie Dom Kaukaski w Polsce, 5 września 2009. [dostęp 2016-06-09]. (pol.).

[CITEREFLaskowski1931-8] Laskowski 1931 ↓.

[CITEREFRocznik_Oficerski193223-9] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 23.

[10] M.P. z 1931 r. nr 18, poz. 31 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[CITEREFRocznik_Oficerski193223,_„za_czyny_męstwa_i_odwagi_wykazane_w_bojach_toczonych_w_latach_1918–1921”-11] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 23, „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918–1921”.

[12] M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi w służbie wojskowej”.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_1_z_19_marca_1937_roku,_s._1-13] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1937 roku, s. 1.

[14] Sveriges statskalender / 1940. Bihang, s. 183

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_19_z_12_grudnia_1929_roku,_s._362-15] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 12 grudnia 1929 roku, s. 362.

[et-16] Eesti tänab 1919–2000, Tallinn: Eesti Vabariigi Riigikantselei, 2000, ISBN 9985-60-778-3 [dostęp 2014-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-27] (est.).

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_12_z_6_sierpnia_1929_roku,_s._239-17] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 6 sierpnia 1929 roku, s. 239.

[1]